نشست 10 وزير و نماينده ويژه در لوزان درباره سوريه بدون نتيجه ملموس به پايان رسيد
رفت و برگشت ديپلماسي
سارا معصومي
آغازي دوباره از همان نقطهاي كه همهچيز به پايان رسيده بود و در نهايت هم بازگشت به همان نقطه. اينبار هتل بوريواژ در لوزان سوييس ميزبان بازيگران منطقهاي و فرامنطقهاي است كه برخي از آنها در دقايق 90 به ضيافتي ديگر در خصوص سوريه دعوت شدند. ايران، عربستان سعودي، تركيه، قطر به انضمام روسيه و امريكا اصليترين اعضاي دعوت شده بودند. با اينهمه ايران مصرانه ايستاد و گفت شركت نميكنم؛ ايستادگياي كه نتيجه آن دعوت شدن عراق و مصر به گعده كشورهايي بود كه ميگويند ميخواهند تمام توان خود را جمع كنند و طرحي نو دراندازند. پس از آنكه نام عراق و مصر هم به اين گردونه اضافه شد خبرهايي دال بر دعوت از اردن هم مطرح شد. اين تغيير در ليست مدعوين در حالي صورت گرفت كه سرگئي لاوروف، وزير امور خارجه روسيه در گفتوگوي اخير با سيانان تاكيد كرده بود كه تنها كشورهايي در نشست لوزان حضور خواهند داشت كه در صحنه تحولات ميداني سوريه تاثيرگذار باشند. با اينهمه به نظر ميرسد كه ايران در اين دور از مذاكرات سوريه در حالي كه روسيه و امريكا شديدترين تنشها در رابطه دوجانبه را تجربه ميكنند به خوبي توانست از نياز اروپا و امريكا به حضور خود استفاده كند و در مسير توازن بخشي به حاضران گام بردارد. هرچند كه گفته ميشود عراق، مصر و اردن حضوري صرفا براي نظردهي دارند اما اين در حاشيه قرار گرفتن از اهميت اقدام استراتژيك ايران نميكاهد. در حالي كه وزراي امور خارجه كشورهاي دعوت شده تا ساعت 4 غروب به وقت لوزان يك به يك خود را به هتل بوريواژ ميرساندند، رجوع روسيه و امريكا به ميز مذاكره پس از شكست مفتضحانه آخرين آتشبس در صدر اخبار قرار گرفت. گويا ديپلماسي تنها راه گريز از بحران در سوريه است اما بازيگران دست از قدرتنمايي در صحنه ميدان نيز برنميدارند. ديپلماتهاي 9 كشور به اضافه استفان دي ميستورا در حالي دورهم جمع شدهاند كه امريكا حملات روسيه و ارتش سوريه به حلب را ناقض آخرين آتشبس ميداند و روسيه نيز حملات هوايي امريكا به سربازان سوري در ديرالزور را اتفاقي ميداند كه منجر به نقض آتشبس شد. مساله تروريستهاي النصره و اقدامهايي كه روسيه ميگويد طبق مفاد توافقنامه نهايي، امريكا موظف به انجام آنها در مقابل اين گروه تروريستي بوده همچنان اصليترين مساله روي ميز در لوزان است. با وجود آنكه در 10 روز گذشته روسيه، امريكا و كشورهاي اروپايي به شكل ضربدري يكديگر را متهم كرده و البته به هم هشدار دادهاند اما منابع نزديك به وزارت امور خارجه امريكا ميگويند كه جان كري، وزير امور خارجه اين كشور اميدوار است كه در رايزنيهاي دوجانبه با همتاي روس خود بتواند گره از اين زلف بگشايد. بحران سوريه از 2011 هر روز شكل و شمايل وحشتناكتر و غيرقابل كنترلتري به خود گرفته است. اروپا را با بدترين بحران مهاجرت از جنگ جهاني دوم روبه رو، داعش را به قدرتي بدون مرز