خانه تئاتر و انتخاب مديرعامل جديد
اميدي به تغيير نيست
بابك احمدي
اعلام نام مديرعامل جديد خانه تئاتر از سوي هيات‌مديره،پيام معناداري به جامعه هنري صادر مي‌كند. اگر پيش از اين و در طول 18 سال فعاليت اين تشكيلات همواره نام هنرمندان و چهره‌هاي شناخته‌شده تئاتري در مقام مديرعامل مطرح بود، پس از برگزاري انتخابات اخير ورق برگشت و خبر رسيد گزينه مورد نظر هيات‌مديره، تازه يك سال قبل، آن‌هم بدون طي مراحل مرسوم اداري كارت عضويت خانه تئاتر دريافت كرده است.
اما مبناي بحث اينها نيست هرچند يك بار ديگر مي‌توان مانند صدها مورد گذشته به قانون‌گريزي جاري در اين خانه اعتراض كرد و البته به نتيجه هم نرسيد! مساله مهم‌تري در جريان است. چندي قبل در گفت‌وگو با مديركل جديد هنرهاي نمايشي نكته قابل تاملي مطرح شد. شهرام كرمي در مصاحبه چندي پيش خود با «اعتماد» به اين نكته اشاره كرد كه (نقل به مضمون) شكست چهره‌هاي شناخته شده مديريتي در تئاتر منجر به ايجاد حس بي‌اعتمادي در سطوح گوناگون دولتي و غير دولتي خواهد شد.
حالا به فاصله كمتر از يك ماه چهره‌هاي شناخته شده تئاتر كه به تازگي با راي اكثريت به هسته مركزي برنامه‌ريزي و تصميم‌سازي در خانه تئاتر راه يافته‌اند، دست‌هاي خود را به نفع فردي بالا مي‌برند كه نامش پيش و بيش از هرچيز به‌واسطه همنشيني با چهره‌اي سياسي همچون محمدباقر قاليباف شناخته مي‌شود. به اين ترتيب و بدون شك شاهد آغاز فصل جديدي از نقش‌آفريني خانه تئاتر خواهيم بود.
ولي نكته اينجا است كه هيات‌مديره با اين انتخاب خود پاسخ روشني به نگراني شهرام كرمي داده است. آري، در ميان اين همه هنرمند كاركشته، كاردان و آزمون پس‌داده نه بهروز غريب‌پوري بود و نه حسين پاكدل نامي كه درايت و استحقاق به دست گرفتن سكان هدايت خانه و اعضا را داشته باشد.
حال در چنين وضعيتي است كه اظهارنظر بعضي چهره‌هاي نزديك به هيات‌مديره مبني بر لزوم فاصله‌گذاري بين سبقه سياسي افراد و جايگاه مديريتي‌شان در خانه تئاتر كمي بدون پشتوانه علمي و از قضا غير صادقانه به نظر مي‌رسد.
آن‌هم از جنس همراهي براي پيشبرد هدفي مشخص كه از نظر نگارنده واگذاري بي‌سروصدا و هرچه بيشتر امور صنفي به چهره‌هاي حاكميتي و دولتي است. واسازي بين سياست و فعاليت صنفي، مدني و اجتماعي هم اتفاقا از همان نقطه سرچشمه مي‌گيرد و آرزوي قلبي افراد نزديك به حلقه‌هاي قدرت است. مطرح‌كنندگان چنين پيشنهادي از ياد برده‌اند كه يك ليوان آب آشاميدني هم سياسي
است؟
مدافعان شرايط جديد خوب است پاسخ دهند عملكرد مديرعاملي كه پيشينه و پشتوانه پررنگ سياسي دارد چطور مي‌تواند حافظ منافع جمعي تئاتر باشد. آن‌هم درباره شخصي صحبت مي‌كنيم كه همين يك سال قبل به بهانه كارگرداني نمايشي نچندان با كيفيت به تسويه حساب سياسي با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي دولت دوازدهم، آن‌هم در رسانه ملي و خبرگزاري‌هاي مخالف دولت مشغول بود. ...
بگذريم كه خانه تئاتر به عنوان تشكيلاتي با ادعاي فعاليت صنفي كوچك‌ترين واكنشي نشان نداد. اما ظواهر امر نشان مي‌دهد كه همه از پير و جوان به يك درد مبتلا شده‌اند و اميدي به تغيير اين خانه نيست. بنابراين چنانچه پيش‌تر و قبل از برگزاري انتخابات خانه تئاتر نوشتم، هيات‌مديره با نشنيدن صداي پاي تغيير و چه بسا وارونه جلوه دادن آن، چشم انتظار اتفاق‌هاي ويژه
خواهند بود.