فرشته‌اي به نام واهه

واهه هوانسيان از ميان ما پر كشيد و رفت و مطمئنم افراد بسياري در ماتم و اندوه او خواهند بود، چون او انسان خاصي بود و چه به لحاظ حرفه‌اي چه به لحاظ انسانيت در جايگاه متفاوت و والايي قرار داشت. وقتي ما راجع به يك انسان شايسته و والا صحبت مي‌كنيم قاعدتا منظورمان رفتار و تاثيرگذاري او بر ديگران است و در مورد واهه اين تاثيرگذاري او آنچنان بود كه ما به عنوان دوستانش اصطلاحي را براي او به كار مي‌برديم، مي‌گفتيم به واهه دچار شده‌ايم. «دچار شدن» به هركسي ممكن نيست. به كار بردن اين اصطلاح براي افرادي به كار مي‌رود كه داراي همان جايگاه حرفه‌اي و انساني كه پيش‌تر از آن سخن گفتيم، باشد. جالب اينجاست كه واهه در حرفه خودش واقعا تراز اول و يكي از بهترين كارشناس‌ها و سرويس‌كارهاي پيانو بود كه بايد از او به عنوان فردي كم‌نظير در حرفه‌اش ياد كرد.  بايد گفت خيلي كم پيش مي‌آيد كه فردي در ابعاد مختلف جايگاه والايي داشته باشد، چه به لحاظ حرفه‌اي چه به لحاظ انساني و رفتاري و واهه هوانسيان يكي از همان اندك شماران بود. من به عنوان كسي كه سال‌ها در حوزه موسيقي فعاليت داشته‌ام، معتقد هستم كه واهه در درجه اول روح و قلب موزيسين‌ها را كوك مي‌كرد و بعد پيانوي آنها را. اين يك تعارف پس از مرگ نيست و بسياراني بر اين گواهي مي‌دهند، ما فقط براي كار فني به او مراجعه نمي‌كرديم، كارهاي او و رفتارش، فراتر از يك كار فني صِرف بود. اگر بخواهم از اين تعريف كلي ويژگي‌هايي را بيان كنم، بايد بگويم كه واهه به لحاظ اينكه خيلي خوب موسيقي را مي‌شناخت، به واقع از لحاظ تجربه و سواد مانند يك موزيسين بود. خيلي خوب مي‌توانست پيشنهاد يا انتقاد در مورد كارها داشته باشد و براي خود من يكي از افرادي به شمار مي‌رفت كه منبع الهامم بود و هميشه از او راهنمايي‌هاي خوبي دريافت كردم. واهه اول قدم به منزل ما مي‌گذاشت و قدم دوم او در قلب ما بود. من هيچ‌كسي را سراغ ندارم كه با اين انسان آشنا شده باشد و به قول خودمان به او دچار نشده باشد. در هر خانه‌اي كه وارد مي‌شد در خانواده‌اش جاي مي‌گرفت و امين و دوست و برادر او مي‌شد. من فكر مي‌كنم كه تمام دوستان و همكاران كه با واهه آشنا بودند با من اتفاق نظر داشته باشند كه او به هيچ‌وجه يك انسان معمولي نبود و جايگاه خاصي داشت، متفاوت و كم هياهو ولي پرواز او به آسمان همه ما را به اندوه فرو برد و ما جاي خالي او را در دنياي موسيقي به‌شدت حس مي‌كنيم؛ سخت است باور كنيم از دوستي كه فهم بالاي موسيقايي داشت، منتقد بود و از همه مهم‌تر در دل و جان ما جاي داشت و مهرباني‌اش تكيه‌گاه هنرمندان اطرافش بود، ديگر خبري نيست. او نازنين بود، او فرشته بود. دردا و دريغا...
* آهنگساز و پيانيست