بدل كرده و امنيت جهاني را تحتالشعاع قرار داده است. روسيه و امريكا به عنوان دو قطب اين پرونده در حالي به ثمره رايزنيهاي سياسي اميدوار هستند كه بشار اسد ميگويد وجب به وجب حلب را پس خواهد گرفت و در اين مسير راهي ندارد جز آنكه يا تروريستها را به عقب براند يا آنها را بكشد و غربيها نيز ميگويند كه آتشباران حلب بايد متوقف شود. فاصله دو ايدهآل از زمين تا آسمان است اما 9 كشور حاضر در لوزان ميگويند كه ميخواهند از اين فاصله حداقل در بيانيهها بكاهند. امريكا مستاصل است و با وجود تهديدها و هشدارها به روسيه خوب ميداند كه پاسخي متفاوت از رفتار صورت گرفته در 5 سال گذشته در سوريه ندارد. باراك اوباما و پنتاگون مشخص كردهاند كه مخالف هرگونه دخالت نظامي مستقيم عليه دولت بشار اسد هستند. تجهيز بيشتر مخالفان نيز ديگر ممكن نيست چرا كه تجربه 5 سال گذشته نشان داده كه مخالفان ارتباطهاي وسيعي با گروههاي تروريستي نام و نشاندار مانند القاعده دارند. تحريم بيشتر مسكو نيز جواب نميدهد كه اگر قرار بود كرملين در برابر فشارهايي از اين دست سر خم كند در ماجراي تحريمهاي اعمال شده از سوي اروپا و امريكا پس از ماجراي الحاق كريمه از اوكراين به روسيه، شاهد اين عقبنشيني بوديم. واشنگتن گرفتار است؛ نه راه پيش دارد و نه راه پس. كاخ سفيد پيش از آغاز نشست لوزان ابراز اميدواري كرد كه بحثهاي جامعتر با روسيه و بازيگران منطقهاي اصلي بتواند طرفين را به راهكاري بادوام و ثابت براي پايان بحران نزديك كند. كانال شوراي امنيت نيز پس از دوئل قطعنامههاي فرانسه و روسيه مسدود شد و در حال حاضر تنها كورسوي اميد اين است كه هركدام از بازيگران منطقهاي و فرامنطقهاي يك گام به عقب بردارند. هرچند كه نشست لوزان پشت درهاي بسته برگزار شد اما رسانههاي متفاوت تلاش كردند خطوط نانوشتهاي از دستور كار اين نشست را بخوانند و منتشر كنند. آسوشيتدپرس در مصاحبهاي با ويتالي چوركين، نماينده روسيه در سازمان ملل از وي در خصوص محورهاي رايزنيها در لوزان سوال كرده كه وي در پاسخ گفت: صحبتها متمركز بر اين است كه مخالفان ميانهروي مورد حمايت امريكا را از القاعده و گروههاي تروريستي مشابه جدا كنيم. در سوريه امروز ارتباط دردناكي ميان موفقيتهاي زميني و عزم براي تندادن به راهكاري سياسي و توقف آتشبس ايجاد شده است. در حالي كه پيشبينيها حاكي از آن است كه اگر بمبارانهاي حلب همين گونه ادامه پيدا كند تا دو هفته ديگر اين شهر به دست نيروهاي دولتي ميافتد، ديپلماتهاي آشنا به مسائل ميگويند كه به نظر نميرسد روسيه و ارتش سوريه در چندقدمي موفقيت در بازپسگيري حلب صرفا بر سر ميز مذاكره بنشينند. جان كري پيش از آغاز مذاكرات لوزان نيز نسبت به دستاورد اين مذاكرات ابراز ترديد كرده و گفته بود: هيچ انتظار خاصي از اين رايزنيها نداريم. زماني كه به نتيجه مذاكرات و تلاشهاي پيشين نگاه ميكنيد، ميبينيد كه نميتوان چندان به اين يكي هم خوشبين بود.
توقف آتشباران حلب، انتقال النصره به مكاني امن!
