زنان و دولت پزشكيان
شايد امروز روزي متفاوت از امروز بود. دولت اول پزشكيان باید در بستري شكل بگيرد كه اميد را نااميد نكند؛ اين دولت برآمده از بغض‌هاي فرو خفته است و يقينا ميداند كه طي سه سال گذشته چه رنجي بر زنان اين سرزمين وارد آمده است. از تحمل فشار اقتصادي و گسترش فقر گرفته تا نبود امنيت اجتماعي به بهانه‌هاي مختلف نظير گشت ارشاد كه منجر به نوعي فروخفتگي رنج‌ها شده است؛ از زنانه شدن فقر گرفته تا نداشتن نمايندگاني پويا و موثر براي طرح مسائل مبتلابه در عرصه تصميم‌گيري، از ناكامي‌هاي جست‌وجوي شغل براي دختران و زنان جوان گرفته تا نداشتن فرصت‌هاي اميد به آينده. از فيلترينگ گرفته كه فرصت‌هاي خوداشتغالي را نيز از آنها سلب كرده تا بي‌توجهي به ايجاد امكانات لازم براي حضور موثر اجتماعي و سياسي. در چنين شرايطي كابينه وي نيازمند مشاركت موثر و چشمگير زنان است. زناني كه دوشادوش مردان در عرصه راي دهندگي و راي گيرندگي فعاليت كردند تا دولت عدالت و انصاف را روي كار بیاورند و يقينا نگاه منصفانه نخستين تصوير اين دولت خواهد بود و آن شكل نمي‌گيرد مگر با مشاركت همه نمايندگان جامعه در نسبتي متناسب. امروز چشم‌هاي اميد نزديك به 50 درصد افراد واجد شرايط براي راي دهندگي كه پاي صندوق‌هاي راي حاضر شدند و نزديك به 17 ميليون نفر آنها به پزشكيان راي دادند در اين است كه تصوير كابينه را برآيند مطالبات خود ببينند. اين مهم به معناي آن است كه حدود 50 درصد از اين واجدان شرايط به صندوق نيامدند، اگر چه مطالبات بر زمين مانده‌شان همچنان باقي است. نيمي از جمعيت حضور نيافته به طور تقريب زنان هستند پس دولت پزشكيان بايد پاسخگوي آنان نيز باشد حتي پاسخگوي زناني كه به رقيب ايشان راي دادند. عيني كردن عدالت جنسيتي و انصاف نخستين نشانه‌اش در تركيب كابينه است وگرنه بي پاسخي به آرا يقينا اميدها را با رگه‌هايي از نااميدي همراه مي‌كند.
اميد حاصل شده نخستين نشانه‌اش بهبود در تركيب كابينه است؛ يقينا پزشكيان با علم به اين مهم نگاه متفاوتي در تركيب كابينه دارد و ميداند پاسخگويي به مطالبات زنان اولين تصويرش در تعداد زناني است كه دراين بستر شكل مي‌گيرد. اميدها را نااميد نكنيم!