عيدي هر چند ناقابل
اگر به وضع اقتصادي مردم نگاه كنيم قطعا رضايتبخش نيست. دليل آن نيز پيچيده نيست. وقتي كه طي سال‌هاي 90 تا 92 رشد اقتصادي نداشته باشيم و حتي سير قهقرايي هم طي كرده باشيم نتيجه چيزي جز اينكه هستيم نخواهد شد. از همه بدتر طي اين دوره تورم بود كه به معناي واقعي كمرشكن تلقي مي‌شد. هشت سال بازي كردن با درآمدهاي زياد نفتي و نيز با سرنوشت اقتصادي و جيب مردم موجب شد كه اقتصاد و كسب و كار در زير آوار بي‌سياستي مدفون شود؛ به همين دليل كمتر اقتصادداني وجود داشت كه احتمال دهد در شرايط تحريم بي‌سابقه و فروش اندك نفت و عدم دسترسي به منابع ارزي، در سال 93 شاهد رشد اقتصادي و كنترل تورم باشيم ولي اين اتفاقي است كه افتاده است. در واقع تورم از حدود 40 در صد در زمان پايان دولت احمدي‌نژاد اكنون به حدود 15 درصد رسيده است هر چند هنوز هم زياد است ولي اين موفقيت فراتر از انتظار كارشناسان اقتصادي و حتي مقامات دولتي است. اهميت اين اتفاق در اين است كه همزمان با كاهش نرح تورم.
دولت توانسته است كه به طور نسبي اقتصاد را از ركود خارج كند و در 9 ماه اول سال به رشد 6/3 درصد برساند كه اين مساله حتي مهم‌تر از كنترل تورم است. فراموش نكنيم كه طي سه سال پيش از آن رشد اقتصادي منفي و يا صفر بوده است و اين نشان مي‌دهد كه بخش قابل توجهي از مشكلات اقتصادي جامعه ايران در دولت پيش ناشي از بي تدبيري بود و نه فقط تحريم‌ها. به همين دليل دولت موجود با تدبير خود توانست اثرات سوء تحريم را كاهش دهد، دولتي كه بيشترين توجه آن به مذاكرات هسته‌اي بود و آنچه از وقتش باقي مي‌ماند را بايد صرف رفع نگراني از دلواپسان داخلي!! مي‌كرد؛ با وجود اين دولت به خوبي توانست از اين گردنه اقتصادي عبور كند هر چند تا رسيدن به جاده اصلي اقتصاد چند پيچ خطرناك ديگر هم در مسير وجود دارد كه نزديك‌ترين آنها مذاكرات موجود ميان ايران و 1+5 است كه آخرين مراحل مقدماتي خود را مي‌گذراند. هر چند برخي نيروها در اسراييل و امريكا به‌شدت در پي سنگ اندازي در مسير موفقيت اين مذاكرات هستند ولي رفتار ايران به گونه‌اي بوده كه مسووليت عدم توافق بر عهده طرف غربي خواهد بود. با وجود چنين سنگ‌اندازي‌هايي اين انتظار مي‌رود كه با به نتيجه رسيدن اين گفت‌وگوها و تامين منافع طرفين، نه تنها ايران و طرف مقابل از آن بهره مند شوند بلكه تاثيرات مثبت اين توافق بر آرامش و صلح منطقه‌اي نيز چشمگير باشد. مردم و تمدن ايراني شايستگي بسيار بيشتري از آن دارند كه خود را درگير اختلافات غير مهم كنند و به جاي پرداختن به رشد و ترقي كشور و رفاه مردم، درگير موضوعات كم اهميت و حتي بي اهميت شوند. بايد بكوشيم كه توان دولت خود را براي آباداني و رفاه كشور آزاد كنيم. جامعه ما با بحران‌هاي زيست محيطي و رفاهي و اجتماعي قابل توجهي مواجه است كه بايد و مي‌توانيم آنها را حل كنيم مشروط بر اينكه درگير مسائل حاشيه‌اي نشويم.
اگر چه تا رسيدن به نقطه مطلوب اقتصادي و اجتماعي فاصله زياد داريم و اين فاصله را بايد با كار و كوشش خود پر كنيم ولي شايد بتوان كاهش چشمگير رشد تورم و نيز قرار گرفتن مجدد در مسير رشد اقتصادي مذكور را در آستانه سال نو به عنوان عيدي هر چند ناقابل ولي در حد استطاعت دولت به مردم تلقي كرد. بايد با اين اميد وارد سال جديد شويم كه پس از حل تنش هسته‌اي، در پايان سال آينده تورم را به نزديك 10 درصد برسانيم و رشد اقتصادي را بالاتر از پنج درصد. چنين تصويري اميد را براي سال‌هاي بعد نيز زنده‌تر خواهد كرد.