روزبه دلاور
به گزارش «اعتماد»، اعضای تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان برای افتخارآفرینی در المپیک به مصاف رقبای خود می‌روند. مردم ورزش‌دوست کشورمان بی‌صبرانه منتظر هستند تا با مدال‌هایی که کشتی کسب می‌کند بالاخره کاروان ورزش ما هم در جدول مدال‌ها صاحب جایگاهی شود! خواسته‌ای که به‌حق است اما بار روانی زیادی را روی دوش گوش شکسته‌های فرنگی ما ایجاد خواهد کرد. برای بررسی از آخرین وضعیت اعضای تیم ملی کشتی فرنگی که از امروز به روی تشک می‌روند با جمشید خیرآبادی، مربی سابق تیم ملی که سابقه هدایت تیم ملی آذربایجان را هم برعهده دارد تماس گرفتیم. چکیده این گپ و گفت را در ادامه می‌خوانید.
بچه‌ها با آمادگی کامل عازم پاریس شدند؟
از چند جهت می‌شود به این قضیه نگاه کرد؛ اول اینکه کاروان ورزشی ما تا حالا مدال نگرفته و بار روانی سنگینی روی دوش بچه‌ها است اما درباره سوال شما بگویم تیم شرایط خوبی دارد و شخص دکتر دبیر تمام کارهایش را رها کرده بود و از حدود هفت، هشت ماه پیش تیم‌های کشتی آزاد و فرنگی زیرنظر مستقیم خودش بودند و هر نوع امکانات و شرایط اردویی را فراهم کردند و الان تیم باید در بهترین شرایط ممکن باشد. یکی از بهترین روانشناسان ایران راهم آوردند بالای سر تیم و تغذیه و کادرفنی هم خوب بود. در کل همه شرایط مهیاست. ان‌شاءالله بچه‌ها هم روزشان باشد و از همه مهم‌تر خداوند متعال کمک کند. البته تمام دنیا تلاش می‌کنند خدا یار و یاور ما باشد تا در این شرایط بسیار سخت مملکت که به شارژ روانی بسیار خوب نیاز داریم و ان‌شاءالله کشتی فرنگی بتواند چراغ اول کاروان ورزش ما را روشن کند.
در کدام وزن شانس بیشتری برای کسب مدال داریم؟
دوشنبه کشتی‌گیر ۱۳۰ کیلوی ما کشتی می‌گیرد و بزرگ‌ترین شانس ما در این وزن است و اگر بتواند از غول کوبایی بگذرد طلا می‌گیرد. دوپینگ رضا کایالپ هم مثبت شده و نمی‌تواند کشتی بگیرد. حالا بیشترین شانس را پهلوان ما میرزازاده دارد. ۶۰ کیلوی ما هم خوب است. هر ۶ وزن ما خوب هستند اما طلا گرفتن در المپیک بسیار سخت است و کار هر کسی نیست! هر کسی که بیشتر آماده باشد و کمتر اشتباه کند و فعل خواستن را صرف کند، می‌تواند قهرمان المپیک شود اما در کل تاریخ در رشته فرنگی ما ۴ تا مدال طلا بیشتر نگرفتیم. سه تا در المپیک لندن و یکی هم در المپیک توکیو که نشان می‌دهد چقدر کار سختی داریم.
ساروی در ایران رقیبی نداشت. این موضوع در المپیک به نفع او می‌شود یا به ضررش؟
هادی ساروی، کشتی‌گیر خودم بوده و از امیدها، او را به مسابقات جهانی بردم و آنجا هم به او سفارش کردم یک وزن بالاتر رفت. یکی از استثناهای کشتی ما است اما واقعا کارش سخت است! حریف کوبایی و حریف ارمنی را نمی‌شود دست‌کم گرفت. او می‌تواند مدال بگیرد اما کار او برای کسب طلا واقعا سخت است.
درباره وضعیت بقیه بچه‌ها هم نظر خود را بگویید.