همه براي سوريه طرح دارند. طرحهايي كه تاكنون هيچ كدام ره به سرمنزل مقصود نبردهاند. شايد گرفتارترين مقام در بحران سوريه استفان ديميستورا است كه سومين نماينده ويژه سازمان ملل در امور سوريه در 5 سال گذشته است و البته بيش از سايرين هم دوام آورده است. ديميستورا در حالي به لوزان رفت كه شبكه خبري الميادين ميگويد وي با خود طرحي را براي پايان دادن به بحران در حلب برده است. ديميستورا كه پيش از اين هشدار داده بود اگر بمبارانها ادامه پيدا كند در كمتر از دو هفته از شرق حلب چيزي باقي نخواهد ماند جز ويرانه، در طرح خود نيز همه چيز را وابسته به توقف فوري و كامل بمباران شرق حلب كرده است. در مرحله بعدي ديميستورا بر لزوم تخليه شرق حلب از اعضاي جبهه النصره و انتقال آنها به مكاني ديگر سخن گفته است. ديميستورا پيش از اين نيز اين مساله را مطرح كرده بود كه با مخالفت گروههاي شبه نظامي روبهرو شده بود. انتقال كمكهاي انساني به شرق حلب نيز از ديگر بندهاي اين طرح است.
نخستين رويارويي كري – لاوروف
آيا اين نشست ميتواند به نقطه عطفي در بنبست سوريه منتهي شود؟ سوالي كه از صبح يكشنبه ميتوان به سهولت در خصوص آن سخن گفت اما خبرنگار ارشد سيانان كه براي پوشش مذاكرات به لوزان رفته است در اين خصوص ميگويد: معلوم نيست كه توقف در آتشبازيها و صدور مجوز براي ارسال كمكهاي انساندوستانه حتي به شكل جدي و قطعي بر روي ميز باشد. اما با توجه به حجم تنشي كه ميان روسيه و امريكا در چندهفته پس از نقض آتشبس به چشم ميخورد بايد گفت كه اين دورهمي در لوزان حداقل فرصتي براي تنشزدايي حضوري و شايد هم بازگشت به ميز مذاكره باشد. در حالي كه توقف آتشبس در حلب اصليترين درخواست اروپا و امريكا است اما سرگئي لاوروف ميگويد كه مذاكرات سوريه به شعارهايي زينتي نياز ندارد و قطعنامههاي شوراي امنيت بايد مرجع باشند. وي پيش از آغاز اين دور از مذاكرات گفت: چارچوب فعاليتها كاملا واضح است. اين چارچوب توقف خشونت در سوريه، مبارزه با تروريستها، تضمين رسيدن كمكهاي بشردوستانه به دست ساكنان سوريه و آغاز روند سياسي با مشاركت تمامي گروهها بدون پيش شرط است. اين اصول بيانگر موضع روسيه نيست بلكه اصولي هستند كه در قطعنامههاي شوراي امنيت آمدهاند. تا به اين لحظه شركاي غربي ما هيچ گامي در راستاي اجراي قطعنامههاي شوراي امنيت درباره سوريه برنداشتهاند. ما اميدواريم كه آنها در نهايت به حقيقت پي ببرند كه مساله اصلي در اين خصوص جدا كردن تروريستها از مخالفان ميانهرو است. صحبتها درباره اينكه توقف جنگ در حلب هدف اصلي است، «تلاشي حيلهگرانه» براي زيباسازي و آراستن تصاوير و دوركردن النصره و همپيمانانش از حملات است.
