سيد حسن خميني:
جامعه وقتي خوب مي‌شود كه تك‌تك ما خوب شويم
حجت‌الاسلام‌والمسلمين سيد حسن خميني در عزاداري روز اول محرم حسينيه جماران گفت: اگر مي‌خواهيم حسيني باشيم، خودمان را به جاي بقيه بگذاريم. حكومت با مردم، مردم با مردم، رييس با كارمند، بايد اين قاعده را رعايت كنند. در آن صورت اگر كاري را كه مي‌خواستي انجام دهي و دوست داشتي فرد ديگري هم با تو اين كار را كند، آن را انجام بده. اگر اين‌گونه بوديم يك گام به سمت عدالت برداشته‌ايم. جامعه وقتي خوب مي‌شود كه تك‌تك ما خوب شويم. يادگار امام با تاكيد بر اينكه امام حسين (ع) و يارانش عزيزترين دارايي خود را دادند تا مردم از گمراهي نجات پيدا كنند و از جهل بيرون بيايند، گفت: اگر مي‌خواهيم حسيني باشيم، بايد خودمان را به جاي بقيه بگذاريم. حكومت با مردم، مردم با مردم، رييس با كارمند، بايد اين قاعده را رعايت كنند. در آن صورت اگر كاري را مي‌خواستي انجام دهي و دوست داشتي فرد ديگري هم با تو اين كار را كند، آن را انجام بده. به گزارش جماران، حجت‌الاسلام‌والمسلمين سيد حسن خميني ديروز در مراسم عزاداري روز اول ماه محرم حسينيه جماران، با تسليت حلول ماه عزاي سالار شهيدان گفت: براي درگذشتگان در حادثه سيل اخير كه دچار اين بلاي طبيعي شدند، از خداوند متعال علو درجات، رحمت و غفران و همچنين براي آسيب‌ديدگان و بازماندگان‌شان صبر و اجر مسالت مي‌كنم. يادگار امام سپس در خصوص مسائل مربوط به عاشورا اظهار داشت: شايد مهم‌ترين مساله‌اي كه در بحث پيرامون عاشورا، محرم و قيام سالار شهيدان(ع) مطرح است، پيگيري و بررسي چرايي اين اتفاق باشد. اين چرايي از چند جهت قابل بررسي است. يكي اينكه چه شد اين اتفاق واقع شد؟! از رحلت پيامبر(ص) 50 سال گذشته بود كه اين اتفاق افتاد؛ يعني بازه زماني طولاني‌اي نگذشته بود، اما انحرافي بعد از پيامبر (ص) واقع شد كه اوج آن در دولت اموي به صورت فاجعه‌آميز رخ نمود و در شخصيت يزيد جلوه‌گر شد. وي با بيان اينكه تلخ‌ترين اتفاقي كه در اين دوره ممكن بود واقع شود داستان كربلاست، تاكيد كرد: حادثه كربلا مساله كمي نيست؛ بعضا آنقدر آن را تكرار كرده‌ايم كه در ذائقه ما آن تلخي لازم را ندارد. اين در حالي است كه فارغ از مباحث ديني، تمام عزت عرب از پيامبر(ص) است و همه كساني كه به جنگ سيدالشهدا(ع) آمدند همان ظهر نمازي را خوانده بودند كه مطابق سنت در تشهد «صلوات خدا بر پيامبر(ص) و آل او» گفته‌اند. در عين حال، در همان زمان يك نفر نماينده «آل پيامبر(ص)» است و آن هم حسين بن علي(ع) است كه آنان مقابل او ايستادند و او را كشتند؛ بعد هم با آن وضع با خانواده و پيكرش برخورد كردند. سيد حسن خميني با اشاره به اينكه بعد دوم بررسي واقعه عاشورا اين است كه «چرا حسين بن علي(ع) قيام كرد و ايستاد»، گفت: در اين رابطه دو نگاه در طول تاريخ بوده است؛ يكي اينكه اين يك وظيفه شخصي براي او بود و هيچ كس نبايد از اين كار تبعيت كند و الگو بگيرد. مثل اتفاقي كه در مسيحيت براي عيسي(ع) افتاده و معتقدند عيسي(ع) كسي است كه به