محسن‌نژاد به دلیل وزن کم کردنش زودتر دستاش دم می‌کند اگر زود سر وزن برسد و خوب ریکاوری کند می‌تواند شگفتی‌ساز شود. اسماعیلی می‌تواند پدیده شود هرچند کشتی‌گیر رقیب او از آذربایجان ششدانگ است. کاویانی‌نژاد هم شاگرد من بود، کشتی‌گیر خوبی است امسال هم به قهرمان المپیک با فاصله نزدیک باخت. وزن او یعنی ۷۷ کیلو سخت‌ترین است و سرسخت‌ترین رقبا در این وزن هستند. مهمدی در وزن ۸۷ کیلو هم یکی از استثناهاست و ناشناخته است و می‌تواند مدال کسب کند. اگر کشتی فرنگی بتواند یک طلا و یک نقره و یک برنز بگیرد به نظرم کارنامه قابل قبولی داشتند هر ۶ تا بچه‌ها لایق مدال هستند و اگر روزشان باشد و خدا کمک کند هر ۶ تا مدال گرفتند تعجب نکنید !
کسب ۶ مدال در ۶ وزن رویاپردازانه نیست؟
من با آنالیزی که روی حریفان بچه‌ها و شناختی که از آنها داشتم، گفتم. اما یک نکته مبهمی است. تمرینات کشتی فرنگی را مستقیما نظارت نکردم و نمی‌دانم میزان آمادگی بچه‌ها چقدر است فقط از روی سوابق آنها و توانایی کادرفنی می‌گویم اگر ۶ مدال گرفتیم تعجب نکنید، ان‌شاءالله یکی، دو تا مدال هم طلا باشد.
به لحاظ روحی چطور به بچه‌ها کمک شده تا کمتر فشار را احساس کنند؟
خودم یک پیشنهاد به دکتر دبیر دادم، زمانی که خودم مربی تیم ملی آذربایجان بودم یک چارتر گرفتند برای المپیک و ۳۸ روز قبل ما را بردند یک کمپ خارج از دهکده بازی‌ها و به لحاظ روانی برای ما همه چی عادی شده بود. الان هم دبیر خیلی هوشمندانه بچه‌ها را در دهکده نبرده است. من مجموعا در ده تا المپیک مختلف از ناشنوایان تا همین المپیک بزرگ شرکت کردم، هر بار در دهکده المپیک رفتم استرس شدیدی گرفتم. می‌روی آنجا می‌بینی مثلا شناگر المپیک دارد تمرین می‌کند خود به خود روحیه‌ات را می‌بازی! حالا خارج از دهکده هتل گرفتند و این خیلی کمک می‌کند. ورزشکار اگر از لحاظ روحی خیلی بالا باشد، آسیب می‌رساند، پایین باشد هم نمی‌شود توانایی‌اش را نشان دهد. خیلی مهم است که کادرفنی روی این مساله کار کنند. یکی از کارهایی که بنا در آن استاد بود این بود که سطح برانگیختی بازیکنان را بالا می‌برد. ان‌شاءالله با کمک روانشناس سطح برانگیختی را در حد مطلوب حفظ کنند.
صحبت خاصی مانده؟
۵۰ کشور در المپیک مدال گرفتند ما هنوز یک مدال هم نگرفتیم و این حساسیت کار را نشان می‌دهد. برای چه کسی؟ برای نمایندگانی که در مجلس می‌نشینند! آهای نمایندگان عزیز! چقدر به ورزش بها می‌دهید؟ چقدر امکانات دراختیار ورزشکارها می‌گذارید؟ سرانه فضای ورزشی در مملکت ما ۷۵ سانتی‌متر است اما در ژاپن ۲۱ متر و نیم و در اروپا ۱۹ متر است! شما همین را مقایسه کنید. باید نگاه و فرهنگ را عوض کرد. اینها از نمایندگان مجلس و دولت شروع می‌شود. ما چطور می‌توانيم لبخند را روی لب جامعه بیاوریم؟ تنها راهی که می‌شود پرچم خودمان را در انگلیس و فرانسه و امریکا بالا ببریم از طریق همین ورزش است. باید به عنوان صنعت به ورزش نگاه کنیم، گردش مالی ورزش امریکا ۳ هزار میلیارد دلار در سال است و حتی از صنعت مد و لوازم آرایشی بالا زده، ما هم باید با این دید نگاه کنیم. واقعیت اینکه کشورهایی که به لحاظ اقتصادی و سیاسی و نظام قدرتمند باشند در ورزش هم ببینید اول هستند. به نوعی جنگ سیاسی هم در ورزش راه افتاده است. ما اگر می‌خواهیم قدرت‌مان را به دنیا ثابت کنیم باید دیدگاه از طرف مسوولان مملکت، علی‌الخصوص برخی نمایندگان مجلس که توجهی به ورزش ندارند، تغییر کند.