مبارزه مسلحانه تنها راه آزادي فلسطين است – طرح ترور سران ساف

در ماه‌هاي بعد حملات بيشتري صورت گرفت و تناوب آنها مدام رو به افزايش بود به‌طوري كه در سال 1965 در مجموع به 39 فقره رسيد. واضح بود كه عرفات و ابوجهاد مشكلي شده بود كه نمي‌شد از آن گذشت. آهارون لوران، معاون وقت بخش جمع‌آوري اطلاعات آمان گفت: «حملات آنها در وهله اول احمقانه به نظر مي‌رسيد. اما هر چه زمان رو به جلو مي‌رفت، جدي‌تر مي‌شدند... جامعه اطلاعاتي در مواجهه با اين وضعيت به دو شكل واكنش نشان داد. اول، آنها يك دپارتمان ويژه‌اي را برپا كردند تا موضوع را هدايت كنند. دوم، آنها توجه‌شان به نوك هرم جلب شد.» «دپارتمان ويژه»، يك كميته مخفي كه به بررسي مقابله با تروريسم فلسطين مي‌پرداخت، در آگوست سال 1965 تاسيس شد و سه عضو داشت: لوران؛ مايك حراري، معاون قيصريه و شاموئل گورن، فرمانده واحد 504 آمان.كميته سه دستور براي حذف عرفات و ابوجهاد صادر كرد. كميته با آگاهي از اين موضوع كه با توجه به مخاطرات اخير انجام اين كار بعيد است، با اين حال اين اختيار را گرفت كه به جاي آنكه از نيروهاي قيصريه براي كشتن هدفمند استفاده كنند، به استفاده از بمب‌هاي پستي برگردند. اين بمب‌ها با استفاده از اطلاعاتي كه توسط لاديه و اسراييل جمع‌آوري شده بود به آدرس تعدادي از مقامات فتح در لبنان و سوريه ارسال مي‌شد.مدير موساد، آميت، در 8 اكتبر با نخست‌وزير و وزير دفاع، لوي اشكول ملاقات كرد تا نقشه‌اش را براي تصويب تقديم كند. آميت گفت: «ما سه هدف داريم. نفر ما (لاديه) از پايتخت‌ها (بيروت و دمشق) برگشته و ما مي‌خواهيم، اجرا كنيم.»آميت بعد از شناساندن اهداف خاطرنشان كرد كه لاديه «تمام اطلاعات لازم را آورده و طرح پيشنهادي اين است كه براي هر يك از آنها يك «هديه» بفرستيم.» نامه‌ها به نظر از سوي افراد شناخته شده‌اي به سوي اهداف فرستاده مي‌شوند و براي اينكه حتي‌الامكان موثق هم به نظر برسد مستقيما از داخل لبنان پست مي‌شود.آميت ادامه داد: «اين‌بار اين كار توسط يك زن انجام مي‌شود. او به بيروت مي‌رود و نامه‌ها را در آنجا به صندوق پستي مي‌اندازد... او اهل آفريقاي جنوبي است با پاسپورت بريتانيايي و آماده انجام اين كار است.» او درباره سيلويا رافائل حرف مي‌زد كه دختر يك پدر يهودي و مادر مسيحي كه با قوم يهود بيعت وفاداري بسته بود و به اسراييل مهاجرت كرده و توسط موساد استخدام شده بود. موتي كفير او را تعليم داده بود و مشهورترين زن جاسوس در تاريخ قيصريه است. آميت به اشكول گفت كه موجي از بمب‌هاي پستي در دست انجام است. در حالي كه موساد تمركزش را بر سه هدف خود گذاشته است، آمان به‌طور همزمان دوازده تا پانزده نامه مرگ‌آور به عوامل فتح در اردن ارسال مي‌كند.اشكول بدبين بود. او گفت: «آيا ما اين تلاش‌ها را قبلا انجام نداديم كه با شكست مواجه شد؟ در مصر به خوبي كار نكرد.» اشاره اشكول به بمب‌هاي پستي بود كه براي دانشمندان آلماني در مصر ارسال شده بود كه آنها را نكشت بلكه فقط سبب جراحت شده بود.

آميت با تاكيد بر اين نكته كه «ما اين‌بار مواد ببيشتري كار مي‌گذاريم. اين دفعه 20 گرم مي‌گذاريم» خواست به او اطمينان بيشتري بدهد.با همه اين احوال اين تله‌هاي انفجاري هم كارگر نشد. تعدادي از دريافت‌كنندگان آن جراحات سطحي ديدند اما اكثر نامه‌ها پيش از آنكه به كسي آسيب برساند، كشف و خنثي شدند.