آزمون صداقت مجلس
آنها يا تنگ‌نظرند و قدرت تحليل و افق ديد ندارند، يا حق آزادي در مواضع سياسي را به رسميت نمي‌شناسند، يا به پيشرفت كشور تعهد ندارند، يا قدرت چشم‌شان را كور كرده است و يا خدا را از معادلات حذف كرده‌اند، و يا خدايي ناكرده وابسته‌اند. كابينه محترم فعلي هنوز تا جمع اضلاع كشور فاصله بسياري دارد و بسياري از انديشه‌ها و طيف‌ها غایبند، يا در حصر و زندان و خانه‌نشينند، اما شاكله متنوع اين كابينه، تمرين گونه‌اي از با هم بودن است كه مي‌تواند، هاضمه سياسي و مديريتي كشور را تا حدي فراخ‌تر كند. به هاضمه ملت‌هاي بزرگ ديگر نگاه كنيم و بنگريم چگونه از تفاوت‌هاي‌شان فرصت مي‌سازند. اگر چنين شود، به نفع همه است و اگر چنين نشود و كابينه با حذف شخصيت‌هاي نزديك‌تر به رييس‌جمهور و انديشه اصلاحي، «تك ضلعي» و «ابتر» شود، افسوس بزرگي باقي مي‌ماند. استدلالي كه مجلس در قبال هر يك از گزينه‌ها ارائه مي‌دهد بسيار مهم است. مي‌تواند فصل آزمون صداقت و بلوغ مجلس و حتي از منظري فصل تمايز اصولگرايي با افولگرايي باشد. از جمله وقتي جريانات مهم سياسي و قاطبه فحول حوزه بهداشت و درمان، به مديريت، تدين، دانش، تخصص، برنامه و تراز شخصيتي ملي و انديشمند چون دكتر ظفرقندي گواهي مي‌دهند و ايشان در پيشگاه ملت قسم ياد مي‌كند كه آلام ملت شريف‌مان را مرهم باشد، يا وقتي شخصيت‌هايي صاحب فكر و برنامه در تراز دكتر احمد ميدري معرفي شده‌اند، اين حجت و فرصت مغتنمي براي كشور و محكي براي مجلس است و طبيعتا انتظار نمي‌رود، مانعي براي اعتماد اصولي به اين فرزانگان ميهن‌مان وجود داشته باشد. متاسفانه، انتخابات مجلس به گونه‌اي برگزار شد كه اكثريت ملت غایب بودند. اميد است نمايندگان محترم، آرای خود را در طيف سياسي خود خلاصه نكنند و بينديشند اگر اكثريت ملت و همه اضلاع سياسي كشور مي‌توانستند در مجلس حاضر باشند، راي و اعتمادشان به چه كساني بود؟ بينديشند كه مردم چه كسي را به عنوان رييس‌جمهور برگزيده‌اند؟ بينديشند كه چگونه مي‌توان ملي عمل كرد؟ ان‌شاء‌الله كه چنين باد!