گنجینههای کشتی فرنگی میتوانند تا سالها بدرخشند
بازگشت شادی به خانههای مردم
یونس همیالی
یک: سرانجام قلبهایی که در انتظار مدال طلای 97 کیلوگرم کشتی فرنگی در رقابتهای المپیک بودند در سالن کمپ دمارس همدیگر را آغوش گرفتند. شیرینترین لحظهها به وجود آمد و فریادی غرورآمیز که در سینه جای نمیگرفت با زیبایی وصفناپذیری طنینانداز شد. دوازده سال قبل قاسم رضایی شاگرد حسن حسینزاده (مربی کنونی تیم ملی) توانست با بهرهمندی از توانایی خاص خود معادلات را در آوردگاه 2012 لندن تغییر دهد و با غلبه بر توتراف از روسیه روی سکوی قهرمانی بایستد. حالا رنگ این مدال توسط شاگرد دیگری از حسينزاده تکرار شد. طی چند سال اخیر موسی اولویف روس، آرتور الکسانیان ارمنی، هادی ساروی و گابریل روسیلو کوبایی یک مربع قدرت برای تصاحب مدال طلا تشکیل داده بودند که به دلیل محرومیت کشتیگیر روس توسط کمیته بینالمللی المپیک، شکل این وزن به مثلث تغییر وضعیت داده شد. دلاور شایسته آملی در پایین جدول با نمایش چشمنواز و مهارناپذیر به ترتیب مقابل جوزف راو امریکایی، اوزور ژوژوپبک اف قرقیزستانی و محمد جبر مصری با چیرگی و هدفمندی تاکتیکی به برتری رسید و از سوی دیگر الکسانیان هم انتقام شکست جهانی سال قبل از روسیلو را گرفت تا در فینال رخ در رخ هم ساروی قرار بگیرد. قبل از آن سه بار با هم در 2019 نورسلطان، 2020 توکیو و 2022 بلگراد مبارزه داشتند که طعم سه شکست در پرونده ساروی به ثبت رسید، اما این بار در مقابل آرتور همچون ققنوسی از خاکستر بلند شد و بر نقشههای جاهطلبانه او خط بطلان کشید و همچنین در برابر نقطه اتکای حریف در اجرای بارانداز که همیشه از سمت راست آسیبپذیر بود، مسیر حرکت دفاع آن را به بارزترین شکل ممکن بهینهسازی و بیشترین توجه را به این ناحیه معطوف کرد و رسوخناپذیر نشان داد. ساروی در شطرنج پیچیده مربیان با عملکردی درخشان و بینقص با نتیجه يك-4 فاتح این جدال شد تا بزرگترین و مهمترین دستاورد دوران زندگیاش به دست آید.
دو: از رودخانه دز دزفول تا سن پاریس همه نام سعید اسماعیلی را بر زبان میگویند. در نگاهش دریا موج میزند و در چهره آرام و سختی کشیدهاش، مصمم بودن برای رسیدن به رویای دوران کودکیاش دیده میشد. پسری که تلاش مضاعف میکند، سکوت را ترجیح میدهد تا هیچ کس زخمهایش را شناسایی نکند. او آرزومندانه چشمداشت روزهای خوب آینده را میکشید و برای رسیدن به این کارزار معظم مسیری بسیار دشواری را با موفقیت پشت سر گذاشت؛ از جام وهبی امره، قهرمانی آسیا و تورنمنت رنكینگ مجارستان که در انتهای آن دو برتری رقابت انتخابی مقابل محمدرضا گرایی قهرمان المپیک و جهان به همراه داشت. او برای رسیدن به دومین مدال طلای تیم ابتدا اسحاق قایو الجزایری را در گرداب هولناک خود درهم کوبید، سپس لوئیس اورتا سانچز قهرمان المپیک از کوبا را در یک پیکار هوشمندانه و با اتخاذ تاکتیکهای مناسب زیر چرخهای سنگین ارابه بیرحم خود با امتیاز عالی به نابودی کشاند تا برتری بیچون و چرایش را به او تحمیل کرده و تلافی باخت ثانیههای پایانی در مجارستان را جبران کند. نیمه نهایی برابر اسلاویک گالستیان ارمنی با آن دست و پای بلندش صفآرایی کرد و در حالی که با پنج امتیاز جلو بود با اشتباه در اجرای بارانداز ضربه فنی شد، اما با اعتراض مربیان و بازبینی فیلم رای داور پذیرفته نشد تا با نتیجه 4- 10 به دیدار نهایی راه پیدا کند. رقیب او پرویز نصیب اف دارنده نقره المپیک توکیو بود، همان میدانی که قافیه مبارزه را به گرایی واگذار کرد. کشتیگیر اوکراینی برای سرشاخ شدن با نماینده ایران توانست نمس صرب، ایسماعیل اف قرقیز و جعفراف آذری را مغلوب کند. مبارزه در پایان وقت نخست با سه امتیاز به سود نصیب اف تمام شد، اما این پدیده نوظهور کشورمان نقطه عطفی را در تاریخ ورزش ما رقم زد؛ با جسارت، جنگندگی، امیدواری، اراده پولادین و با یک اعتماد به نفس مثالزدنی استعداد بینظیرش را به نمایش گذاشت تا سزاوار این سکوی قهرمانی باشد. اکنون کشتی فرنگی ما به گنجینههای گرانبهایی دست یافته است که میتوانند تا سالها موجب سرافرازی و پیامآور نشاط در این سرزمین باشد.