نشست پر پيششرط
كليدي در قفل پرونده سوريه نميچرخد مگر زماني كه تكتك بازيگران نقش و منافع ديگري را به رسميت بشناسند و شايد اين زيباترين رويايي باشد كه همه در خصوص سوريه در سر دارند. از تحقق اين رويا اما در نشست لوزان و نشستهاي احتمالا نزديك بعدي نيز خبري نخواهد بود. قرار نيست امريكا و روسيه چرخش جدي در سياستهاي خود بدهند. شايد در بهترين حالت اگر در اين مقطع طرفين بر آتشبس منطقهاي ديگري و ارسال كمك انساندوستانه به توافق برسند، بتوان از اميدواري سخن گفت و اگر و اگر و اگر توافقي در خصوص تفكيك گروههاي مخالفان ميانهرو از النصره و ساير تروريستها نيز صورت بگيرد بايد به عزم چند كشور حاضر در لوزان دست مريزاد گفت. نشست لوزان در حالي صورت گرفت كه به گزارش هافينگتونپست دو عضو دايم شوراي امنيت بريتانيا و فرانسه پشت در ماندند و دعوت نشدند. هر دو اين كشورها اخيرا روسيه را به ارتكاب جنايتهاي جنگي متهم و به تشديد تحريمها تهديد كرده بودند. برخي منابع ميگويند كه نبود فرانسه و بريتانيا شرط روسيه براي حضور در لوزان بوده است. درست مانند شرط ايران براي حضور كه دعوت از عراق و مصر بود و محقق شد. در همين خصوص سيد عباس عراقچي، معاون امور حقوقي و بينالمللي وزارت امور خارجه نيز در خصوص سفر محمدجواد ظريف به لوزان گفت: براي رسيدگي به موضوع سوريه يك جمع بينالمللي وجود دارد كه حدود 17 كشور در آن شركت دارند كه گروه حمايت بينالمللي از سوريه نام دارد اما اين گروه تاكنون در جلسات خود چندان موفق نبوده است كه شايد يكي از دلايل آن، تعداد زياد كشورهاي عضو اين گروه بوده است. اينبار تصميم گرفته شد در جمع كوچكتري اين جلسه برگزار شود، از ايران نيز دعوت به عمل آمد كه بعد از اينكه شرايط ما محقق شد، آقاي ظريف تصميم گرفت در اين جلسه شركت كند.
دوئل بلوكها در لوزان
يك سو ايران، عراق، مصر و روسيه، سوي ديگر تركيه، عربستان، قطر و اردن و امريكايي كه برخي ميگويند ميانجي است اما در حقيقت مسوول بسياري از اتفاقهاي رخ داده در سوريه در 5 سال گذشته همين كشور بوده است. هافينگتون پست در خصوص اين نشست مينويسد: نشست لوزان، دورهمي محور روسيه و ايران با محور تركيه و سعودي بود. البته امريكا يك برگ تهديدكننده براي روسيه دارد و به مسكو ميگويد كه اگر اين مذاكرات به نتيجه نرسد امريكا در كنار بريتانيا و فرانسه كه خواهان اقدامهاي شديدتر عملي عليه روسيه هستند، قرار خواهد گرفت.
تانگوي تركيه با روسيه يا عربستان؟
عجيب و غريبترين بازيگر اين دور هم تركيه است كه هم با روسيه قرابتهايي دارد و هم با عربستان در برخي مسائل همپوشانيهايي را تجربه ميكند. آنكارا درست مانند واشنگتن در اين نشست محتاط است و البته تلاش ميكند هزينه و فايدههاي گزينههاي متعدد را بسنجد. رجب طيب اردوغان، رييسجمهور تركيه پس از ماجراي كودتاي نافرجام در اين كشور تلاش ميكند هم وضعيت سياستهاي منطقهاي دولت خود را سر و سامان ببخشد و هم هزينههاي اين سياستهاي اشتباه را در داخل متحمل نشود. اردوغان منافع مشترك بسياري با سزار روسها ولاديمير پوتين دارد. نه تنها به دنبال حفظ اعتبارسياسي خود در داخل مانند پوتين است كه ميداند سوريه نقطه مهمي در محاسبههاي اين كشور در حفظ توازن منطقهاي است. به همه اينها بياعتمادي هر روز بيشتر شده آنكارا به اروپا و امريكا را هم اضافه كنيم. تمام اين وجوه مشترك با مسكو در يكسو