درخشش كامل دائو و رمان «ساعت‌ها»
جايزه گنكور به نويسنده الجزايري رسيد
كامل دائود، نويسنده الجزايري براي رمان «ساعت‌ها» برنده جايزه ادبي گنكور ۲۰۲۴ شد. لوموند گزارش داده است كه كامل دائود به عنوان اولين الجزايري وارد فهرست برندگان اين جايزه معتبر فرانسه شد. او براي رمان «ساعت‌ها» كه يادآور دهه سياه الجزاير در فاصله ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲ است، اين جايزه را كسب كرد. آكادمي گنكور كه نويسنده و كارگردان سينما فيليپ كلودل امسال رياست آن را برعهده دارد، روز دوشنبه در رستوران دروان اعلام كرد جايزه گنكور ۲۰۲۴ كه برترين جايزه ادبي فرانسه است، به كامل دائود براي «حوري‌ها» تعلق گرفته است. كامل دائود، برنده جايزه گنكور، پس از دريافت جايزه براي رمان «حوري‌ها» در پاريس، از پنجره رستوران دروان براي مخاطبانش دست تكان داد. ديگر كتاب‌هايي كه به دور نهايي اين جايزه راه يافته بودند «مادلين قبل از سحر» نوشته ساندرين كولت، «جاكاراندا» نوشته گائل فايي و «مجمع الجزاير» نوشته الن گاودي بودند. جايزه رنودو ديگر جايزه ادبي فرانسه هم در همان مكان و در پي معرفي برنده گنكور به رقيب وي گائل في براي «جاكاراندا» رسيد. دائود در پيامي همراه با عكس پدر و مادرش نوشت: اين روياي توست كه با هزينه كردن سال‌هاي زندگي‌ات برآورده شده است. به پدر مرحومم. براي مادرم كه هنوز زنده است، اما چيزي را به خاطر نمي‌آورد. هيچ كلمه‌اي براي تشكر واقعي وجود ندارد.
«حوري‌ها» كه در هفته‌هاي اخير به عنوان يك كتاب محبوب شناخته شده، جانشين رمان «مراقب او باش» نوشته ژان باپتيست آندريا شد كه سال پيش اين جايزه را دريافت كرد. دائود ۵۴ ساله با اين رمان كه ۱۱ سال پس از «تحقيق مورسو» كه موفق به كسب جايزه گنكور بهترين رمان اول شد، براي دومين‌بار در چهار مرحله گنكور ظاهر شد و درنهايت جايزه گنكور بهترين رمان را از آن خود كرد. رمان نخست وي بازروايت «بيگانه» آلبر كامو از منظر مقابل داستان اصلي بود. اين نويسنده كه سال ۱۹۷۰ در شهر مستغانم الجزاير متولد شد، روزنامه‌نگاري قديمي است و ستوني ويژه در لوپوئن دارد. او سال ۲۰۲۳ و ۳ سال پس از دريافت تابعيت فرانسوي، ساكن پاريس شد. «حوري‌ها» درحالي جايزه گنكور را براي نويسنده خود به ارمغان آورده و نام او را به عنوان اولين برنده الجزايري اين جايزه در تاريخ ثبت كرده كه انتشارش در كشور خود نويسنده ممنوع است و موجب شد گاليمار از بيست و هفتمين دوره نمايشگاه بين‌المللي كتاب الجزاير كه از ۶ تا ۱۶ نوامبر برگزار مي‌شود، حذف شود. اين رمان مغاير يك ماده از منشور صلح و آشتي ملي الجزاير است كه برمبناي آن برانگيختن «زخم‌هاي فاجعه ملي» ممنوع شده و به معني سكوت در برابر يك دهه جنگ داخلي است كه از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲ گروه‌هاي تندرو را در برابر ارتش الجزاير قرار داد و بين ۶۰ تا ۲۰۰ هزار كشته و هزاران نفر مفقود به جاي گذاشت. «حوري‌ها» به اين دهه سياه پرداخته و حالا ۲۰ سال پس از پايان جنگ، داستان را در دو بخش پيش مي‌برد: از سايه تا روشنايي، از سكوت تا رويارويي. اول، مونولوگ غنايي تيره اوبي ۲۶ ساله، زخمي به شكل لبخند در گردنش، خطاب به كودكي كه در شكم خود حمل مي‌كند. او مي‌گويد در اين كشور كه همه‌چيز را از او گرفته است او را به دنيا نمي‌آورد. سپس، تك‌گويي راننده-كتابداري كه وقتي اوبي مي‌خواست پياده اوران را ترك كند، او را مجبور مي‌كند سوار ماشينش شود. در يك سفر جاده‌اي او اوبي را به دهكده‌اي مي‌برد كه شاهد اين فجايع بوده است. مكرون، در ايكس، به هر دو نويسنده برنده گنكور و رنودو تبريك گفت و افزود: به لطف صداي آنها، زبان فرانسوي ما زيبايي، تراژدي و جهاني بودن را حتي بهتر بيان مي‌كند.