كردستان خسته است
زهرا آوجيان
وقتي در مورد مردم كردستان صحبت مي‌كنم، از منظر كسي است كه اين جامعه را به خوبي مي‌شناسد، خودش اهل كردستان است و نزديك به 20 سال سابقه فعاليت‌هاي اجتماعي، مدني و سياسي در اين منطقه داشته است. با اين شناخت است كه مي‌گويم مردم كردستان منطقي، فهميده و نجيب هستند و با اين اوصاف بايد توجه كرد كه شرايط به كجا رسيده كه شاهد مواردي مانند بروز خشم مردم در واكنش به حادثه تصادف سنندج هستيم. بزرگ‌ترين مشكلي كه سبب اين واكنش مي‌شود زيرساخت‌هاي ناقص در اين استان است و عدم اراده جدي براي رفع مشكلات. مردم كردستان ديگر خسته شده‌اند. دليل اين خستگي شعار و تبعيض است و مسوولاني كه تبليغ مي‌كنند و حرف مي‌زنند و به جاي پيگيري و عمل تا دوره‌هاي بعدي انتخابات خداحافظي مي‌كنند. استان‌هايي مانند كردستان سال‌ها درگير جنگ بوده‌اند و زماني كه ساير استان‌ها به وضع زيرساخت‌هاي‌شان مي‌رسيدند مردم اين استان با مشكلات جنگ و درگيري‌ها دست و پنجه نرم مي‌كردند. حالا اعلام عزاي عمومي يا پيغام‌هاي تسليت كه به سوي مردم كردستان روانه مي‌شود اقدام خوبي است اما اصل كار اين است كه ببينيم چه اقدام و عملي انجام مي‌شود. در 10 سال گذشته 190 تانكر در جاده‌هاي كردستان واژگون شده‌اند و خسارت‌هاي مالي و جاني بسياري به بار آورده‌اند، براي حل اين مساله چه اقدامي صورت گرفته است؟ بايد بدون تعارف گفت كه فرصت‌طلبان با مهندسي‌هاي خاص در انتخابات سبب شده‌اند كساني كه با مردم شفاف حرف مي‌زدند و دلسوز كردستان بودند از عرصه خارج كنند و راه براي كساني هموار شود كه براي حل مشكلات زحمت زيادي به خودشان نمي‌دهند. همه اين موارد باعث شده است تا ناراحتي مردم تشديد شود.
من هرگز خشونت را تاييد نمي‌كنم اما واكنش‌هاي مردم را درك مي‌كنم، آنها را مي‌فهمم و براي همين است كه مي‌گويم بايد با مردم حرف زد، بايد براي‌شان قدمي برداشت. داد زدن و شعار دادن و بعد حرف‌ها را بدون عمل رها كردن در شان مردم كردستان نيست. با توجه به وضعيت خاصي كه جامعه ما دارد بيشتر از هر زمان ديگري به وحدت و هم‌دلي احتياج داريم. مديران بيايند و بگويند چه كاري براي كردستان انجام مي‌دهند چون در كردستان وعده ديگر جواب نمي‌دهد.
رييس سابق شوراي استان كردستان