مسعود اقبالی در گفت و گو با «اعتماد»:
بازی ایران مقابل هنگ‌کنگ باعث شرمندگی بود!
با این وضعیت قلعه‌نويی‌که هیچ، فرگوسن هم نمی‌تواندکاری کند
روزبه دلاور
تیم ملی فوتبال کشورمان در مرحله مقدماتی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ به مصاف هنگ‌کنگ رفت و با نتیجه ۴ بر ۲ پیروز شد. شاگردان قلعه‌نويی که تا قبل از این مسابقه صعودشان قطعی شده بود، سه‌شنبه به مصاف ازبکستان دیگر تیم صعود کننده از این گروه خواهند رفت. اما پس از پایان مسابقه و دریافت دو گل از تیم ضعیف هنگ‌کنگ منتقدان به عملکرد تیم ملی نقدهایی وارد کردند. مسعود اقبالی یکی از کارشناسان قدیمی فوتبال کشورمان هم یکی از منتقدان سبک بازی تیم ملی است که در ادامه گپ و گفت اختصاصی خبرنگار «اعتماد» با وی را می‌خوانید.
نمایش ایران مقابل هنگ‌کنگ چطور بود؟
باعث شرمندگی است که ما مقابل ضعیف‌ترین تیم آسیا بازی کردیم، اما دو گل خوردیم و آن تیم چند موقعیت دیگر هم داشت. فوتبال مدرن امروز خیلی فرق کرده و دارای مولفه‌های زیادی است که مهم‌ترین و ساده‌ترین آن مالکیت توپ است که ما در این زمینه خیلی ضعف داریم. بچه‌های ما در دوران پایه خوب آماده نشده‌اند و در مقایسه با تیم های بزرگ جهان در سطح پایینی قرار دارند. البته شاید توقع ما زیاد است اما برای اینکه حداقل به فوتبال آسیا نزدیک شویم باید پایه را درست کنیم. سه تا فاکتور خیلی مهم است در فوتبال که فرگوسن گفته. اول یک در مقابل یک را عبور کنید یا اجازه ندهید از شما عبور کنند! دوم در مقابل دو را باید با حرکات ترکیبی و آگاهانه انجام داد آن هم در تمام قسمت‌های زمین و اینکه سه در مقابل سه یا همان مثلث‌ها را خوب بفهمی. باید از فضای بین خطوط به خوبی استفاده کنی. بازیکن چه از نظر فردی و چه گروهی باید بتواند خودش را به خوبی به دروازه حریف برساند یا در زدن ضربه آخر تبحر داشته باشد، اما ما هیچ کدام از اینها را نداریم! در یک بازی بسیار کودکانه، ما 4 گل زدیم که دو تای آن پنالتی بود! حرکات آگاهانه و برنامه از قبل تمرین شده انجام نمی‌دهیم. استایل و سبک بازی ما چیست؟ بازی مستقیم؟ که باید توپ ها را جایی ارسال کنیم تا از توپ سوم درست استفاده کنیم. اگر بازیسازی از یک سوم زمین خودی است که باید این کار را با دقت و سرعت انجام بدهیم. ما دو گل خوردیم که دروازه‌بان بسیار ضعیف عمل کرد به‌خصوص گل اول. در سایر نقاط هم ضعف داریم.
هنگ‌کنگ در 8 بازی قبلی‌اش فقط یک بار دروازه ما را باز کرده بود. آنها قوی شدند یا فوتبال ما رو به افول است که در یک بازی دو گل از این تیم دریافت کردیم؟
فوتبال ما ضعیف یا ساکن شده اما تیم‌های دیگر در حال کار کردن هستند. الان همه جای دنیا در حال سرمایه‌گذاری هستند و تشکیلات مدیریت آنها درست کار می‌کند و به تیم‌های پایه توجه می‌کنند و بچه‌های‌شان را با آموزش صحیح به سطح استاندارد می‌رسانند. الان فوتبال ما دچار فساد شده و به چیزی که توجه نمی کنند رشد و شکوفایی این ب چه‌هاست. در این شرایط در راس هرم نمی‌توانیم تیم ملی خوبی داشته باشیم. قلعه‌نویی که هیچی اگر فرگوسن و گواردیولا هم بیاوریم، کاری نمی‌توانیم انجام بدهیم! بازی با هنگ‌کنگ هم بچه‌های لژیونر برای‌مان درآوردند. وقتی خط دفاعی ما تا این حد ضعیف است چگونه می‌توانیم مقابل تیم‌های بزرگ آسیایی قد علم کنیم؟ با این تیم مقابل ازبکستان هم مشکل خواهیم داشت. طارمی و آزمون و قایدی در باشگاه خودشان خوب بازی می‌کنند، چون در آنجا برنامه هست و با هدف کار می‌کنند و هر کسی در پست خودش وظایفش را به نحو احسن انجام می‌دهد. اینجا طارمی از یک سوم دفاعی ما توپ می‌گیرد و می خواهد بازیسازی کند! کجای فوتبال جهان مهاجم می‌آید از دفاع وسط توپ بگیرد؟
ایراد کار فنی است یا مدیریتی؟
به نظر من در درجه اول فنی است بچه‌هایی که انتخاب می شوند، استاندارد نیستند. بعد بازیکنانی که به زمین می‌فرستند باید وظایف‌شان را القا کنند. در تیم ملی جایی نیست که بخواهند تکنیک یا آموزش ببینند. فقط وظایف سیستم و تاکتیکی در تیم ملی مطرح است. باید مربی و کادر اینها را به بچه‌ها آموزش بدهند. اما تعویض‌هایی که انجام دادند هیچ کدام‌شان در حد ملی نیستند یا جهانبخش آن جهانبخش باشگاهی نیست، طارمی و آزمون هم همین طور. قایدی در زمین چه کار کرد؟ او تکنیکی و بازیکن بامهارتی است اما چند بار توانست از یار مستقیمش عبور کند؟
شاید لژیونرها آن انگیزه لازم را نداشتند؟
انگیزه را چه کسی باید بدهد؟ سرمربی باید این انگیزه را بدهد. انگیزه از صفر تا صد است مربی باید آن را به شرایط مطلوب انگیزشی برساند. مربی باید به طور فردی و تیمی صحبت کند و آنها را به این نقطه برساند. بازی قبل با این تیم را یک بر هیچ بردیم و حالا در زمین خودشان بازی می‌کنند و انگیزه زیادی دارند خب اینها را باید با بازیکنان‌حرف زد تا به آن سطح برسانیم. من فکر می‌کنم به بازیکنان آزادی عمل دادند که هر کاری دوست دارند، انجام بدهند اما فوتبال این طور نیست و روی اصول است که باید رعایت شود. با کره‌جنوبی و ژاپن هم این طوری بازی کنیم؟ درست که با توجه به افزایش سهمیه به جام‌‌جهانی می‌رویم، اما قول می‌دهم می‌رویم سه تا بازی می کنیم و برمی‌گردیم!
به جوانان تیم ملی باید بیشتر فرصت داد یا نیاز است باز هم به باتجربه‌ها اعتماد کنیم؟
خب ما تا سال ۲۰۲۶ وقت داریم و باید به جوانان فرصت داد. اما این جوانان حداقل نباید مشکل تکنیکی و مهارتی داشته باشند. بقیه‌اش را می‌شود مربی با آنها کار کند. الان یک هافبک دفاعی از تیم سپاهان آورده‌اند، اما هنوز به بلوغ تاکتیکی در تیم ملی نرسیده و وظایفش را نمی‌داند. شعاع حرکاتی این بازیکنان کجاست؟