وفاق ملي و ديوار دولت
فاطمه باباخاني
فهرست كابينه «مسعود پزشكيان» رييس‌جمهور كه منتشر شد، گروهی شروع به انتقاد كردند و گفتند ميان آن وعده‌ها و بخشي از اعضاي اين كابينه فاصله است. استدلال موافقان فهرست منتشر شده روي مفهومي متمركز بود كه اين روزها زياد مي‌شنويم «وفاق ملي»!
آنها گفته و مي‌گويند كه دولت بايستي بتواند تمام جريان‌ها را با خود همراه كند تا كار پيش برود و در نهايت هر كدام سهمي داشته باشند. فرض بگيريم اين استدلال قبول است و كار دولت با چنين چينشي بهتر پيش مي‌رود، اما آيا فقط وفاق ملي محدود به دولت است؟ اين روزها اخبار زيادي درباره زندانيان سياسي منتشر مي‌شود، «سروناز احمدي» مددكار اجتماعي كه در كارنامه كاري‌اش انواع و اقسام كار خير براي كودكان ايراني و افغانستاني دارد، در زندان دچار مشكل شده و وضعيت جسمي‌اش مناسب نيست. ضيا نبوي كه در پرونده سال 1388 سه سال بيشتر در زندان مانده بود، در حال گذراندن حكم درباره اعتراض‌هايش به مسموميت دانش‌آموزان است. سعيد مدني پژوهشگر اجتماعي تنها سه روز به مرخصي آمده و بار ديگر ناچار به بازگشت به زندان شده است. احكام فعالان زن در گيلان اجرا شده، دانشجويي در مشهد به شش حال حبس محكوم شده است و... اين روزها جمع بزرگي پشت ميله‌هاي بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها هستند و يا در انتظار و تعليق كه آيا حكم‌شان اجرا مي‌شود يا نه!اين روزها كشورمان در كنار كابينه‌اي كه وفاق ملي رعايت شده باشد، نيازمند وفاقي است تا جمع بزرگي از آنها كه امروز در كنار عزيزان‌شان نيستند بتوانند نزد خانواده‌ها و دوستان‌شان برگردند. انتخابات رياست‌جمهوري نتوانست آن شور و هيجاني كه در ساير انتخابات‌ها بود را تكرار كند، دليلش هم براي مردم واضح است و هم مسوولان! اميدوار بودن به آينده تنها در دستان رييس دولت نيست، جامعه اگر مي‌دانست با انتخاب مسعود پزشكيان همه‌چيز روبه‌راه خواهد شد، مشاركت بيشتري مي‌كرد و اميدواري‌اش افزايش مي‌يافت. ما نياز داريم در كنار اخبار كابينه و درگيري موافقان و مخالفان كه ذهن‌مان را فرسوده مي‌كند خبرهاي خوبي بشنويم از آزادي، از ديدن لبخند جمعي اميدوار كه عزيزشان را در آغوش گرفته‌اند و به خانه مي‌برند. ما نياز داريم تا تصاويري از لحظه آزادي سروناز، ضيا، سعيد مدني و ديگران را با هم به اشتراك بگذاريم و درباره روزهاي خوب آينده صحبت كنيم.