به روايتِ مرده‌ها و زامبي‌ها
رمان «رودي به نام زمان» نوشته ميا كوتو با ترجمه مهدي غبرايي راهي بازار كتاب شد. كتاب را نشر افق منتشر كرده است. اين كتاب صدوشصتمين رمان مجموعه «ادبيات امروز» است كه اين ناشر چاپ مي‌كند و نسخه اصلي‌اش سال ۲۰۰۲ چاپ شده است. آنتونيو اميليو ليته كوتو كه با نام ميا كوتو شناخته مي‌شود، متولد جولاي ۱۹۵۵ در موزامبيك است. او از نويسندگان سفيدپوست اين كشور است و جوايز ادبي كاموس يعني مهم‌ترين جايزه ادبي پرتغالي و نيواشتات انترناسيونال را در كارنامه دارد. «رودي به نام زمان» گزارش مرگ يك انسان پير و زندگي يك خانواده بزرگ است كه از زواياي مختلف از جمله زاويه ديد فرد متوفي و جنازه‌اش روايت مي‌شود. زمان روايت‌ها هم مرتب و به توالي نيست، بلكه تصادفي هستند. حالات آدم‌هاي قصه افسون شده و چيزها و اشياي درون اتفاقات هم منفرد هستند. در اين قصه اجداد خانواده بزرگ، ساكن عالم برزخ هستند؛ جايي كه نازاده و مرده‌زاده‌ها و زامبي‌ها جولان مي‌دهند. در نسخه‌اي كه نشر افق از اين رمان چاپ كرده، در بخش «به جاي مقدمه» گفت‌وگويي از ويل فورستر در ۹ دسامبر ۲۰۲۰ با ميا كوتو درج شده است.
در قسمتي از اين كتاب مي‌خوانيم: «پدرم به شهر آمده بود تا از برادر خود، اولتيميوي اكنون ثروتمند، كمك بخواهد. نمي‌توانم تصور كنم دقيقا از او چه مي‌خواست: شغل، كسب‌وكار يا قوم‌وخويشي كه راهش را هموار كند. مي‌دانم كه اولين بعدازظهر به ديدن عمو اولتيميو رفت...»