دار رفته؛ يا مثل داستان ابراهيم (ع) كه كس ديگري حق ندارد مانند او سر فرزندش را ببرد و ماجرا فقط منحصر به ابراهيم(ع) و اسماعيل است. وي يادآور شد: در دوره صفويه برخي گفتند سيدالشهدا(ع) همان نقشي را دارد كه عيسي(ع) دارد؛ يعني همان‌گونه كه عيسي(ع) در دنيا آمد و زجر كشيد تا هر كسي گناه مي‌كند را بتواند در آخرت از پل صراط عبور بدهد، سيدالشهدا(ع) نيز چنين نقشي دارد؛ او آمده كه هركس بر او گريه كرد، بخشيده شود؛ صفويان اين برداشت را پررنگ كردند تا ثابت كنند خون حسين(ع) فديه‌اي بود كه قرار بود گناه امت را بشويد. بعد هم از آن نتيجه گرفتند كه هر كاري مي‌خواهي بكن، سپس يك «يا حسين(ع)» بگو و اين‌گونه مشكل حل است! بر اساس اين برداشت از عاشورا، هيچ كسي از آن واقعه امكان الگو‌برداري، اتخاذ وظيفه و درس‌آموزي نخواهد داشت. يادگار امام تاكيد كرد: اما وقتي سير تاريخي قضيه عاشورا را كه نگاه مي‌كنيم، مي‌بينيم كه اين‌گونه نيست. يعني نه ائمه ما نگاه‌شان به عاشورا آن‌گونه بوده، نه بزرگان ما چنين اعتقادي داشته‌اند و نه دين ما اصلا چنين تصويري از شهادت يك نفر را مي‌دهد و اساسا فديه شدن براي ديگران را قبول ندارد. همان‌گونه كه امام سجاد(ع) يك روز مي‌گريست و مي‌فرمود: خداي سبحان گفته آتش براي آدم‌هاي بد است؛ ولو سرور قريش باشد و بهشت براي آدم‌هاي خوب است ولو عبد حبشي باشد. امام خميني(ره) به صراحت مي‌گويند: هدف قيام سيدالشهدا(ع) «دعوت به سوي خدا» و «دعوت به توحيد» بود. امام خميني(ره) به صراحت مي‌گويند: مانند همه انبيا و اوليا؛ هدف، آرمان، علت و غايت قيام سيدالشهدا(ع) «دعوت به سوي خدا» و «دعوت به توحيد» بود. اين دو با هم فرق دارد. خيلي وقت‌ها ممكن است خدا را قبول كنيد ولي موحد نباشيد؛ يعني شما قبول داريد خدا هست اما معتقديد خدايان ديگري هم هستند. فرق مشرك و كافر اين است كه كافر اصلا خدا را قبول ندارد، اما مشرك براي خدا شريك قائل است.
سيد حسن خميني گفت: امام مي‌فرمايند زماني اين دعوت به توحيد در زندگي انسان منشا اثر مي‌شود كه براي «برپايي يك حكومت عادلانه» و «نفي ظلم و ستم» باشد. امام صادق(ع) در زيارت اربعين وقتي مي‌خواهد سيدالشهدا(ع) را معرفي كند، مي‌فرمايد: او عزيزترين دارايي‌اش را داد تا مردم از گمراهي نجات پيدا كنند و از جهل بيرون بيايند. وي در بخش ديگري از سخنان خود «عدل» را مصداق توحيد دانست و تصريح كرد: در رابطه با عدل تعريف‌ها متفاوتي مطرح است و اساسا اين مفهوم از گنگ‌ترين و پرمشكل‌ترين مفاهيم بشري است. بعضي‌ها عدالت را به معناي «تساوي» گرفته‌اند و بعضي‌ها تعريف ارسطويي دارند و مي‌گويند، عدالت يعني «هر چيزي را همانجايي بگذاريد كه بايد بگذاريد». اما آخرين تعريفي كه بشر از عدالت ارايه مي‌دهد و فكر مي‌كند تعريف جديدي است، «عدالت به مثابه انصاف» است. يعني اگر مي‌خواهي ببيني چه چيزي عدالت است و چه چيزي عدالت نيست به اين دو قانون گوش كن: «هرچه براي خودت دوست داري براي بقيه هم دوست بدار و هر چه براي خودت نمي‌پسندي براي بقيه هم نپسند.»