توصيه حجاريان براي مواجهه با تندروها در گفت‌وگو با «اعتماد»:
انتخابات مجلس عيار بلوغ اصلاح طلبان
تفاوت «اصلاح‌طلب‌نما » و «اصلاح‌نما طلب» در چيست؟
گروه احزاب|گفت‌وگو با سعيد حجاريان سخت است. ميزان تسلطش به علم و عمل سياسي به قدري است كه در ميانه‌هاي مصاحبه مانند معلم، با سوال‌هايش مصاحبه‌كننده را به چالش دعوت مي‌كند. براي سالنامه « اعتماد» او را راضي كرديم تا از دغدغه‌هاي امروزش بگويد. مي‌خواست درباره ميراث معنوي امام صحبت كند و اينكه چگونه با آن رفتار مي‌شود. در ميانه‌هاي مصاحبه هم اشاره‌اي كرد كه يكي از دلمشغولي‌هايش همين است اما بناي ما در سالنامه روايت داستان آدم‌ها بود؛ پس با حجاريان هم از سال‌هاي نوجواني همراه شديم و هفت نسخه نمايش داده شده از سعيد حجاريان را در طول 60 سال زندگي‌اش بررسي كرديم.
وقتي به تبعيض و شكاف‌هاي طبقاتي دوران پهلوي دوم رسيد يك خاطره در ذهنش خيلي برجسته بود. خاطره‌اي كه حدود 45 سال از آن مي‌گذرد. به گونه‌اي آن روز و جزيياتش را تعريف مي‌كند كه انگار همين امروز صبح برايش اتفاق افتاده: «كلاس چهارم دبيرستان مسابقات درسي برگزار شد. گروه دبيرستان ما در تهران اول شد. بنا بود گروه برنده را به تور اروپا ببرند. ما رفتيم براي مراسم جشن و اهداي جايزه و به ما يك ديوان حافظ به تصحيح قزويني و غني دادند. همين. بعد ديديم يك مشت آدم موند بالا از مدارس ژاندارك و رازي به اروپا رفتند. گفتيم چرا اينها مي‌روند؟ گفتند چون زبان انگليسي بلدند و زبان شما خوب نيست. ما اين مسابقه علمي را برده بوديم اما آنها را، كه وضع مالي بهتري داشتند، به سفر اروپا بردند.»
عصر انقلابي‌گري را عصر عمل مي‌داند به همين دليل هم مي‌گويد: انقلاب من را ناچار به عمل كرد.
مشروح دوران حضورش در كميته انقلاب، اداره دوم ستاد مشترك ارتش، اطلاعات نخست وزيري و وزارت اطلاعات و التبه مركز تحقيقات استراتژيك رياست‌جمهوري را در سالنامه اعتماد مي‌توانيد بخوانيد.
به دوم خرداد كه رسيديم گفت: دوم خرداد هم دوباره من را ناچار به عمل كرد. ديدم شوراها، روزنامه و حزب مهم هستند. من كه تئوري‌اش را داشتم مي‌خواستم ببينم درعمل چه مي‌توان كرد. من مشاور سياسي آقاي خاتمي بودم. دوم خردادهم مثل انقلاب براي ما ناگهاني بود. بنا نبود ما در دوم خرداد برنده شويم و به پاستور برويم.
نگاهي به فرجام غمبار 8 سال دولت اصلاحات هم دارد و مي‌گويد: اصلاحات عملا با ضعف‌هايي كه آخر كار نشان داد پل‌هاي پشت‌سر را خراب كرد. با آمدن احمدي‌نژاد هم خيلي پل‌ها خراب شد و به عقب رفتيم. همه مي‌گويند احمدي‌نژاد مشكلات اقتصادي پيش آورد. من مي‌گويم فراتر از آن مشكلات سياسي پيش آورد و سياست را در ايران كاملا تعطيل كرد. بعد از اينكه رفت سراغ سازمان‌زدايي، حساسيت‌زدايي از سياست و پوپوليسم و اتميزه كردن جامعه به سياست خيلي ضربه كرد. احمدي‌نژاد سياست را پيش‌بيني‌ناپذير كرد.
او نسخه قابل قبول براي نظام جمهوري اسلامي ايران را اصلاحات مي‌داند اما اين دليل نمي‌شود كه اصلاح‌طلبان را در اين راه موفق ارزيابي كند: من معتقدم اصلاح‌طلبان، راه حل خوبي نداشتند . اندوخته علمي‌شان پايين بوده و تجربه هم نداشتند.
از انتخابات 92 با تك جمله‌هايي مانند نمايش بلوغ سياسي اصلاح‌طلبان عبور مي‌كنيم و به وضعيت سياسي امروز اين جريان مي‌رسيم. معتقد است «عبدالله نوري تابع نظر جمع است و فردي كاري نمي‌كند كه باعث برخوردن انسجام شود. اين انتخابات نشان مي‌دهد كه اگر اين گروه‌ها قبول كنند يكي شوند به بلوغ رسيده‌اند. انتخابات مجلس دهم بزنگاه بلوغ اصلاح‌طلبان است. عيار بلوغ اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس سنجيده مي‌شود.»
به نقش خودش در حفظ انسجام اصلاح‌طلبان اشاره‌اي مي‌كنيم و مي‌گويد: «يك كارهايي مي‌كنم. بالاخره بيكار نيستم».
براي تعطيلات ماو فعالان سياسي معما طرح مي‌كند. مي‌گويد برويم روي دو عبارت فكر كنيم و مصاديقش را پيدا كنيم: اصلاح‌طلب‌نما و اصلاح‌نماطلب.
در مشروح مصاحبه‌اي كه طي روزهاي آينده در سالنامه اعتماد به چاپ مي‌رسد توضيحاتي در موردش داده اما در نهايت مي‌گويد: دقت كنيد روي اين دو عبارت. براي معما خوب است.
حرف‌هايش در مورد روحاني و مواجهه‌اش با تندروها نكات جالب و جديدي دارد: آنها هم پرونده دارند. رو كردن پرونده‌ها آنها را ساكت مي‌كند. لازم نيست خود روحاني اين كار را بكند. نماينده‌ها، ديوان محاسبات و نهادهاي ديگر مي‌توانند اين كار را بكنند.