بي‌كاغذ نمي‌توان
سيدعلي ميرفتاح
اوضاع كاغذ خوب نيست. حريف مجلس ما خود هميشه دل مي‌برد/ علي‌الخصوص كه پيرايه‌اي بر اوبستند. مطبوعات خيلي اوضاع و احوال بساماني داشتند، بحران كاغذ هم آمد روش، شد قوز بالا قوز. ما همين‌طوري در شرايط عادي در شش و بش كارمان مانده‌ايم، حالا كاغذ هم، آمده روش. ما به كنار، لااقل يك فكري براي توسعه كنيد. توسعه كه بي‌كاغذ نمي‌شود. اهل فن مي‌گويند يكي از جدي‌ترين شاخص‌هاي توسعه كاغذ است. هر چقدر مصرف كاغذ بيشتر باشد، ما توسعه‌يافته‌تريم و هر چقدر كمتر باشد، به همان نسبت توسعه‌نيافته‌تريم. اصلا بي‌خيال توسعه، مگر مي‌شود سواد و آگاهي و شعور وادب جامعه را بي‌كاغذ بالا برد؟ به اين چرندياتي كه به اسم دفاع از محيط‌زيست مي‌گويند «درخت‌ها را تبديل به روزنامه و مجله نكنيد»، اعتنا نكنيد. اينها يك چيزي شنيده‌اند و بي‌آنكه ملتفش باشند تكرار مي‌كنند؛ هزار جا با فراغ‌بال و خيال راحت مي‌زنند دمار محيط‌زيست را درمي‌آورند، براي ساخت يك ويلاي زشت و دمده، جنگل را كوير مي‌كنند، چاه‌ها را هم مي‌خشكانند، عين خيال‌شان نيست اما همين كه به كتاب و مجله و روزنامه مي‌رسند يك دفعه فيل‌شان ياد هندوستان مي‌كند و برگ درختان، در چشم‌شان ارج و قرب مي‌يابد، ارج و قرب برگ درختان سرجاي خود محفوظ اما شما باور نكنيد كه كتاب‌نخوان‌ها دل‌شان براي درختان سوخته باشد. صد كار كنند كه مي غلام است آن را. چنان كمر به هدم محيط زيست مي‌بندند كه كاغذ شدن درختان پيشش هيچ است. ضمن اينكه تا كتاب و مجله و روزنامه نباشد روشنگري اتفاق نمي‌افتد. كسي با تلگرام و اينستاگرام قصه‌نويس نمي‌شود. كسي با كانال و گروه منتقد اجتماعي نمي‌شود. مردم بايد نيويوركر بخوانند تا قصه به جان‌شان بنشيند. بايد ريدرزدايجست دست بگيرند و در فاصله ايستگاه‌هاي مترو سر در صفحاتش فروبرند تا بفهمند دنيا دست كيست؛ بايد نوول‌ابزرواتوار مشترك شوند تا از ادبيات روشنفكري سر در بياورند. بايد صبح‌ها سر صبحانه واشنگتن‌پست و هرالد‌تريبون دست بگيرند تا از اخبار مطلع شوند. كل تلويزيون و تلگرام و اينترنت با همه نفوذشان تا قوزك پاي كتاب‌ها و مجله‌هاي كاغذي نمي‌رسند. همين الان هم كه مطبوعات در ضعف و فتورند به ضرس قاطع مي‌گويم كه تا مردم كرگدن و اعتماد و شرق و كيهان و اطلاعات و ايران و شهروند و دنياي اقتصاد و فيلم و داستان و از اين قبيل نخوانند، اطلاعات به معناي حقيقي‌اش در جامعه گردش نمي‌يابد و سطح دانايي و آگاهي بالا نمي‌رود. جامعه متمدن روزنامه مي‌خواهد. مجله و كتاب مي‌خواهد.