وزارتخانه تفريح و سرگرمي راه بيندازيم

من هرروز اخبار حوزه موسيقي را پيگيري مي‌كنم. چون كارم موسيقي است، سال‌ها درگيرش بودم و هنوز هم اخبارش براي من مهم است. اگر بخواهم دقيق‌تر از دغدغه‌ام براي اين حوزه بگويم، به همان مسائل و مشكلاتي مي‌رسم كه اين‌روزها خيلي از هنرمندان حوزه موسيقي درباره آن صحبت مي‌كنند؛ هياهوي عجيب و مبتذل بازار موسيقي ايراني. نمي‌خواهم حرف‌هاي تكراري بزنم، چون ديگر همه مي‌دانيم كه چه خبر است و وقتي اراده قوي براي ترويج موسيقي درست و خوب وجود ندارد، حرف زدن هم درباره آن بي‌معناست و تا زماني كه مديران همچنان نسبت به موسيقي سردرگم هستند و نه مي‌دانند چه مي‌خواهند و نه مي‌توانند به موسيقي به چشم ابزار نگاه كنند، اين‌حرف‌ها هم بي‌فايده است و كمال و رشد موسيقي ايراني هم رويايي دور است. براي همين و حالا كه صحبت‌هاي جدي و انتقادهاي جدي جواب نمي‌دهد، مي‌خواهم از راه‌حل ديگري استفاده كنم. مي‌خواهم از مديران درخواست كنم تا وزارتخانه‌اي به نام «وزارت سرگرمي، تفنن و تفريح» راه بيندازند و مسووليت هرآنچه را امروز به نام هنر، توليد مي‌شود به عهده بگيرند. چون توليداتي كه اين روزها در حوزه‌هاي مختلف هنري مي‌بينيم، براساس نظر كارشناسان اين حوزه‌ها، جنبه‌هاي هنري ندارد، بيشتر سرگرمي هستند و چرا بايد وزارت فرهنگ و هنر و ارشاد متولي آنها باشد، وقتي آثار فرهنگي و هنري نيست و همه‌چيز به سمت سرگرمي و ابتذال هنري كشيده شده. با اين دسته‌بندي مي‌شود آثار را با توجه به كيفيت‌شان به يكي از اين وزارتخانه‌ها ارجاع داد و وزارت ارشاد هم هزينه كارهاي تجاري، سبك، سخيف و غيرهنري را ندهد. به نظر مي‌آيد امروز بيشتر تفريح مردم در خريد لباس يا رفتن به رستوران‌هاي مجلل، كنسرت و نمايش‌هاي تفريحي خلاصه شده است. تازه اين هم مربوط به قشر مرفه جامعه است. مشكلي هم نيست اگر براي همين قشر هم برنامه‌اي داشته باشيم. اما نبايد اجازه دهيم پاي وزارت فرهنگ و ارشاد به توليد چنين آثاري باز شود و با هزينه و سرمايه‌اي كه خرج مي‌كند شخصيتش زير سوال برود. بايد راهي براي سامان‌دهي توليد موسيقي ناهنجاري كه امروز شاهد آن هستيم هم باشد. البته ناهنجار از حيث منتقدان رسانه‌اي و نگاه هنري نسبت به موسيقي. اگر نه سرگرمي هميشه لازم است.