روزی که تیلور، باروز و کاکس کنار رفتند

رقابت‌های انتخابی کشتی آزاد امریکا برای المپیک 2024 پاریس، در پن استیت ایالت پنسیلوانیا برگزار شد که چند حادثه بسیار مهم این کارزار را تحت‌تاثير خود قرار داد. آوردگاهی که زیبایی و آموزش تاکتیک و تکنیک فراوان از آن یافت می‌شود. جایی برای عاشقان کشتی، آنالیزورها، تئوریسین‌ها و در مجموع هر نوع نگاهی که به کشتی وجود دارد. مسابقات که به اندازه کافی می‌توان از آن نکته و درس استخراج کرد، آنچه در خود این مسابقات مهم است، داشتن یک قانون مدون و عدالت‌محور می‌باشد که هیچ شخص یا جریانی به صرف داشتن ابزار اعمال قدرت و سلیقه نمی‌تواند مرزهای شفاف‌ و تعریف شده انتخابی کشتی این کشور را به‌هم بریزد.
اولین شگفتی شکست جی‌دن کاکس دارنده شش مدال المپیک و جهان مقابل کالین مور با نتیجه 2-2 در نیمه نهایی ۹۷ کیلوگرم بود. کشتی‌گیری با عضلات موزون و بسیار خوش اخلاق که نبردهای او با علیرضا کریمی و کامران قاسمپور نزد ایرانیان هرگز فراموش نخواهد شد. بعد از این ناکامی او با اندوهی سنجش‌ناپذیر برای همیشه با دنیای قهرمانی وداع کرد و شاید چنین غروب غم‌انگیزی درکشتی امریکا تا سال‌ها به چشم نیاید. خداحافظی همیشه تلخ است به خصوص آن زمانی که می‌بینید فرصت دوباره برای آمدن به روی تشک نخواهی داشت. تنها عاشقان و علاقه‌مندان به این عرصه به حافظه‌ تاریخ رجوع می‌کنند تا لحظه‌هایی را به یاد بیاورند که همین کشتی‌گیران دلیل اشک و خنده‌های‌شان بودند. 
جردن باروز که از روزهای اوج خود فاصله زیادی داشت مانند جهانی سال گذشته از رسیدن به دوبنده تیم‌ملی ناکام ماند. او این بار برابر جیسون نولف با امتیاز 3-صفر قافیه را واگذار کرد تا در واپسین سال‌های حضورش برای سومین مرتبه طعم حضور در آوردگاه معظم المپیک را نچشد و رویاهایش پرپر شود. هرچند کشتی‌گیر برنده که نگاه‌ها را به‌سوی خود متوجه کرد، نتوانست در فینال از سد کائل دیک عبور کند. برای یک پادشاه همیشه یک تهدید جدی وجود دارد؛ خطر به زیر کشیده شدن! دیوید تیلور پادشاه 86 کیلوگرم کشتی امریکا از 2018 تا 2023 توسط آرون بروکس شکست خورد تا بزرگ‌ترین شگفتی این دوره از رقابت‌ها به وجود آید. بروکس با برتری در دو فینال دشوار با نتایج 4-1و3-1 بدون حرف و حدیث چمدان خود را برای رهسپار شدن به پاریس بست. او مانند افرادی سخت جان تا آخرین لحظه دست از تلاش برنداشت و قطعا سپیدی صبح را درست بعد از یک تاریکی خواهد دید. 
کشتی‌گیر 24 ساله این تاریکی را سال قبل در انتخابی جهانی بلگراد در مقابل همین رقیب تجربه کرده بود اما توانست ثابت کند که رویا، تافته جدابافته از واقعیت نیست. او با یک برنامه‌ریزی درست و اتخاذ تاکتیک مناسب و بدون کوچک‌ترین اشتباه محاسباتی از پوسته همیشگی خود خارج شد و فضایی تازه را تجربه کرد و ذهنیت آماده او در مواجهه با حریف پرآوازه‌اش، غافلگیرکننده و قابل تحسین بود. 
بروکس به دلیل جسارت، جنگندگی، امیدواری و اراده‌ پولادینش سزاوار این پیروزی بود، اما تیلور با برخورد به صخره‌ نفوذ‌ناپذیر نتوانست قابلیت‌های فنی خود در پایین آوردن ارتفاع گارد حریف و زیرگیری از مچ پا و بالای زانو را پیاده‌سازی کند و همین او را به یک مبارز بی‌هدف و ناتوان مبدل کرد و نتیجه‌ای که حاصل شد، متفاوت با آن تصوری بود که قهرمان المپیک توکیو در سر داشت. سرانجام همان نقطه ضعف‌های همیشگی‌اش این بار او را به تباهی کشاند و با المپیک خداحافظی کرد.