پيروز انتخابات با كدام مبنا؟
شاهد اين ادعا هم به زماني بر ميگردد كه آقايان با حمايت از احمدينژاد انواع در باغ سبز و سرخ به مردم نشان دادند اما وقتي با رفتارهاي رييس دولت نهم و دهم مملكت به باد رفت هيچكدام حتي عذرخواهي نكردند و هنوز هم حاضر به عذرخواهي نيستند. بنابراين از اين حرفها در طول اين 40 سال آنقدر گفته شده كه گوش همگان پر شده است؛ حال بايد از آنها پرسيد بر چه مبنايي اين صحبتها را مطرح ميكنند؟ يا آقايان كه مدعي هستند بگويند قبلا هم كه چنين ادعاهايي را مطرح ميكردند نتوانستند در انتخابات مجلس از 30 كرسي تهران حداقل يكي را به خود اختصاص دهند حال چه اتفاقي افتاده كه 60 درصد آرا قرار است در انتخابات بعدي به پاي آنها نوشته شود؟
به نظر ميرسد اين صحبتها بيشتر از آنكه بر اساس نگاهي تحليلگرانه يا مبتني بر استدلالي درست مطرح شده باشد، براي آن گفته ميشود تا با اين وعدهها و شعارها نيروهاي نااميد از تفكر اصولگرايي را دوباره به دور خود جمع كنند. نكته ديگر در اين رابطه اين است كه به نظر ميرسد انتقاداتي كه امروز نسبت به اصلاحطلبان در مجلس و شوراي شهر و حتي دولت مطرح ميشود كه البته نقدهايي است لازم اما گويا اين موضوع تبديل شده است به روزنه اميدي براي اصولگرايان و اين تصور را پيدا كردهاند كه ميتوانند از اين آب گلآلود ماهي دلخواه خود را صيد كنند. به عبارت ديگر آنها تصور ميكنند چون وضع اقتصادي مردم دچار مشكل شده است، اين موضوع باعث ميشود مردم به جناح راست راي دهند. اين هم از همان دست استدلالهاي بيمبنايي است كه از سوي اين جناح مطرح ميشود.