كانت‌شناسي ايراني
نخستين متن قابل توجه درباره فلسفه كانت را محمدعلي فروغي در سال 1317 در سير حكمت در اروپا درباره كانت نوشت. بعد از آن كاظم عمادي در سال 1328 بخش كانت از كتاب فلاسفه بزرگ آندره كرسون را در 84 صفحه منتشر كرد.
اين در واقع نخستين اثر به نام كانت در ايران بود. اما مهم‌ترين اثري كه تا سال‌ها بهترين كار در زمينه شرح فلسفه كانت بود را منوچهر بزرگمهر استاد فقيد فلسفه دانشگاه تهران ارايه كرد. او ترجمه بخش مفصل كانت از جلد ششم تاريخ فلسفه كاپلستون را به صورت مستقل در سال 1361 منتشر كرد. اما مفصل‌ترين شرح درباره كانت را عزت‌الله فولادوند در سال 1367 ترجمه و نشر خوارزمي منتشر كرد. كتاب فلسفه كانت نوشته اشتفان كورنر كه اثري عمومي و مفيد درباره فلسفه او بود. البته پيش از آن بايد از كتاب فلسفه نقادي كانت نوشته كريم مجتهدي، استاد فلسفه دانشگاه تهران ياد كرد كه در سال 1363 توسط انتشارات اميركبير منتشر شد و با بياني ساده ابعاد فلسفه كانت را به زبان فارسي بيان مي‌كرد. مجتهدي بعدا كتاب‌هاي تخصصي‌تري درباره كانت تاليف و منتشر كرد. كتاب تاليفي ديگر فلسفه كانت، بيداري از خواب دگماتيسم بر زمينه سير فلسفه دوران نو نوشته ميرعبدالحسين نقيب‌زاده است كه در سال 1364 منتشر شد. اين كتاب را مي‌توان تا مدت‌ها مفصل‌ترين اثر تاليفي درباره كانت خواند. در زمينه شرح فلسفه كانت همچنين بد نيست از شرحي بر تمهيدات كانت، مقدمه‌اي به فلسفه انتقادي نوشته ماكس آپل اشاره كرد كه محمد رضا حسيني بهشتي در سال 1375 ترجمه و نشر مركز دانشگاهي آن را منتشر كرد. همچنين كتاب كانت نوشته كارل ياسپرس با ترجمه عبدالحسين نقيب‌زاده كه در سال 1372 منتشر شد، از منظر خاص ياسپرس انديشه‌هاي اين فيلسوف را بازخواني مي‌كرد.