سرتان سلامت رييس پارك ملي گلستان
فاطمه باباخاني
آخرين جمله‌اي كه مهدي تيموري به عنوان رييس پارك ملي گلستان گفت، اين بود: «خدا آدم را عاقبت بخير كند.» او شش سال پيش مسووليت اين پارك را به عهده گرفت، آن سال و سال‌هاي قبل‌تر همه نگران وضعيت اولين پارك ملي ايران و گل سرسبد مناطق تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست بودند. تيموري آمده بود تا شرايط را تغيير دهد و داد. او در اين شش سال خانواده‌اش را از يزد به روستاي تنگراه آورد، مريم خانم و تارا شش سال در روستا زندگي و تلاش كردند شرايط را بهتر كنند. آخرين تماس من با مريم خانم درخواستش براي تجهيز كتابخانه مدرسه تازه تاسيس در روستا بود؛ اينكه بچه‌ها كتاب كمك آموزشي براي كنكور داشته باشند و رماني كه به وقت فراغت بخوانند. او باز تاكيد مي‌كرد اينجا بچه‌ها دسترسي به كتاب‌هاي كنكور ندارند و لازم است در اولويت اين كتاب‌ها را قرار داد تا لااقل اندكي به بچه‌هايي كه به مدارس شهر مي‌روند، نزديك باشند.
اولين‌بار كه مهندس تيموري، مريم خانم و تارا را ديدم سه سال پيش و در جريان گاوبانگي بود! در اين سه سال چند باري به پارك ملي گلستان سفر كرده و ديده‌ام چطور اين خانواده زمان و زندگي خود را براي حفاظت از پارك ملي گلستان گذاشتند، آنها كه از يزد آمده بودند قدر آب و جنگل را خوب مي‌دانستند و تمام تلاش‌شان مصروف به اين بود كه اين منطقه حفظ شود و شد. با تلاش اين خانواده در كنار محيط‌بانان، همياران و خانواده‌هاي‌شان، فعالان محيط زيست، كارشناسان حيات‌وحش، مستندسازان، محلي‌ها، شكارچيان سابق، خيرين و ... بود كه گلستان امروز گل سرسبد مناطق سازمان حفاظت محيط زيست است. گروه بزرگي كه شش سال با مديريت مهدي تيموري تلاش كردند و وقت و زندگي گذاشتند تا روساي سازمان سرشان را بالا بگيرند و از الگوي موفق حفاظت مشاركتي بگويند!
اين الگوي موفق اما براي برخي دردسرساز هم بود، چندي پيش و قبل از انتخابات كه زمزمه‌هايي مبني بر رفتن مهدي تيموري مطرح شد، كارشناسان حيات‌وحش، جامعه محلي در سه استان حاشيه پارك، اساتيد دانشگاه، روزنامه‌نگاران و... انتقادات خود را به اين جانشيني مطرح كردند و باعث شدند سازمان حفاظت محيط زيست صبر كند و اين‌بار در سكوت و فقدان اطلاع‌رساني درباره اين جابه‌جايي عمل كند. ساعت هشت و نيم صبح دوشنبه 14 اسفند كه با مهندس تيموري تماس گرفتم تا بپرسم آيا رفتنش قطعي است يا نه! او هنوز به شكل قطعي اطلاعي نداشت و ساعاتي بعد ديگر رييس پارك نبود. شيوه‌اي از توديع و معارفه كه به نظر مي‌رسد در دوره رياست جديد سازمان حفاظت محيط زيست تبديل به رويه شده است، آن هم براي مدير و مديراني كه مايه مباهات و سرمايه اين سازمان و ايران هستند. برگردم به همان جمله اوليه «مهدي تيموري» و آن را اين‌بار خطاب به مديران پرديسان‌نشين بگويم: «خدا عاقبت شما را بخير كند.»