كشمكش با همسر دردهاي مزمن را بدتر مي‌كند
عشق صدمه مي‌زند
ترجمه: محبوبه محمدزكي و حسن رودگري
دعوا و مرافعه با همسر احساسات شما را خدشه‌دار مي‌كند اما كساني كه از بيماري‌هاي مزمني مانند آرتريت يا ديابت رنج مي‌برند با اين جدل‌ها بايد منتظر پيامدهاي فيزيكي بدتري باشند. به گفته محققان بيماران مبتلا به بيماري‌هاي مزمن مانند آرتريت يا ديابت، دعوا و مرافعه‌هاي زناشويي با پيامدهاي جسمي همراه است. آنها با مطالعه بر دو گروه افراد مسن كه گروهي مبتلا به آرتريت و گروهي ديگر مبتلا به ديابت بودند، دريافتند در روزي كه افراد تنش بيشتري را با همسرشان تجربه كرده‌اند، علائم بيماري‌شان بدتر شده است.
لين مارتير، استاد بخش مطالعات توسعه انساني و خانواده مركز سلامت سالمندي ايالت Penn مي‌گويد: «وقتي توانستيم ارتباط بيماري و نزاع با همسر را در دو مجموعه از داده‌هاي مختلف بررسي كنيم، هيجان‌زده شديم. يافته‌ها اطلاعاتي از تاثيرگذاري ازدواج بر سلامت به ما ارايه كردند كه اين تاثيرگذاري بر افرادي كه دچار بيماري‌هاي مزمن هستند، بسيار مهم‌تر است.» مارتير تاكيد مي‌كند دانستن چگونگي و چرايي بدتر شدن علائم بيماري بسيار اهميت دارد. بيماران مبتلا به استئوآرتريت زانو كه درد بيشتري را متحمل مي‌شوند، سريع‌تر از كارافتاده مي‌شوند و بيماران ديابتي كه تحت كنترل و درمان نيستند در معرض خطر بيشتري هستند.
محققان مي‌گويند تحقيقات پيشين ارتباط ميان ازدواج‌هاي رضايت‌بخش و سلامت جسمي و روحي را تاييد كرده بودند اما اين موضوع كه چطور تجربيات روزمره افراد مبتلا به بيماري‌هاي مزمن، علائم بيماري آنها را تحت تاثير قرار مي‌دهد، تحقيقات چنداني صورت نگرفته است. مارتير مي‌گويد: «ما در مورد بيماري‌هاي مزمن كه معمولا شامل علائم روزانه يا نوسانات علائم مي‌شود، تحقيق مي‌كنيم. در حال حاضر در مطالعات ديگر به كيفيت ازدواج پرداخته مي‌شود اما ما قصد داشتيم به اين موضوع بپردازيم كه چگونه تعاملات مثبت و منفي با همسر روز‌به روز بر سلامت انسان تاثير مي‌گذارد. » در تحقيق اخير داده‌هاي دو گروه شركت‌كننده براي پژوهش مورد تحقيق قرار گرفت؛ در يك گروه 145 بيمار مبتلا به استئوآرتريت زانو به همراه همسرشان و گروه دوم 129 بيمار ديابتي با همسرشان حضور داشتند. شركت‌كنندگان هر دو گروه احوالات روزانه خود از خلق‌وخو تا ميزان شدت علائم بيماري و اينكه آيا تعاملات‌شان با همسرشان مثبت يا منفي بوده، گزارش كردند. دو گروه آرتريت و ديابت گزارش 22 و 24 روز از احوالات خود را ثبت كردند.
محققان با بررسي اين داده‌ها دريافتند كه هر دو گروه شركت‌كنندگان، بيماران در روزهايي كه تنش بيشتري را با همسرشان تجربه كردند حال بدتري داشتند، كه به نوبه خود منجر به درد بيشتر يا تشديد علائم شده بود. علاوه بر اين، محققان دريافتند در گروه مبتلا به آرتريت، شدت درد بيمار بر تداوم تنش‌ها با همسرشان در روز بعد نيز تاثير گذاشته است. هنگامي كه بيماران درد بيشتري داشتند، در روز بعد حال وخيم‌تر و در نتيجه تنش بيشتري را با همسر خود تجربه مي‌كردند.
مارتير مي‌گويد: «ما معمولا روي ارتباطات خاص بيماري تمركز مي‌كنيم اما توجه به تنش در ازدواج مربوط به بيماري نيست و به خودي‌خود نشانه يك بيماري نيست. اين مقياسي است كه نشان مي‌دهد بدون در نظر گرفتن بيماري، ممكن است بهبودي كلي كيفيت يك رابطه تاثيراتي بر سلامت افراد داشته باشد. »
در نتيجه از اين يافته‌ها مي‌توان در درمان بيماران مبتلا به بيماري‌هاي مزمن به‌خصوص ديابت و آرتريت و روماتوييد در كلينيك‌ها استفاده كرد و به زوج‌هايي كه در شرح حال اوليه تنش‌هايي در روابط خود را گزارش كرده‌اند مشاوره روانپزشكي يا جلسات روان‌درماني خانوادگي توصيه كرد. راه‌حل بهتر اين است كه رسانه‌هاي عمومي تبليغات لازم در رابطه با اثرات تنش بر بيماري در سطح جامعه بپردازند تا مردم با روش‌هاي ساده‌تر درصدد بهبود روابط زناشويي برآيند تا براي درمان علائم بيماري‌هاي مزمن خود سراغ درمان‌هاي گران و پيچيده بروند. اين اقدام بر بهبود كيفيت سلامت اجتماع و همچنين بر اقتصاد درمان نيز تاثيرگذار است.