همايون‌هاي همايون

بنده افتخار داشتم كه از چهارده سالگي در آلبوم باغ به باغ كه اولين اثر ضبط شده زندگي من بود، با مجوز شخص استاد خرم از آثارش در آلبومم استفاده كردم. اين آشنايي موجب شد كه در هفده سالگي‌ام، استاد خرم از من درخواست كند تا با ايشان در تالار وحدت كنسرتي را اجرا كنم. اين رفاقت تا زمان درگذشت استاد ادامه داشت و در طول اين مدت در تمامي آثارش كه بعد از انقلاب منتشر شده است، يا پيانو زده‌ام يا ناظر ضبط يا تنظيم‌كننده اثر بودم.

استاد همايون خرم انسان بسيار پاكي بود، او شخصيتي مهربان و دوست داشتني داشت كه جز خير و خوبي براي ديگران نمي‌خواست از جمله خود من. استاد خرم كسي بود كه هيچ‌گاه نمازش ترك نمي‌شد. يكي از بهترين شاگردان استاد ابوالحسن صبا بود و به رديف و مطالب نظري موسيقي ايراني و جهاني اشراف كامل داشت. در رشته خود بسيار باسواد بود و شايد بتوان به جرات گفت كه كتابي نبود در زمينه موسيقي كه ايشان نخوانده باشد.

از افتخارات من اين است كه در زمانه‌اي زندگي كرده‌ام كه استاد همايون خرم در زندگي من نقشي داشته است. هم‌نفس با او روي صحنه‌ رفتن و ساز زدن از افتخارات بزرگ زندگي من است. به عقيده من او بهترين آهنگساز موسيقي ملي ايران است. نوازندگي ايشان رنگ و بوي خاص خودش را داشت و من نمي‌توانم راجع به آن صحبت خاصي بكنم. يكي از مهم‌ترين چيزهايي كه موسيقي همايون خرم دارد و باعث ماندگاري آثار ايشان شده اين است، غير از زيبايي‌هايش كه اول موسيقي آن توسط استاد خرم ساخته شده بعد روي آن ملودي‌هاي فاخر و زيبا، ترانه‌سراهايي چون تورج نگهبان، معيني‌كرمانشاهي، بيژن ترقي، كريم فكور و بهادر يگانه ترانه‌هاي زيبايي را سروده‌اند. خوشحالم كه هنوز هم با خانواده همايون خرم در ارتباطم و فرزند كوچك ايشان، اميرمحسن خرم هم از شاگردان خوب و بنام بنده است. استاد همايون خرم جزو معدود هنرمنداني بود كه تا آخر، زندگي خانوادگي خود را حفظ كرد. از استاد خرم چهار فرزند به يادگار مانده است كه هر چهار نفر بچه‌هايي تحصيل‌كرده‌‌اند و از فرهيختگان فرهنگي جامعه ما هستند.

روحش شاد و يادش گرامي.