و مخالفان سوريه در منطقه كه اردوغان خود را متعلق به آن ميداند در سوي ديگر. تركيه ميداند كه نقش اين كشور در اين بلوك مهم است و به چشم خود ميبيند كه روسيه شهري را در سوريه مطالبه ميكند كه اكثريت آن مخالفان سوريه هستند: حلب. شايد شريكي كه تركيه به دنبال جلب حمايت آن بود مصر بود كه البته به نظر ميرسد در جناح روسيه و ايران در پرونده سوريه قرار گرفته است. مصر تنها كشور عربي حاضر در شوراي امنيت بود كه هفته گذشته به قطعنامه روسيه راي مثبت داد و صداي فغان سعوديها را بلند كرد. با اينهمه تحليلگران ميگويند كه در شطرنج معادلات سوريه، مصر كجا و نقش و قدرت و نفوذي كه تركيه هم مرز با سوريه دارد كجا ؟ شايد مصر در اين پرونده تا مقطعي به كار روسيه بيايد اما اين تركيه است كه به دليل هم مرزي با سوريه ميتواند كانالهاي ورود به اين كشور را باز بگذارد يا مسدود كند تا تروريستهاي بيشتري مسير سوريه را در پيش نگيرند. رابطه تركيه با عربستان سعودي كه قدرت ديگري در مخالفان سوريه در منطقه تعريف ميشود هم استراتژيك است و هم حياتي. سفر وزير امور خارجه تركيه به رياض و اظهاراتي كه ميان اين دو رد و بدل شد نشان از اتحادي نانوشته دارد. رابطه عربستان با مصر اما رابطهاي استوار بر كمكها است و در حال حاضر هم تحت تاثير عملكردهاي قاهره در صنعا و دمشق است. تمام سرمايهگذاريهايي كه عربستان براي ناموسي كردن رابطه كشورهاي حاشيه خليج فارس با مصر به كار برد در سايه تضاد منافع صفر شده است. امروز هماهنگي ميان سعودي، تركيه و قطر در پرونده سوريه است و روسيه نيز تلاش ميكند به دليل تاثيرگذاري اين محور بر معادلات زميني سوريه در آن نفوذ كند. به اين دليل است كه اين سه كشور و نه ساير كشورهاي عضو ائتلاف گروه دوستان به لوزان دعوت شدند.
توسل امريكا به بازيگران منطقهاي
در حالي كه اروپاييها در اين نشست حضور نداشتند اما بر اساس برنامهريزيهاي انجام شده، جان كري امروز با همتاهاي خود از بريتانيا و فرانسه در لندن ديدار ميكند و آنها را در جريان آنچه در لوزان گذشت قرار ميدهد. رويترز، روز گذشته در تحليل چرايي شكلگيري نشست لوزان نوشت: امريكا در چندهفته اخير طرحهاي بسياري را براي خروج از بنبست در سوريه در نظر گرفت اما ظاهرا به كار گرفتن قدرتهاي منطقهاي و پاي ميز مذاكره نشاندن آنها بهترين راهكاري بود كه به ذهن واشنگتن رسيد. به نظر ميرسد كه شكل و شمايل مذاكرات در لوزان ميتواند الگويي براي جلسات آتي باشد. يك ديپلمات حاضر در لوزان در اين خصوص به رويترز گفت: اين نشست با نقصهاي بسيار برگزار شد و اهداف مدنظر آن هم در هالهاي از ابهام قرار داشت. حتي ليست مدعوين نيز تا دقيقه آخر مشخص نشده بود. حقيقت اين است كه 10 مقام در كمتر از نصف روز بايد به توافقهاي بسيار زيادي دست پيدا كنند و اين بسيار سخت است چرا كه بسياري از افرادي هم كه در اين نشست حضور دارند از چند و چون شكلگيري آن راضي نيستند. اگر جان كري بيايد و بگويد كه مثلا به فلان فرمول در خصوص حلب رسيديم يا آتشبس از فلان تاريخ برقرار خواهد شد ميتوان اين نشست را مثبت خواند. جان كري پيش از آغاز رسمي اين نشست با سرگئي لاوروف ديدار يك ساعت و نيمهاي داشت و همچنين با همتاي خود از عربستان سعودي نيز ديدار كرد. اين نخستينبار بود كه كري و لاوروف پس از شكست توافقنامه آتشبس به دست آمده در سپتامبر با هم ديدار حضوري داشتند.
