قهرمانانِ جاويد وطن
اصغر ميرفردي
جنگ‌ها ويرانگر و جانسوزند، ملت‌هاي درگير جنگ را با سختي، تباهي و سوگ سربازان شهيد روبه‌رو مي‌سازد. در اين ميدان خشم، تباهي و سوگ؛ سربازاني ميدان‌دار مي‌شوند تا مرز و بوم خويش را از چشم كين و آز دشمن دور بدارند و از آن پاسباني كنند. جنگ هشت ساله عراق عليه ملت و سرزمين ايران يكي از جنگ‌هاي درازمدت قرن بيستم است. ملت ايران به تنهايي و با فداكاري جوانان خود توانست يورش يك دشمن تا بن دندان مسلحي كه از كمك قدرت‌هاي بزرگ و كشورهاي عربي برخوردار بود را پس بزند و از سرزمين خود پاسداري كند. در آن جنگ، مردم ايران تنها با همبستگي و ميهن‌پرستي‌شان توانستند با وجود مشكلات اقتصادي و نهادي در برابر جنگ طولاني تاب بياورند و دشمن را ناكام بگذارند. در جنگ هشت ساله، ايراني بودن پايه همرزم بودن بود و هدف نيز يكي بود، حفظ شرف و حيثيت ايران و ايراني و دفاع از سرزميني كه آماج يورش بود. جوانان و رزمندگاني كه پاي در آن ميدان نهادند، سواي قوميت، مذهب، عقيده و باور سياسي، آرمان مشتركي را پي‌جويي كردند و با همه تنگناها و سختي‌ها، آن آرمان كه پاسداشت ايران و ايراني بود، به دست آمد. پاسداشت ايران در درازناي تاريخ، وابسته به از خودگذشتگي و جانفشاني چنين قهرماناني براي ميهن بوده است. بنابراين بايسته است كه ياد و نام چنين رادمردان و شيرزناني كه رفتند تا سرزمين ايران، پابرجا باشد را پاس بداريم و آنها را در اندازه و بزرگي راه و آرماني كه در پيش گرفتند، بشناسيم و نكو بداريم. امروزه آرامش‌مان را وامدار چنين انسان‌هاي فداكار هستيم كه گرچه بين ما نيستند، اما نام‌هاي ماندگار و جاويدي را در انديشه و باورمان پديدار ساختند، همان‌ها كه كوچه‌ها و كوي و برزن با نام و نشان‌شان آذين بسته شده و يادشان براي ايرانيان غرورآفرين است. براي داشتن سرزميني امن و سربلند به چنين روحيه ميهن‌پرستي نياز داريم تا از رهگذر آن، دشمنان چشم بد به اين سرزمين نداشته باشند: «دريغ است ايران كه ويران شود، كنام پلنگان و شيران شود/ اگر سر به سر، تن به كشتن دهيم، از آن به كه كشور به دشمن دهيم». چنين قهرماناني از يك گروه و يك بخش از سرزمين نيستند و آرمان آنها، آرماني سرزميني است. براي پاسداشت چنين روحيه قهرماني، آنها را در قامت يك سرزمين و همه گونه‌گوني فكري آن ببينيم. ايران يك جامعه با قوميت‌ها، دين‌ها و مذهب‌هاي گوناگون است و آنچه يكپارچگي در پاسداشت سرزمين را پديد آورده، همگرايي پيرامون آرمان مشترك يعني سرزمين ايران است. براي پايداري چنين آرمان و يكپارچگي، گذر از باورهاي غيريت‌ساز داخلي و رفتن به سوي ارزش‌ها و سرزمين ملي ضروري است. شهيدان جاويدنام اين سرزمين نه جوياي نام بودند و نه در پي امتيازهاي دنيوي، زيرا گرانبهاترين دارايي خود كه هستي پرافتخارشان بود را براي اين سرزمين فدا كردند. بزرگ‌ترين قهرمانان يك سرزمين، كساني هستند كه از ارزشمندترين هستي خود كه جان و زندگي‌شان است، براي امنيت و آرامش مردم سرزمين‌شان مي‌گذرند. چنين قهرماناني همواره در انديشه مردم ماندگار خواهند بود. نوباوگان اين سرزمين بايد بدانند كه ماندگاري اين سرزمين، وامدارِ قهرماناني است كه براي هميشه جاويدنام شدند. آوازه و افتخار شهيدان را در گستره و پيمانه يك سرزمين بزرگ، به جوانان و نوجوانان بشناسانيم و در معرفي آنها نگاه گروهي و مصادره به مطلوب نداشته باشيم. قهرمانان وطن، در انديشه همه مردم ايران و براي هميشه جاويدنام خواهند بود. روان‌شان شاد و يادشان گرامي باد.