از روز جهاني منع كار كودك تا پايان دادن به كار كودك
از نظر وضعيت كار كودك، ايران در ميان كشورهاي جهان نيز در جايگاه نسبتا نامناسبي قرار گرفته است. دو سال قبل يونيسف اعلام كرد كه از هر 10 كودك در جهان به‌طور متوسط يك كودك، كودك كار است. در اين رتبه‌بندي ايران در جايگاه 44 قرار دارد و حتي كشورهايي چون سوريه، فلسطين، تركيه، عراق، گرجستان و ارمنستان وضعيت بهتري نسبت به ايران را تجربه مي‌كنند.
در تهران به عنوان پايتخت كار كودك، 21 مركز آموزشي و حمايتي مشغول به فعاليت هستند. تهران از اين منظر، داراي يك پهنه‌بندي مناسب است كه ماموريت ارايه خدمات به هر كودك كار را بسته به منطقه جغرافيايي اقامت او بر عهده دارد.
به تهران گفتيم «پايتخت كار كودك در ايران»، شايد به اين دليل كه ساختار كودكان كار تهران پس از خيل مهاجرت‌ها در دهه اخير به حدي تغيير يافته كه به گفته سازمان بهزيستي در حال حاضر بيش از 85 درصد كودكان كار و خيابانِ شناسايي شده توسط اين بخش از دولت، اتباع خارجي بوده‌اند.
همچنان كار كودكان تا قبل از 6 سالگي در ايران جرم انگاشته مي‌شود و مردم در صورت مشاهده مي‌توانند با شماره 123 اورژانس اجتماعي تماس بگيرند، اما واقعيت اين است كه به دليل آنكه عموم كودكان كارِ تبعه در ايران بدون شناسنامه هستند، پيگيري و استمرار خدمات‌رساني به آنها امكان‌پذير نيست.
نشست خبري‌اي كه انجمن روشنگران فرداي كودك (ارفك) قرار است دوشنبه 21 خرداد در كتابفروشي كتاب‌راه برگزار كند، تلاشي است براي يافتن پاسخي براي اين سوالات، اما نه صرفا از منظر آماري، بلكه با توجه به تلاش‌هايي كه در طول يك دهه اخير، سازمان‌هاي مردم‌نهاد در حوزه خدمات‌رساني به كودكان كار داشته‌اند، ارزيابي فعاليت‌هاي آنها مي‌تواند مقدمه‌اي بر شناخت روش‌هاي آگاه‌سازي جامعه نسبت به خطرات كار كودك و شيوه‌هاي پايان دادن به آن باشد.
ورود براي عموم آزاد است و خرسنديم كه در نشست خبري ما شركت مي‌كنيد.