سراب-۲
عباس عبدي
بخش اول اين يادداشت نقدي بود بر رويكردهاي دعوت‌كننده تبليغي به مشاركت در انتخابات در ادامه نيز به نكات ديگر اين رويكردها اشاره مي‌كنم. برخي نيز از جبهه منتقدين وضع موجود و در دفاع از حضور انتخاباتي تاكيد مي‌كردند كه اگر مثلا فلان شخص ميانه‌رو جاي فلان خالص‌ساز تندرو به مجلس برود خيلي خوب است. به قول معروف «كاچي به از هيچي»، اين استدلال كامل نيست. اول اينكه هيچ كس مخالف آن نيست كه اگر يك صدا در مجلس به سود مردم بلند باشد، بهتر از اين است كه هيچ كس نباشد. حتما بهتر است كه آقاي دكتر پزشكيان در مجلس باشد تا حداقل صدايي به سود مردم بلند شود. ولي به چه قيمتي؟ مساله اصلي اين است. اول اينكه هدف انتخابات اين نيست كه يك يا چند نفر محدود بروند مجلس كه براي مردم فرياد بزنند. يك صدا از ۳۰۰ صدا. هدف اين است كه اكثريت نمايندگان را همسو با خواست اكثريت كنند. در حالي كه قريب به اتفاق چنين نامزدهايي ردصلاحيت مي‌شوند و هيچ دليلي نيست كه مهر تاييد بر سلب چنين حقي از مردم بزنند. البته اين مساله هميشه بوده، ولي در جايي بايد خط قرمز محسوب شود. فقدان خط قرمز بزرگ‌ترين هديه‌اي است كه به مخالفان انتخابات آزاد دودستي تقديم مي‌شود تا هر كاري بخواهند انجام دهند. به همين علت است كه تاييد و ردصلاحيت‌ها سياسي شده و در مورد برخي افراد يك در ميان انجام مي‌شود. عمل‌گرايي سياسي يك نقطه مثبت براي سياستمدار است، ولي مرز ظريفي دارد كه ممكن است به ورطه بي‌پرنسيبي سقوط كند. هنگامي كه چنين شد نه در مردم پايگاهی خواهد داشت و نه حتي خطري براي «خالص‌سازان» دارد. نكته بسيار مهم‌تر اين است كه شركت در چنين فرآيندي صريحا تاييد روندي است كه به اينجا رسيده‌ايم. چنين روندي مخل امنيت و منافع ملي و به زيان مردم است. با چنين شركتي نمي‌توان اين روند را اصلاح كرد به ويژه اينكه تداوم همين روند بوده كه كار را به اينجا رسانده است، چگونه با ادامه اين راه مي‌توان مسير را معكوس كرد؟ از اينكه زيان‌هاي خالص‌سازي را بشماريم و اينكه چه عوارضي براي مردم و جامعه دارد، نمي‌توان نتيجه گرفت كه اين راه را بايد ادامه داد تا بلكه در جريان خالص‌سازي اختلال ايجاد كرد، اتفاقا بر عكس اين فرآيند موجب تقويت جريان خالص‌سازي مي‌شود همچنانكه تاكنون شده است. كافي است كه نگاهي به انتخابات ۱۳۹۸ و ۱۴۰۲ كنيد. جريان خالص‌ساز در اوج اتحاد و يكدستي بودند، در تهران ليست واحد آنان به‌طور كامل راي آورد، هر چند مشاركت اندك بود، در مقابل در انتخابات پيش رو حداقل ۴ ليست با يكديگر دعوا و نه حتي رقابت مي‌كنند. كاري هم به ليست صداي ملت آقاي مطهري ندارند، چنان دعوايي با يكديگر دارند كه در ۴۵ سال گذشته بي‌سابقه بوده است. اين به معناي سقوط جريان خالص‌ساز است و اگر از آن استقبال نمي‌كنيد، نبايد مانع نارس اين فرآيند شد. در واقع آنان دنبال چيزي بودند و هستند كه سراب است و هر چه بيشتر به آن نزديك مي‌شوند، خيالي و زيانبار بودن آن مشهودتر است. بنابراين بايد از اصل انتخابات و مشاركت كه حدي از راهگشايي را داشته باشد، دفاع كرد و براي حضور در آن آماده بود، ولي همچنان كه هر گردي گردو نيست، هر مشاركتي هم راهگشا نيست. همه دوست داريم كه ثمره انتخابات پرشور به قوام و تقويت قدرت و امنيت ملي كمك كند كه مي‌كند، ولي انتخاباتي كه متضمن و برآوردكننده خواست ملي باشد. يك نگاه به سرليست اصلي اين انتخابات و نفرات دوم و بعدي آن بيندازيد؟ يك نگاه به فرآيند انتخابات در كشور و به ويژه تهران بيندازيد؟ اگر يك خط برنامه جدي و نه شعاري و پوچ ديديد، حق با شماست. مجلس جاي فرياد زدن نيست، البته اگر هم نماينده‌اي فرياد بزند، ايرادي ندارد.
مجلس جاي قانونگذاري و نظارت است. مجلسي كه فاقد شفافيت و پاسخگويي و كارآمدي باشد، نتيجه آن همين شعارهاي پوچ و عملكردهاي فاجعه‌بار است. انتخاباتي كه مردم بترسند پس از پايان آن، سياست‌هاي سختگيرانه تشديد خواهد شد، به سود جامعه نيست و راي دادن در آن، شريك شدن در اين فرآيند است. بله اين درست است كه هر انتخابي متضمن سود و زيان‌هايي است. ما با هيچ عمل سياسي كه واجد خير محض باشد، مواجه نيستيم. لذا بايد هزينه و فايده كرد. دوستاني كه فقط بر سودهاي انتخابات تاكيد مي‌كنند، به‌طور ضمني مي‌گويند كه نمي‌توانند زيان‌هاي آن را توجيه كنند. تقليل ارزش راي به اينكه يك نفر فريادزن به مجلس بفرستيم تا مانع حضور خالص‌سازان شويم، آن هم مجلسي كه ۳۰۰ نفر است، به زيان نهاد انتخابات است و مورد پذيرش هيچ عقل سليمي قرار نمي‌گيرد. من مخالف تحريم بودم و هستم ولي آن چيزي كه تحريم را معقول مي‌كرد، اصرار به حضور انتخاباتي بدون راهبرد روشن و ارزيابي هزينه و فايده است.پايان