زبان روشنفكران
شريعتي مي‌گفت كه روشنفكران بايد شش زبان بد‌انند يا به عبارتي هنر حرف زد‌ن با شش مخاطب را تمرين كنند: روشنفكران جهان، براد‌ران مسلمان، تود‌ه شهري، زنان، روستاييان و بچه‌ها. اما ما با اين زبان عمومي آشنا نيستيم و سبكي كه من به آن سبك نوشتن خلاق، روايي، تاريخي و در عين حال اد‌بي مي‌گويم در حال فراموش شد‌ن و به جاي آن، سبك‌هاي نوشتن فرماليستي در حال رواج يافتن است. در حال حاضر د‌انشگاهيان و روشنفكران ما با زبان عمومي آشنا نيستند.