يدالله مع‌الجماعه
سيد علي ميرفتاح
راهپيمايي اربعين چه با آن موافق باشيم و چه درباره‌اش ان‌قلت‌هايي سياسي/ عقيدتي داشته باشيم، يك واقعيت غيرقابل انكار، مهم، تاثيرگذار و ارزشمند است و عقل حكم مي‌كند متواضعانه اصل و فرعش را درك كنيم و ابعاد گوناگونش را دريابيم چنين حضور و ظهوري را در دنياي امروز بفهميم. چه كسي فكر مي‌كرد در قرن بيست و يكم و در سيطره بي‌كم و كاست آموزه‌هاي مدرن، نام حسين‌بن‌علي بتواند دل‌هاي مشتاق را هوايي كند و از لبنان و بحرين و عراق و تركيه و ايران انبوه عزاداران را به كربلا بكشاند و آنها را در يك كنگره عظيم گرد هم آورد و خورشيد وحدت را بر وجودشان بتاباند؟ بالاي 20 ميليون زائر خانه و كار و زندگي‌شان را رها مي‌كنند، پياده و سواره به كربلا مي‌روند و آواز «ياليتني كنا معك» سرمي‌دهند... ظاهر و باطن اين راهپيمايي عظيم مي‌تواند معناي حضور شيعيان بلكه مسلمانان را در جهان به بهترين نحو تغيير دهد. كمترينش اينكه مي‌تواند توطئه‌هاي داعش را در ناامن كردن دنيا، خصوصا ناامن كردن خاورميانه خنثي كند. در راهپيمايي اربعين امنيت مترادف قدرت است و قدرت مترادف امنيت. با مخابره تصاوير با شكوه اربعين مي‌توانيم بخش زيادي از خباثت سلفي‌ها را در كج و معوج نشان دادن جهان اسلام بي‌اثر كنيم. سال‌هاي متمادي است كه رسانه‌هاي وابسته به نظام سلطه سعي مي‌كنند اسلام‌هراسي را ترويج كنند و همه شرارت‌هاي منتشر در جهان را مستقيم و غيرمستقيم به مسلمانان و شيعيان و ايرانيان ربط دهند. اين راهپيمايي20 ميليوني كه در كمال صلح و مدارا و رفق و همدلي برگزار مي‌شود بخشي از چهره واقعي جهان اسلام را به نمايش مي‌گذارد؛ تصويري كه آميخته است با ارزش‌هاي انساني، نظير مهمان‌نوازي، بخشش بي‌شائبه، فداكاري، ايثار، دوستي و دفاع از آزادي. به نظرم اعتبار راهپيمايي اربعين را چندان نبايد به حساب شيعيان منظور كرد. ورود نزاع‌هاي كهنه شيعه و سني به چنين كنگره عظيمي مي‌تواند خطرناك باشد و از ارزش و اهميت اين حركت نمادين بكاهد. اتفاقا اربعين فرصت مناسبي است كه سني و شيعه دست به دست هم بدهند، بلكه دل به دل هم بدهند و مقام شامخ نوه پيامبر اسلام را گرامي بدارند. حسين البته كه امام سوم ما شيعيان است اما همه مسلمانان جهان بر اين راي متفقند كه او سيد‌شباب اهل الجنه است و سفينه نجات است و مصباح هدايت است و اصلاحگر دين جدش؛ ديني كه توسط امراي ظالم و كين‌توز و گناهكار تبديل به پوسته‌اي بي‌مغز شد و پوستين وارونه شد و حقايقش را پنهان كردند و جز به ظاهر تحريف شده به چيز ديگري بها ندادند. اعتبار اين راهپيمايي باشكوه نه از آن ايران است - هرچند ايراني‌ها مبدعش بودند - نه از آن شيعيان، هرچند زحمتش به دوش شيعيان است. بلكه معتبر است به اعتبار قرآن و اهل بيت. اين خاصيت و قدرت اسلام است كه مي‌تواند در هر دوره‌اي، حضور و ظهوري متفاوت و مصلحانه داشته باشد و ارزش‌هايش را بازتعريف كند. بي‌شك هيچ باور و عقيده‌اي در جهان امروز نمي‌تواند چنين كنگره عظيمي فراهم بياورد. يحتمل چيزي كه شارع مقدس از حج مراد كرده همين بوده كه مسلمانان را در جوار بيت‌الله الحرام دور هم جمع كند و شكوه و عظمت باور به توحيد را تعين بخشد. قرار بود كه در حج مسلمانان توان و عقيده‌شان را روي هم بگذارند تا از مظلومان دفاع كنند و با ظالمان بستيزند. كنگره حج مي‌توانست هنوز هم مي‌تواند معضلات سياسي و اقتصادي و عقيدتي جهان اسلام را برطرف كند و موانع رشد و ترقي را از جلوي پاي مسلمانان بردارد. متاسفانه خادمان حرم به تنها چيزي كه نمي‌انديشند خدمت به حج است. گردهمايي اربعين را در مقابل كنگره حج نبايد قرار داد. اينجا به هيچ عنوان تقابلي نيست بلكه اين راهپيمايي مي‌تواند آن اراده والايي را كه متاسفانه به دلايل سياسي خادمان حج مانع از از تحققش مي‌شوند، تكميل كند و قدرت و عظمت مسلمانان را به نمايش گذارد. امام‌خميني(ره) مي‌گفت اگر مسلمانان هركدام سطل آبي بريزند اسراييل را سيل مي‌برد. احتمال زياد از ترس تحقق چنين معنايي هر ساله آل‌سعود سعي كردند تا حج را از معنا تهي كنند و با ساخت مبالغه‌آميز هتل و بازار و توسعه مفرطانه رفاه، حاجيان را از پيوستن به جمع باز دارند. حج يعني اينكه قطره‌ها جمع شوند و دريا شوند. يعني اينكه حاجيان فرديت خود را در جمع مستحيل كنند و به قدرتي عظيم و عجيب استظهار يابند. بي‌جهت نگفته‌اند كه يدالله مع‌الجماعه. يعني قدرت خداوند از آستين جمع بيرون مي‌آيد و تحقق عيني مي‌يابد. بي‌شك از ترس همين قدرت جمع بوده كه در جاي‌جاي جهان اسلام جلوي تبلور جمع و جماعت را گرفته‌اند و تفرقه را به جان‌شان انداخته‌اند. دليل اصلي مقابله با راهپيمايي برائت از مشركين در حج همين است كه سيل خروشان مسلمانان راه نيفتد و با شعار و حميت و غيرت حاكيمت زر و زور و تزور را به خطر نيندازد. قصه فقط مختص به آل‌سعود هم نيست. بني‌اميه و بني‌عباس هم از جمع مي‌ترسيدند و تا مي‌توانستند تفرقه را به جان مسلمانان مي‌انداختند. حالا بعد از 14 قرن شيعيان صلاي وحدت سرداده‌اند و با رفتن به طرف حرم سبط پيامبر قدرت جمع را به نمايش گذاشته‌اند: جمعي كه امنيت و مدارا و برادري و موافقت را تضمين مي‌كند. بيست و چند ميليون نفر در راهپيمايي شركت مي‌كنند اما محال است در ميان زائران و استقبال‌كنندگان چيزي از دعوا و دزدي و نامردي بشنويد يا صحنه‌اي از تفرقه و نقار ببينيد. روي همين برادري و مواسات است كه حكما گفته‌اند «متحد جان‌هاي شيران خداست».