ديوانگيهاي ترامپ و مشكلاتش
نعمت احمدي
بنده خود را روزنامهنگار ميدانم و تقريبا هفتهاي پنج تا شش مطلب در رسانهها –كاغذي يا ديجيتالي- از من منتشر ميشود. لذا تمام موضوعات جامعه در حوزههاي مختلف را رصد ميكنم تا در مطالبي كه مينويسم و مصاحبههايي كه ميكنم دغدغهام را منعكس كنم، شايد كه به گوش مسوولان برسد. طبيعتا هم در حوزه داخلي پيگير اخبار هستم و هم در حوزه بينالملل. اما اين روزها بيشترين دغدغه من در حوزه اخبار خارجي است و مسائلي كه بين ما و امريكا در جريان است. ترامپ انساني است غيرقابل پيشبيني. اعمال او به عنوان يك سياستمدار دور از ذهن است. از آغاز فعاليت او تا امروز مسائل ايران هميشه در ذهن اين آدم بوده و اگر بتوانيم گفتههاي او را در طول يك روز رصد كنيم خواهيم ديد حتما بخشي از گفتههايش به مسائل ايران اشاره دارد. بنابراين چنين موضوعي براي من از اهميت بالايي برخوردار است. در عين حال جرياناتي نيز كمك او هستند. يكي از اين جريانات، رژيم صهيونيستي است كه همواره سعي دارد به ايران ضربه بزند و ميداند اگر اوضاع ايران آشفته باشد، ميتواند به راحتي به رفتارهاي اشتباه خود ادامه دهد. درگيري با ايران براي شخص نتانياهو مهم است چون او سالهاست كه با كارت ايران در انتخابات موفق ميشود و با دروغها و دشمنيهايش به حيات سياسي ادامه ميدهد.
جريان بعدي كه به كمك ترامپ ميآيد مساله اعراب است؛ هم وليعهد امارات و هم پادشاه عربستان كه هر دو كينهاي نسبت به ايران دارند كه بر كسي پوشيده نيست. لذا مثلثي به وجود آمده بين امريكا، رژيم صهونيستي و بن سلمان و بن زايد. اخيرا كمك ديگري هم از سوي انگلستان دريافت كردهاند. انگلستان مدتها است با مساله برگزيت حساب خود را از اتحاديه اروپا جدا كرده است. بوريس جانسون هم كه اين روزها شانس بيشتري براي نخستوزيري انگلستان دارد، از لحاظ شخصي عملا با ايران مشكل دارد و در اروپا به ترامپ انگلستان معروف است.
ايران نيز به حق گفته است اگر شما تعهدي نسبت به ايران نداريد ما نيز سطح تعهداتمان را كاهش خواهيم داد. لذا ايران غنيسازي را آغاز كرده است. دغدغه اصلي من اين است كه درگيري ايران و امريكا كه در حوزه تحريمها به درجه اعلاي خود رسيده بود، حالا وارد حوزهاي ميشود كه سعي ميكنند اجماع جهاني عليه ايران به وجود آورند. بحث نفتكشها اين روزها بسيار داغ و مهم شده است و دغدغه من اين است كه امريكا با اين همپيمانهاي كينهتوز و دشمنان ايران چه در منطقه و چه در مجامعبينالمللي، چه برنامهاي دارد و با توجه به مديريت شخصي مانند ترامپ كه هيچوقت ثبات انديشه و سياستورزي ندارد و اعمالش غيرقابلپيشبيني و عجيب است، در آينده چه مسائلي پيش ميآيد. در حال حاضر به دستگاه ديپلماسي كشور اميدوارم و اميدم اين است كه آقاي محمد جواد ظريف كه اين روزها به امريكا سفر كرده است، شرايطي را به وجود آورد كه تا شهريور ماه كه زمان سفر رييسجمهور، آقاي روحاني، به سازمان ملل، اتفاقاتي رقم بخورد كه اين دشمني كينهتوزانه و سياستورزيهاي غيرمعمول ترامپ خنثي شود و اين وضعيت بحراني هم آرام شود.