دانادلي شجاع و تاثيرگذار

آنگاه كه از جلال صحبت مي‌كند، گويي در كنار زنده‌ياد جلال آل‌احمد نشسته‌اي. وقتي از آيت‌الله طالقاني و خاطره با ايشان بودن را تعريف مي‌كند، آهنگ دلنشين صداي او را حس مي‌كني و زماني كه از سيمين دانشور حرف مي‌زند، گويي زنده‌ياد سيمين دانشور با تو همكلام شده است. همه اينها و بسيار بيشتر اينها را من هميشه در مجالست با غلامرضا امامي حس كرده‌ام؛ مردي كه اين روزها شرح ديدار‌هاي خود با پنجاه شخصيت معروف و اثرگذار را در دست تهيه دارد كه خود مي‌تواند شخصيتي اثرگذار از همين دست باشد و احتمالا كتابش گنجينه‌اي مهم و تاثيرگذار. هدف من از نوشتن اين متن كوتاه معرفي و بيان شرح زندگي و بيوگرافي دوست دانا و مهربانم غلامرضا امامي نيست كه براي هر كس با اندك بررسي در اينترنت، ساير رسانه‌ها و خواندن يادداشت‌هايش در همين صفحه اين امر ميسر است. من مي‌خواهم به زاويه‌هاي كمتر آشكار او بپردازم. او نمونه‌اي از عشق به ادبيات كاربردي است و در سايه اين عشق دليري‌ها مي‌كند. مي‌نويسد، ترجمه مي‌كند، سعي در پيوند فرهنگ كشور‌هاي صاحب فرهنگ و تمدن نظير ايتاليا دارد و در راستاي بروز اين عشق از هيچ چيز رويگردان نيست. كتاب سه صفحه‌اي براي كودكان مي‌نويسد، آثار بزرگان ادبيات كودكان را با تيزبيني انتخاب و براي كودكان ايراني كه سخت آنان را دوست دارد، ترجمه مي‌كند و در اين حيطه عشق‌ورزي از هيچ چيز ابا و پروا ندارد. اين ستودني است. همين عشق دروني است كه كتاب (اي ابراهيم) او را به چهارصد هزار خانه ايراني روانه مي‌كند. خود مي‌گفت آنقدر عاشق ماجراي ابراهيم كفاش شدم كه بر فراز آسمان در يك پرواز هوايي آن را نوشتم.عشق امامي به ادبيات مصداق اين آموزه دائو است كه مي‌گويد: «مهر (عشق) مادر دليري است». امامي داناست، چرا كه مخاطب خود را خوب مي‌شناسد ولي مهم‌تر اينكه او دانادل است، چرا كه خويشتن خويش را نيز به نيكي مي‌شناسد و باز مصداق اين آموزه دائو است كه مي‌گويد: « شناخت ديگران دانايي و شناخت خويش دانادلي است». امامي فاتح دل‌هاي خوانندگان خود است، اما زيباتر كه او فاتح خويش است. او با هدف كمك به خوانندگان خود مخصوصا كودكان و نوجوانان خود را فتح كرده و حشو و زوايد را بيرون گذاشته است.اما نكته آخر ما مي‌خواهيم كه امامي در سايه و پشتوانه عشقش به ادبيات و مردم، با دانادلي خويش و خواست و توانايي‌اش در عدم تمايل به چپ و راست براي ما ، كودكان و نوجوانان همچنان بنويسد و ترجمه كند.در پايان براي اين دوست عزيز و قديم، آرزوي ارتقاي سلامتي مي‌كنم. هميشه از آسايش كامل جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي برخوردار باشد.