نظرخواهي «اعتماد» از سه فعال سياسي
علت سكوت و آينده سياسي احمدي‌نژاد چيست؟
براي رفتار سياسي محمود احمدي‌نژاد در سال آينده بايد چه تصوري داشت؟ اين سوالي است كه در گوشه‌اي از ذهن فعالان سياسي و رسانه‌اي درون و بيرون جمهوري اسلامي ايران قرار دارد. ناظران سياسي براي فعاليت او دو شكل كلي را مطرح مي‌كنند؛ ائتلاف و همراهي دوباره با اصولگرايان يا فعاليت مستقل و نمايندگي خط سوم سياسي. هر دو گروه نيز براي فرضيه خود دلايل و مستنداتي دارند. گروه اول دوري ظاهري او از مشايي را دليلي براي احتمال نزديكي احمدي‌نژاد به اصولگرايان مي‌دانند و گروه دوم به مجموعه اظهارات اصولگرايان و نزديكان احمدي‌نژاد استناد مي‌كنند و آن را نشانه‌اي دال بر احتمال ورود مستقل احمدي‌نژاد مي‌دانند.
اما آيا خود او هم نمي‌داند مي‌خواهد چگونه پروژه بازگشت به قدرت را جلو ببرد؟ تحركات حاميانش در شهرستان‌هاي مختلف نشان از فعاليت سازمان‌يافته تيم او براي ورود به مجلس دارد اما خود او سكوت كرده و به نظر مي‌رسد به اين زودي‌ها سكوتش را نخواهد شكست. اما چرا كسي سكوت او را حمل بر انفعالش نمي‌كند؟ چرا همه ناظران سياسي تعمد دارند كه بگويند پس اين سكوت حركتي با چراغ خاموش نهفته است؟ احمدي‌نژاد سياستمداري است كه نه سخنش باورپذير است و نه سكوتش. مواجهه با چنين فردي حتما يكي از دغدغه‌هاي جريان‌هاي سياسي ايران است.