با زبان جامعه به جامعه جواب مي‌داد

غلامحسين صالحيار در حساس‌ترين روزهاي تاريخ معاصر ايران، روزهاي انقلاب در روزنامه اطلاعات، تيتر زد: «شاه رفت». او مي‌توانست بنويسد: «شاه امروز از ايران رفت»، «شاه ايران را ترك كرد» و... اما اين كار را نكرد. اين روزنامه‌نگار قديمي و حرفه‌اي با دو اصل و انگيزه مهم چنين تصميمي گرفت: اول اينكه مي‌دانست در آن شرايط مهم‌ترين سوال مردم چيست و تمام آن تظاهرات، اعتراض‌ها، كشته‌ها و هياهوها بالاخره چه نتيجه‌اي دارد و شاه قرار است چه كند. او به سادگي به مردم مي‌گويد كه «شاه رفت» و در روزهاي آينده كه شرايط مبهم است و مردم نگران و پر از سوال درباره آينده، بازهم به سادگي به مردم جواب مي‌دهد: «امام آمد». در حقيقت با اين دو انتخاب ساده اما بسيار مهم، غلامحسين صالحيار به مهم‌ترين پرسش‌هاي آن روزهاي جامعه‌اش پاسخي واضح و خودماني مي‌دهد. غلامحسين صالحيار، روزنامه‌نگاري موفق و بزرگ است كه مرور زندگي حرفه‌اي او به ما نشان مي‌دهد روزنامه‌نگاري چه تعريف دارد و روزنامه‌نگار واقعي چه كسي است؛ روزنامه‌نگاري كه خدمتگزار مردم است و مانند يك دايرة‌المعارف به پرسش‌هاي جامعه پاسخ مي‌دهد. صالحيار پيش‌ از آنكه روزنامه‌نگار شود، در تئاتر كار مي‌كرد. حضور در صحنه تئاتر در روزگاري كه هنر نمايش، هنر متعرض بود، به او ياد داد جامعه‌اش معترض و پر از سوال است و در كنار تمام رسانه‌هاي مطبوعاتي ديگر آن روزها، بايد تشكيلاتي باشد كه پاسخ سوال‌هاي مردم را به خوبي و درستي بدهد. همين بهانه‌اي مي‌شود تا صالحيار در ادامه به دنبال جواب سوال‌هاي مردم باشد و روزنامه‌نگاري كه حقيقت ذاتي حرفه‌اش را به خوبي شناخته، درك كرده و در مسير آن قدم برداشته است. غلامحسين صالحيار مسير خود را به درستي انتخاب كرد و ادامه داد. او حتي وقتي تصميم گرفت كه كتابي بنويسد، باز هم ذات روزنامه‌نگاري خود را در نويسندگي رعايت كرد و بعد از 32 سال به سوالات مردم درباره ماجراهاي نفت پاسخ داد. با همين نگرش و انتخاب بود كه صالحيار يك روزنامه‌نگار بسيار موفق و با ارتباط تنگاتنگ با متن جامعه بود. اتفاق و نگاهي كه اكثريت روزنامه‌نگارهاي امروزي آن را گم كرده‌اند يا بنا به دلايلي نمي‌توانند آن‌طور كه شايسته است به رسالت خود عمل كنند و پاسخگو به پرسش‌هاي امروز جامعه باشند.