ديپلماتها شانه به شانه، چشم در چشم
هتل بوريواژ؛ لوزان و ميز مستطيل شكلي كه وزراي امور خارجه عربستان، ايران، تركيه، عراق، مصر، قطر، اردن، روسيه و امريكا را به اضافه استفان دي ميستورا كنار هم نشانده است. جان كري، سرگئي لاوروف و عادل الجبير دوشادوش هم نشستند و اين سوي ميز نيز وزراي امور خارجه عراق، ايران، تركيه و استفان دي ميستورا اصليترين بازيگراني بودند كه حضور داشتند. وزراي امور خارجه ايران و عربستان در حالي چشم در چشم هم شدند كه دو كشور پرتنشترين رابطه دوجانبه را تجربه ميكنند، رابطهاي كه شايد بتوان گفت وجود خارجي ندارد و تهران و رياض در حالت قطع رابطه ديپلماتيك هستند. به غير از ظريف و عادل الجبير، رويارويي وزراي امور خارجه عراق و تركيه نيز آسان نبود. بغداد و آنكارا نيز روزهاي سختي را در رابطه دوجانبه تجربه ميكنند. تركها اصرار بر حضور در عمليات آزادسازي موصل دارند و دولت عراق ميگويد كه نيازي به اين كمك نداريم. از سوي ديگر رابطه عربستان و عراق نيز دوباره گلآلود است و خبرها حكايت از كاهش سطح اين رابطه به كارداري دارد. رويارويي مقامهاي مصر و سعودي نيز در حالي كه رياض بخشي از كمكهاي خود به قاهره را به حالت تعليق درآورده پرماجرا بود. لوزان در حالي به محلي براي دور هم نشستن و از سوريه سخن گفتن بدل شده است كه تمام بازيگران حاضر دور يك ميز با هم اختلافهاي ريشهايتر از تضارب منافع در سوريه دارند. اختلافهاي غيرسوري كه منجر به تطويل بحران در سوريه شده است. ديدارهاي دوجانبه محمد جواد ظريف ساعتي پس از حضور در هتل بوريواژ آغاز شد. گفتوگوهاي كوتاه حضوري با سرگئي لاوروف و ابراهيم جعفري وزراي امور خارجه روسيه و عراق. محور نيز بحثهايي بود كه در نشست مطرح ميشد. طنز تلخ نشست لوزان در خصوص سوريه اين بود كه 10 بازيگر فعال منطقهاي و فرامنطقهاي آمده بودند تا براي بحران سوريه چارهانديشي كنند اما نه نمايندهاي از دمشق در لوزان بود و نه از مخالفاني كه ميگويند نبود بشار را ميخواهند. حسين جابريانصاري معاون عربي و آفريقاي وزارت امور خارجه كه به همراه محمدجواد ظريف وزير امور خارجه كشورمان براي شركت در اين نشست به لوزان رفته بود اندكي پس از استقرار در هتل بوريواژ با فيصل مقداد قائممقام وزير خارجه سوريه تماس تلفني داشت كه در آن در خصوص اين نشست رايزنيهايي صورت گرفت. ديدارها پشت درهاي بسته ساعت پنج و نيم به وقت تهران آغاز شد و پس از چهار ساعت و نيم بحث و گفتو گو به پايان رسيد.
پس از پايان نشست خبرنگار آسوشيتد پرس از لاوروف سوال كرد نتيجه مذاكرات چه بود؟ وزير امورخارجه روسيه به طعنه گفت: خودتان وزير امورخارجه داريد.
لاوروف در بخش ديگري گفت: تمام شركت كنندگان موافقت كردند كه تماسها ادامه پيدا كند و نشستهاي بعدي در اسرع وقت برگزار شود.
مولود چاووش اوغلو وزير امورخارجه تركيه نخستين فردي بود كه در خصوص نتيجه نشست اظهار نظر كرد و گفت: توافق كرديم كه سوريه راهكار سياسي دارد و اپوزيسيون بايد خود را از النصره جدا كند. ما طرح خود براي آتشبس و كمك رساني به حلب را ارائه كرديم اما توافقي در خصوص آتشبس جديد به دست نيامد. برخي منابع به نقل از چاووش اوغلو نوشتند كه وزير خارجه تركيه گفته است النصره بايد سريعا حلب را ترك كند تا كمكها به اين شهر سرازير شود.
علي هاشم خبرنگار معروف الميادين در توييتر خود نوشت: نشست سوريه در لوزان پايان يافت در حالي كه همه بازيگران توافق كردند هيچ توافقي نكنند.