براي دفاع از زندگي
لحظه كنوني هم از آن رو جلب‌توجه مي‌كند كه بار ديگر، زيست اجتماعي از خلال بازي نيروهاي دروني و بيروني، امكان تغيير شرايط را دارد، اما اين امر از خلال خيال سترون چنين روشنفكري رويت ناپذير مي‌ماند. كافي است نگاهي به تفسيرگران شبكه‌هاي خارج از كشور داشته باشيم؛ آنها كه هر‌گونه امكان رهايي از درون وضعيت كنوني را نفي مي‌كنند و بار ديگر تلاش براي خدمت به زيست معاصر را به مثابه كاري بيهوده يا حتي خيانت ملي معرفي مي‌كنند. چنين موضعي كين‌توزانه است و نسبتي با زندگي ندارد. تنها به نابودي و فروپاشي مي‌انديشد و راهي به رهايي ترسيم نمي‌كند. فقر و فلاكت براي او نشانگان حقانيت ايده‌هايش است، پس دوست ندارد كه بدون حضور او چيزي بهبود يابد. به همين دليل است كه با تندروترين جريان‌هاي داخل آرمان‌هاي مشتركي دارد؛ از مخالفت با برجام وحفظ تحريم غرب عليه ايران گرفته تا آرزوي مشاركت اندك و تحريم انتخابات. اين همدستي تاريخي فشاري بي‌امان را به خواست رهايي و تلاش براي زندگي وارد مي‌كند. تنها از خلال تحمل اين فشار و تسليم نشدن به خواست چنين نيروهايي است كه مي‌توان روزنه‌اي به آينده بهتر گشود. پس نه تنها بايد ضربه‌هاي سهمگين مديريت ناكارآمد را تاب آورد، باید در مقابل هجوم ايده انفعال و خيال ستروني كه رهايي را در نابودي مي‌بيند، مقاومت كرد. درست از خلال همين روزنه گشوده شده كه امكاني حداقلي براي بهبود زندگي است، مي‌توان مسيري تازه آغاز كرد و شرايط را بهبود بخشيد. من گمان مي‌كنم كه بخش قابل توجهي از جامعه ايراني، مي‌تواند چنين صدايي را بشنود و مسير درست را برگزيند. به اين دليل ساده كه خواست زندگي كه به تازگي در درون اين جامعه فرياد شد، نسبتي با كين توزي ندارد. پس به‌رغم آنكه پزشكيان با ايده رهايي گروه قابل توجهي از اين جامعه فاصله دارد، مي‌توان او را به عنوان بخشي از پاسخ به شرايط كنوني پذيرفت. انتخاب پزشكيان تنها مفر براي بهبود شرايط و حفظ منافع اين جامعه در وضعيت كنوني است. اما آنچه يك جامعه بر اساس منافع و موقعيت تاريخي خود مي‌تواند بپذيرد، لزوما همان چيزي نيست كه مورد پذيرش نهايي آن قرار مي‌گيرد. بالاخص كه در اين فرصت اندك، هجوم خيال سترون و غافلگير شده و نيز اينرسي فهمِ پيشين، فهمي كه براساس فرضِ فقدان نيرويي متفاوت در انتخابات به ايده تحريمي رسيده بود، موانعي اساسي هستند كه ممكن است موجب شكست تاريخي ديگري شوند. پس لازم است كه از زندگي و حيات اجتماعي در مقابل آن خيال ويرانگر و تحقيرهاي مداوم آن دفاع كرد و در اين فرصت اندك، به امكان گشايش مسيري تازه از خلال اين روزنه گشوده شده ياري رساند.