پاسخ‌هاي روحاني
مقدمه بسيج سازمان راي
شهربانو اماني
عضو شوراي مركزي حزب كارگزاران
در سال پاياني دور اول رياست‌جمهوري آقاي روحاني با نزديك شدن به انتخابات رياست‌جمهوري دور دوازدهم، فشارهاي مخالفين سر سخت بر دولت بيشتر خواهد شد. متاسفانه بيشترين و سنگين‌ترين هزينه‌ها را در دولت يازدهم شخص آقاي روحاني و تعداد انگشت‌شماري از اعضاي كابينه پرداخته‌اند. اصلاح‌طلبان تمام قد و بدون هيچ چشمداشت و پيش شرطي از آقاي روحاني در سال 92 حمايت كردند. انتظاري كه مردم از ابتداي كار دولت براي برپاساختن كابينه‌اي قدرتمند از سوي دولت داشتند به خاطر كارشكني‌هاي مجلس نهم بي‌پاسخ ماند. مجلس نهم به قوي‌ترين وزراي آقاي روحاني راي اعتماد نداد. لذا افكار عمومي منتظر بود كه با روي كار آمدن مجلس دهم، آقاي روحاني بتواند به اين مطالبه جامعه پاسخي درخور دهد. همه مي‌دانند كه آقاي روحاني از دولت‌هاي نهم و دهم چه وضعيتي را تحويل گرفته است. آقاي روحاني با توجه به تجاربي كه داشت سعي كرد تا از كنار ابعاد مختلف فساد‌هاي نهادينه و ساختاري شده دولت پيشين به خاطر اينكه اعتماد عمومي بيش از اين آسيب نبيند و منافع ملي بيشتر از اين در معرض خطر نيفتد، بگذرد و از طريق اختيارات حقوقي كه به دست آورد پيگير حقوق ملت باشد. لذا در اين راستا بعضا آقاي روحاني به كم كاري در اطلاع‌رساني به مردم درباره ابعاد بحران‌هاي كشور پس از دولت احمدي‌نژاد نيز متهم مي‌شود. نقد هميشه سازنده است و آقاي روحاني از انتقادات همواره استقبال مي‌كند و البته نقد با تخريب بسيار متفاوت است. اصلاح‌طلبان اگر نقدي به دولت داشته‌اند نقدي منصفانه و در جهت اصلاح بوده است. از اين رو اصلاح‌طلبان در كنار حمايتي كه از دولت داشته‌اند آن را نقد كرده‌اند. آقاي روحاني به سبب سمت‌هاي زياد و متنوعي كه در نظام جمهوري اسلامي داشته است، يكي از با تجربه‌ترين رييس‌جمهورها شمرده مي‌شود. آقاي روحاني پنج دوره در مجلس شوراي اسلامي بوده است. تجربه نايب‌رييسي مجلس را داشته و دبير شوراي عالي امنيت ملي بوده است. اين چند ماه باقي مانده به انتخابات 96 فرصت مغتمي است كه به‌عنوان يك رييس‌جمهور باتجربه به سوال‌هاي به وجود آمده در اذهان عمومي و كنشگران سياسي و اجتماعي پاسخ دهد. دولت بدون تكلف با حداقل داشته‌هاي رسانه‌اي خود تلاش كرده است كه پاسخگوي مطالبات مردم و شعارهاي مطرح كرده در سال 92 باشد. اركان دولت در بسياري از موارد پاسخگو نيستند و اين مسووليت به دوش شخص آقاي روحاني است. با اين حال شفافيت و برنامه دولت تا ورود به انتخابات بسيار موثر خواهد بود. اين آقاي روحاني است كه بايد بگويد قرابت و ارتباطش با مهم‌ترين حاميان خود در سال 92 كه اصلاح‌طلبان بودند چگونه بايد تعريف شود. اصلاح‌طلبان از همان سال 92 اعلام كردند كه در سال 96 از آقاي روحاني حمايت خواهند كرد. اين مساله به‌نوعي تصميم بخشي از سران احزاب، فعالين سياسي و مدني و بزرگان جريان اصلاحات بوده است. همين بخش از اصلاح‌طلبان بايد به بدنه و عقبه خود در ارايه ادله براي حمايت از آقاي روحاني پاسخگو باشند. از اين‌رو، اين بخش از جريان اصلاحات بايد جواب سوالات موجود را از آقاي روحاني داشته باشند و آقاي روحاني نيز بايد به آنان پاسخ دهد. مهم‌ترين و مغتنم‌ترين فرصت روز سه شنبه فراهم مي‌شود كه بنا است آقاي روحاني با مردم ايران گفت‌وگو كنند. هر چند كه اين گفت‌وگو يك طرفه است اما آقاي روحاني مي‌تواند به مطالبات افكار عمومي و به جهت همگرايي و تفاهم مشترك با مردم و در جهت پاسخ به عقبه و بدنه اصلاح‌طلبي صحبت كند. با وجود تمام محدوديت‌هاي اطلاع‌رساني، دولت و تيم رسانه‌اي ضعيف آن بايد بتوانند به انتظارات مردم پاسخ دهند. اصلاح‌طلبان از مهم‌ترين حاميان دولت هستند كه طي يك گفت‌وگوي دوطرفه با دولت مي‌توانند بناي حمايت از ادامه دولت آقاي روحاني را براي دور دوم هم بريزند. نقد اصلاح‌طلبان از دولت در طول سه سال گذشته تفاوت‌هاي مهمي با نقد رقبا نسبت به دولت داشته است.
اصلاح‌طلبان با عدالت و حفظ شؤونات و بدون جنجال دولت و شخص آقاي روحاني را مورد نقد قرار دادند. اين درحالي بود كه اصلاح‌طلبان بر مشكلات دولت كه به ارث رسيده از دولت پيشين است اذعان داشته و دارند و بدون تخريب براي كمك به دولت در جهت كاهش و حل بحران‌هاي به وجود آمده در هشت سال دولت پيشين كوشيدند. در واقع اصلاح‌طلبان به ضعف‌هاي دولت نور تاباندند؛ نه نور افكن. دولت قبل و طرفداران آنها كه امروز به نام تندروها شناخته مي‌شوند به هيچ‌وجه حاضر نشدند تا پاسخگوي ايرادات عملكرد خود باشند. كما اينكه نزديك به يك‌سوم از وزرا و معاونين رييس‌جمهور پيشين حاضر نشدند آماري از دارايي‌هاي خود پس از مسووليت به قوه قضاييه تحويل دهند. امروز اين دسته از فعالين سياسي هستند كه بيشترين هجمه‌ها را به دولت ابراز مي‌كنند و براي فرار به جلو و فرافكني، امروز دولت را متهم مي‌كنند.