ذوب‌آهن هم از ليگ قهرمانان آسيا كنار رفت
چه راحت بي‌نماينده شديم
علي ولي‌اللهي
اميدواري براي صعود نماينده ايران به دور يك چهارم ليگ قهرمانان آسيا در همان 20 دقيقه اول بازي تبديل به آرزو شد. الاتحاد به شكل وحشتناكي حمله مي‌كرد و تنها دليلي كه مي‌شد براي صفر - صفر ماندن بازي پيدا كرد، شانس ذوبي‌ها بود. تيم عربستاني با استفاده از حركات تركيبي و سرعت انتقال توپ بالا بارها و بارها دروازه تيم ذوب‌آهن را با خطر جدي مواجه كرد اما نتوانست گل بزند. دو بار تيرك دروازه، چند عكس‌العمل از صادقي، گلر ذوب‌آهن و بي‌دقتي مهاجمان الاتحاد باعث شد بازي تا دقيقه 46 بدون گل باقي بماند. در دقيقه اول وقت‌هاي اضافه نيمه اول بالاخره دروازه نماينده كشورمان فرو ريخت. نكته قابل توجه در نيمه اول اين بود كه ما انتظار داشتيم ذوب‌آهن حمله كند و الاتحاد دفاع. تيم عربستاني بازي رفت را با نتيجه دو بر يك برده بود و طبيعتا بايد از اندوخته‌اش دفاع مي‌كرد يا دست‌كم محتاطانه وارد زمين مي‌شد. اما چيزي كه در عمل ديديم، اين بود كه تيم منصوريان با وجود نياز به گلزني نه‌تنها حمله نمي‌كرد بلكه مدام زير آماج حملات حريف قرار داشت.
با آغاز نيمه دوم اوضاع متفاوت شد. ذوب‌آهن ديگر هيچ چيز براي از دست دادن نداشت و دلش مي‌خواست حمله كند، اما نمي‌توانست. تنها حربه سبزپوشان براي رسيدن به دروازه حريف ضربات شروع مجدد بود. همان حربه‌اي كه در بازي رفت هم ذوب‌آهن را به تك‌گل‌شان رسانده بود. در دقيقه 50 بالاخره روي يكي از ارسال‌هاي ذوبي‌ها دروازه الاتحاد با گل به‌خودي باز شد و بازي به تساوي رسيد. فرصتي بسيار عالي براي ذوب‌آهن به وجود آمد تا با زدن يك گل ديگر نتيجه كلي بازي را به تساوي بكشاند. اما اشتباه وحشتناك صادقي همه‌چيز را تمام كرد. وقتي گلر ذوب‌آهن روي توپي كه به سمت دروازه‌اش در حركت بود و به راحتي مي‌توانست آن را با دست بگيرد، تصميم گرفت با پا آن را دور كند ولي ضربه‌اش سايه توپ را هدف گرفت. تعبير منصوريان از اين اشتباه و باز شدن دروازه تيمش تنها دو دقيقه بعد از گلزني كه گفت: «گل دوم شليك به قلب ما بود» دقيقا توصيف اتفاقي است كه در بازي رخ داد؛ چرا كه وقتي زمان‌سنج بازي به دقيقه 70 رسيد اسكوربرد ورزشگاه نتيجه 4 بر 1 را نشان مي‌‌داد. در دقايق 64 و 70 دو بار ديگر دروازه سبزپوشان باز شده بود. ذوب‌آهن در عرض كمتر از 20 دقيقه از تيمي كه مي‌توانست همه چيز را عوض كند، تبديل شد به تيم تحقير شده زمين. از دقيقه 70 به بعد هر تلاشي كه شاگردان منصوريان از خودشان نشان دادند صرفا در جهت اعاده حيثيت بود. تلاشي كه به موفقيت هم منجر شد. ذوب‌آهن در دقايق 72 و 83 دو بار دروازه حريف را باز كرد تا صرفا كسي نتواند فرداي بازي تيتر بزند الاتحاد ذوب‌آهن را درهم كوبيد. اما واقعيت اين است كه منصوريان و تيمش يك بار ديگر در آسيا 6 تايي شدند. اين نتيجه نهايي تنها نماينده باقيمانده فوتبال ايران در آسياست.
پرسپوليس و استقلال در دور گروهي و حالا هم ذوب‌آهن با خوردن 6 گل در دو بازي مرحله يك هشتم از جام كنار رفتند. حالا مي‌توان نشست و دلايل ناكامي مطلق نمايندگان ايران در فوتبال آسيا را شمرد و به اشتباه دروازه‌بان ذوب‌آهن و اشتباه داوري و زمين كج و ابر و باد و ساير عناصر طبيعي اشاره كرد. مي‌توان به نايب قهرماني پرسپوليس در فصل قبل اشاره كرد و آن را موفقيت به حساب آورد. ولي آنچه تغيير نمي‌كند روند كاملا مشخص و قابل پيگيري فوتبال ايران در آسياست. چه در عرصه باشگاهي و چه در عرصه ملي آنچه در اين سال‌ها نصيب ما شده ناكامي بوده است. بايد يادمان باشد كه استثنا تبديل به قاعده نمي‌شود. قاعده نيز فقط با تغيير رويكرد و برنامه عوض مي‌شود. ليگي كه هنوز شروع نشده، حق پخشي كه هيچ وقت پرداخت نمي‌شود، زيرساختي كه نمي‌خواهد فراهم شود و چندين و چند مورد ديگر كه بارها در همين صفحات به آنها اشاره شده، بايد تغيير كنند تا تيم‌هاي ايراني چه ملي و چه باشگاهي بتوانند حداقل در آسيا حرفي براي گفتن داشته باشند و هدف‌شان فقط اعاده حيثيت نباشد. وگرنه روال شش‌تايي شدن و حذف‌هاي زودهنگام كماكان پابرجا خواهد بود. علي‌منصور و گلر ذوب‌آهن و باقي هم فقط وسيله پيش رفتن اين روال هستند.