حرف ما، حرف جوانان ايران است

نمايش «عددهاي نشده» كه از چهار روز پيش در سالن قشقايي مجموعه تئاترشهر روي صحنه آمده، دهمين تجربه كارگرداني من است. سال 80 اولين نمايشم را با نام «سلام و خداحافظ» نوشته آثول فوگارد در 21 سالگي كارگرداني كردم و اين روند ادامه پيدا كرد با نمايشي «در پوست شير» اثر «شان. اُ.كيسي». البته حيطه اصلي فعاليت‌هاي من در فضاي تئاتر معمولا بازيگري بوده و هميشه خودم را در ابتداي امر يك بازيگر دانسته‌ام و در وهله دوم خودم را كارگردان مي‌دانم. تجربه‌هاي بازيگري‌ام هميشه در امر كارگرداني به من بسيار كمك كرده و كارگرداني‌ام در اصل، بر اساس داشته‌هاي بازيگري من است. نمايش «عددهاي نشده» به قلم محمد ميرعلي‌اكبري، دوست بيست‌ ساله من است. من اين افتخار را داشته‌ام كه در طول سال‌ها رفاقت با او، چندين بار براي محمد ميرعلي‌اكبري به عنوان بازيگر روي صحنه بروم. اين اولين‌ باري است كه قرار شد من متني از ميرعلي‌اكبري را كارگرداني بكنم كه اتفاق خيلي جذابي براي هر دو نفر ما بوده است. «عددهاي نشده» قصه‌اي است كه در دهه هشتاد روايت مي‌شود، يعني آنچه روي صحنه مي‌بينيم، بايد در نيمه‌هاي دهه هشتاد تصور بكنيم؛ دهه‌اي كه براي همه ما، سرزمين و جامعه ما پرتلاطم بوده، دهه‌اي كه تاثيرگذار بوده بر جوانان اين سرزمين. اين نمايش به قصه آدم‌هاي حال حاضر سرزمين خودمان مي‌پردازد، از اين جهت كه كساني كه غالبا به خواسته‌ها يا روياها و آرزوهاي خودشان نمي‌رسند، آدم‌هايي‌ مي‌شوند كه ممكن است متوهم يا دچار افسردگي بشوند. ما اين قصه را به هيچ عنوان در هيچ جامعه‌اي نمي‌توانيم ناديده بگيريم و بگوييم كه وجود ندارد! از جمله در جامعه‌اي كه خودمان در آن زندگي مي‌كنيم، يعني سرزمين‌مان ايران گاهي اتفاق مي‌افتد و اتفاق افتاده كه آدم‌ها به روياهاي خودشان دست پيدا نمي‌كنند و زماني كه نمي‌توانند به روياهاي‌شان دست پيدا بكنند، اتفاق‌هاي ديگري به لحاظ روحي و رواني براي آنها مي‌افتد. آدم‌هاي «عددهاي نشده» نيز همين‌گونه‌اند. آدم‌هايي هستند كه در اصطلاح ايراني خودمان كه مي‌گوييم «طرف هيچ عددي نشده»، در مورد شخصيت‌هاي اين نمايش به كار برده مي‌شود.«عددهاي نشده» يعني آدم‌هايي كه هيچ عددي نشدند، هيچ اتفاقي براي‌شان نيفتاده! آنها آدم‌هايي‌اند كه خيلي جاها خودشان بر سرنوشت‌شان تاثيرگذار بوده‌اند و خيلي وقت‌ها هم جامعه تاثيرگذار بوده. ما به هيچ عنوان نمي‌توانيم بگوييم كه صد درصد جامعه مقصر بوده يا صد درصد خود فرد! گاهي اوقات هر دوي اين شرايط تاثيرگذار مي‌شود، گاهي هم يكي از آنها. مدت ‌زمان نمايش «عددهاي نشده» 80 دقيقه است و10بازيگر دارد متشكل از چهار بازيگر خانم و شش بازيگر آقا كه عبارتند از: عزالدين توفيق، فريد رحمتي، وحيد كريمي، شهاب عباسيان، كيميا جواهري، رويا بختياري، مهيار اسلامي، كامران اقتداري، الهه پورجمشيد و شيما خوش‌اقبال. اتفاق خوش‌يمن براي من اين است كه تمام اين بازيگران، جزو بازيگران ريشه‌دار تئاتري هستند، يعني افرادي كه ساليان سال در محيط تئاتر پرورش پيدا كرده‌اند و در همين محيط كار كرده‌اند. نيمي از عوامل اين نمايش، دوستاني هستند كه با آنها در پروژه‌هاي قبلي نيز همكاري داشته‌ام. تعدادي از بازيگران كار، كساني هستند كه من به عنوان بازيگر كنارشان روي صحنه رفته بودم، برخي از آنها هم در نمايش‌هاي قبلي من بازي كرده‌اند. البته افرادي هم در اين پروژه هستند كه اولين همكاري ما با يكديگر است. اين نمايش، پروژه‌اي است كه تمام افراد گروه، با همه قلب و دل‌شان كار كرده‌اند. به همين دليل خروجي كار هم نمايشي شده كه حال همه ما با آن خوب است، چون داريم حرفي را در نمايش‌مان مي‌زنيم كه حرف بسياري از آدم‌هاي اين سرزمين و به خصوص جوانان اين سرزمين است. ما در اين نمايش روي حرفه هنر و كارگرداني و بازيگري هم تاكيد ويژه‌اي داريم. دو نفر از آدم‌هاي اين نمايش، كساني‌اند كه در حيطه سينما و تئاتر كار مي‌كنند. به همين خاطر، تماشاي نمايش «عددهاي نشده»، شايد براي آدم‌هاي اين حرفه خالي از لطف نباشد، زيرا ممكن است در خيلي از صحنه‌ها يا خودشان را ببينند يا كساني را تصور بكنند كه در نزديكي خودشان و در اين حرفه مشغول به كارند و چه بسا افرادي را بشناسند كه ساليان سال قبل در اين عرصه حضور داشتند و الان به خاطر شرايط اجتماعي و شخصي، هيچ نام و نشاني از آنها وجود ندارد.