اين جوانان را ببينيم
محسن شريفيان
خبر خوب اين روزها براي من، حضور پررنگ نوازندگان جوان ني انبان در «سيزدهمين جشنواره ملي موسيقي جوان» است. جواناني كه در اين جشنواره با عشق و علاقه از سراسر ايران شركت كرده‌اند تا صداي سازشان را به پايتخت برسانند و اعلام موجوديت كنند. اين موضوع در حوزه موسيقي بسيار مهم است؛ چون در سال‌هاي گذشته نقش جوانان در حوزه موسيقي به پررنگي اين روزها نبود و حالا حضور پررنگ‌شان بسيار خوب و اميدواركننده است. اما برخلاف تمام اين خوبي‌ها، متاسفانه انعكاس خبر چنين رويدادي بسيار ضعيف و كمرنگ بود. رسانه ملي مثل هميشه دغدغه‌اي براي پوشش برنامه‌هاي اينچنيني ندارد و ناديده از اين موضوع‌هاي مهم مي‌گذرد. اي كاش خبررساني چنين جشنواره‌اي قوي‌تر از اين بود و جامعه هنري ايران نيز از حضور اين نوازندگان جوان كه با عشق آمده‌اند و ساز مي‌زنند حمايت بيشتري انجام مي‌داد. به خصوص كه در دنياي موسيقي اين جوانان، موضوع براي نااميدي كم نيست، اما جاي شگفتي دارد وقتي مي‌بينيم جوانان در چنين رويدادهايي با هزار اميد مي‌آيند، تلاش خود را مي‌كنند، و به بهترين شكل مي‌نوازند. مي‌دانيم كساني هم كه دست‌اندركار برگزاري جشنواره ملي موسيقي جوان هستند بسيار تلاش مي‌كنند و اميدوارند اتفاق خوبي از دل چنين جشنواره‌هايي رخ دهد اما يك دست صدا ندارد. بايد ساير رسانه‌ها و نهاد‌هاي مربوط دست به دست هم دهند تا چنين استعدادهايي كشف شوند و مسير درستي براي رشد آنها در نظر گرفته شود.
جواناني كه در راه موسيقي بومي و نواحي گام برمي‌دارند و سعي در اشاعه آن دارند بسيار قابل تقديرند. همه مي‌دانيم وقتي صحبت از موسيقي بومي مي‌شود تنها بحث ساز نيست. اين موسيقي تاريخ آن منطقه است، برگرفته از لهجه و زبان و قوميت آن منطقه است. سازهاي بومي ايران سرشار از نشانه برگرفته از منطقه‌اي خاص است. اما اينها مسائلي است كه كمتر ديده مي‌شود. اما هنگامي كه همت چنين جوانان پرشور، با اراده و خوش ذوقي را مي‌بينم اميدم براي بهبود وضعيت موسيقي محلي كشورمان دوچندان مي‌شود. از برگزار‌كنندگان اين جشنواره تشكر مي‌كنم و خواهشم از مسوولين اين است كه به چنين جشنواره‌هايي بيشتر بها دهند. اين يك جشنواره بنيادي است. آينده موسيقي ايران از آن همين جواناني است كه نياز به توجه خاص دارند و نبايد رهاي‌شان كرد.
بلكه بايد دقيقا كنترل شوند تا در مسير درستي حركت كنند. اينها هستند كه در آينده موسيقي ايران را كنترل مي‌كنند و ارتقا مي‌دهند و در مجموع، هر اتفاقي كه براي موسيقي ايران در آينده رقم بخورد، به دست همين جوانان است. اگر امروز حواس‌مان به اين استعدادها نباشد و بخواهيم همان مسيري را طي كنيم كه در سال‌هاي گذشته طي شد، براي موسيقي ايران چيزي باقي نمي‌ماند. همان‌طور كه حالا نقدهاي بسيار زيادي به موسيقي و سليقه موسيقيايي مخاطب ايراني وجود دارد و حواس‌مان نيست كه اين آشفتگي نتيجه بي‌توجهي به استعدادهاي درست و مستعد اين حوزه بوده. اين جشنواره فرصتي است براي ديدن جوانان، سرمايه‌گذاري روي آنها و رسيدن به نتيجه‌اي درخشان و عالي. اگر با اين ديد به جوانان نگاه كنيم و در هرحوزه‌اي آنها را ناديده نگيريم، قاعدتا آينده پيش‌رو پربار است.