حمايت از كالاي داخلي ضمانت كسب‌وكار نسل آينده
محمدرضا پورمحمدي
اين هفته جشنواره دانشجويي «حركت» در دانشگاه تبريز در حال برگزاري است. در اين جشنواره نمونه كارهاي علمي دانشجويان، اختراعات و ابتكارات‌شان عرضه مي‌شود. در اين هفته بيش از 200 كار جديد علمي كه پتانسيل تبديل شدن به محصول را دارند ارايه شده. يعني اگر همين يك كار دانشجويي در مقياس يك دانشگاه را به كل دانشگاه‌هاي كشور تعميم دهيم مي‌توانيد خاطرجمع باشيد كه چه به لحاظ دانش فني و چه به لحاظ تبديل اين دانش به محصول هيچ كم و كسري در دانشگاه وجود ندارد. مشكل ما در استفاده از كالا و محصول داخلي ناشي از دو موضوع است؛ اول فرهنگ عامه و رايج در جامعه كه تحت تاثير سوابق تاريخي و فرهنگي، اعتمادش به محصول داخلي كم شده و دوم اينكه نبودن بازار رقابت كامل در توليد، سبب شده توليدكنندگان داخلي (اگر نگوييم به كيفيت توجهي ندارند) كيفيت را به عنوان مولفه اصلي كار در نظر نگيرند. همين شده كه بازارمان پر شده از انواع كالاهاي خارجي. اگر يك حميت در كل كشور شكل بگيرد ما هم در زمينه فرهنگ‌سازي براي حمايت از محصول داخلي و هم به لحاظ پشتيباني فني مشكلي نخواهيم داشت.
شكل‌گيري فرهنگ استفاده از كالاي ايراني از اينجا آغاز مي‌شود كه به مردم بگوييم منافع بلندمدت شما، آينده شما و كسب‌وكار فرزندان شما بسته به همين خريد كالاي ايراني است، حتي اگر اين محصول كمي گران‌تر باشد و حتي اگر كيفيتش به پاي همتاي خارجي خود نرسد. در اين صورت است كه رشد اقتصادي در كشور اتفاق خواهد افتاد و در اين صورت است كه اشتغال پايدار به وجود مي‌آيد و آينده همراه با رفاه براي فرزندان ما و نسل آينده شكل مي‌گيرد. يك راهكار ديگر در دست مسوولاني است كه كنترل مبادي ورود و خروج كالا را زيرنظر دارند. بايد از ورود كالاهايي كه مشابه داخلي دارند ممانعت شود. اگر بستري فراهم نشود كه از توليد داخلي (با وجود دشواري‌ها) حمايت نشود، هميشه اوضاع همين‌طور مي‌ماند چرا كه واردات كالا هميشه آسان‌ترين راه است. اگر به دانشگاه‌ها و مراكز علمي‌مان اعتماد كنيم، اگر صنايع ما نگاه‌شان را از آن سوي مرز متوجه داخل كنند بايد اين اطمينان را داشته باشند كه دانشگاه توان رفع نيازهاي فني و تكنولوژيك را دارد.
دانشگاه تبريز تنها يك نمونه از دانشگاه‌هاي كشور است. در همين دانشگاه ما واكسني براي دام توليد كرده‌ايم كه تا پيش از اين در مقياس ميليون واحد از خارج كشور وارد مي‌شد. دستگاه‌هاي تصفيه پساب‌هاي صنعتي به روش پلاسمايي يك نمونه ديگر از توليدات اين دانشگاه است. اما در توليد گسترده اين محصول مشكل داريم چون در اين حوزه هم واردات محصول ساده‌تر است؛ مشكلي كه دامن بسياري از توليدات دانشگاهي را در سراسر كشور گرفته. ارتباط ميان صنعت و دانشگاه هنوز هم ارتباط تنگاتنگي نيست و براي همين است كه همچنان دانشگاه متهم مي‌شود كه مركز نظريه‌پردازي است. بله يكي از رسالت‌هاي دانشگاه توليد علم است اما حالا در مرحله‌اي قرار داريم كه بايد علم‌مان را به محصول و ثروت تبديل كنيم. اين آمادگي در دانشگاه وجود دارد. ما از فاز توليد دانش عبور كرده‌ايم و به مرحله توليد محصول رسيده‌ايم و اگر زنجيره حمايتي شكل بگيرد كمك بزرگي است به همه ما براي گذر از اين مرحله. رييس دانشگاه تبريز