Alt+Shift+كتاب
ديبا داودي
«Books are my bag» شعار كمپيني است كه اين روزها خود را مهم‌ترين و بزرگ‌ترين كمپين در حمايت از ادامه فعاليت كتابفروشي‌ها معرفي مي‌كند. «كتاب‌ها كيف من هستند» جمله‌اي است كه اتفاقا چندان گويا به نظر نمي‌رسد. بايد چند لحظه‌اي فكر كرد تا متوجه شد دقيقا قرار است از كنار هم قرار دادن اين واژه‌ها چه مفهومي به ذهن مخاطب متبادر شود. اين روزها در گوشه و كنار دنيا، پشت ويترين برخي كتابفروشي‌ها مي‌شود پوستر‌هاي مرتبط با اين كمپين را رويت كرد. كمپيني كه مي‌كوشد از فاصله ميان ناشر، نويسنده و كتابفروش بكاهد، نويسنده‌ها را به كتابفروشي‌ها دعوت كند و از مردم بخواهد به عادت قدم زدن لابه لاي قفسه كتابفروشي‌ها برگردند و به جاي آنكه به خواندن چند نقد و پيغام راجع به كتاب‌ها در صفحات مجازي بسنده كنند با كتابفروش‌ها پيرامون آنچه دوست دارند يا حتي از آن بيزارند حرف بزنند. براساس آماري كه وب‌سايت اين كمپين ارايه داده است بيش از 56 درصد از مردم ترجيح مي‌دهند خودشان كتاب انتخاب كنند. اين جمعيت عموما يا در رسانه‌هاي مجازي يا نشريات يا مشاهده‌هاي لحظه‌اي دست به انتخاب كتاب مي‌زنند. اما كمپين –كتاب‌ها كيف من هستند- مي‌كوشد نويسنده‌ها را به كتابفروشي‌ها دعوت كند تا آنهايي كه گمنام‌ترند نيز در كنار مخاطبان قرار بگيرند و با مواجهه از نزديك، حقيقتي ملموس‌تر از شنيده‌ها و خوانده‌هاي منجمد در فضاي مجازي اتفاق بيفتد. اگرچه همگي مي‌دانيم كه گريز از فضاي مجازي، خريدهاي اينترنتي و مباحثه‌هاي تايپ شده نيست اما هنوز هم افرادي هستند كه در درياي زندگي الكترونيك غرق نشده‌اند و در پاسخ به اين پرسش كه آيا اين كتاب، خواندني است به جاي فشردن دكمه اينتر به شنيدن صداي شخصي احتياج دارند كه با لبخندي نقش بسته بر لب، بله‌‌اي بر زبان بياورد و پشت سر آن دانسته‌هايش را با مهر شريكش شود.