چراغ روشن تاريكي
غلامرضا طريقي
همين دو، سه روز پيش اتفاقي در تهران افتاد كه براي من بسيار جالب بود. جالب و البته خوشايند. راستش من كلا آدم مجلس رفتن نيستم. منظورم مجلس شوراي اسلامي نيست كه اصلا از دنياي من كيلومترها فاصله دارد. وقتي مي‌گويم مجلس همين مراسمي را مي‌گويم كه به بهانه عروسي و عزا برگزار مي‌شود. وقتي به دلايل پرهيزم از اين مجالس فكر مي‌كنم، اولين چيزي كه به ذهنم مي‌آيد، تجملات عجيب و غريبي است كه دامان ما را گرفته است.
داشتم عرض مي‌كردم كه دو، سه روز پيش دوستان «مهدي شادماني» در چهلمين روز درگذشتش برنامه‌اي برگزار كردند كه از يك نظر منحصربه‌فرد بود. آنها با عنوان «نذر شادماني» اعلام كردند كه هر كس دوست دارد، مي‌تواند به جاي هر كار ديگري يك يا چند جلد كتاب به محل برگزاري مراسم بياورد. حاصل اين ايده بيش از دو هزار جلد كتابي بود كه علاقه‌مندان شادماني اهدا كردند و اين تعداد با كتاب‌هايي كه بعضي از نهادها هديه كردند به حدود چهارهزار جلد رسيد كه از همان محل مراسم مستقيم ارسال شد براي كتابخانه‌هايي در سيستان و بلوچستان.
همان روز فكر كردم به اينكه چقدر خوب است ديگران هم دست به چنين كاري بزنند. خريدن يك جلد كتاب براي آنهايي كه به يك مراسم مي‌روند كار سختي نيست، بلكه در مقايسه با دسته‌گل‌هايي كه براي تسليت خريده مي‌شود بسيار كم هزينه‌تر و راحت‌تر است. اما مجموعه اين كتاب‌ها مي‌تواند هديه‌اي بزرگ باشد براي جاهايي كه به آن نياز دارند.
حالا به جاي گل‌هاي پلاسيده‌اي كه بايد دور ريخته مي‌شد، صدها نوجوان و جوان مملكت مي‌توانند تا سال‌ها از بركت اين علاقه و احترام بهره ببرند. اين مجلس اولين مراسمي بود كه من در آن اذيت نشدم. چون ديدم هر كس كه مي‌آيد بدون آنكه قصدي براي ديده شدن داشته باشد يكي، دو جلد كتاب تحويل صاحب مجلس مي‌دهد و بعد در گوشه‌اي مي‌نشيند تا به آن كه درگذشته احترام گذاشته باشد. حالا هم كه اينها را خدمت شما عرض مي‌كنم، رويايم اين است كه يك روز در همه مراسم‌ها اين اتفاق بيفتد. آرزوي دم‌دستي‌ترم هم اين است كه با يادآوري اين كار خوب چند نفر از كساني كه اين متن را مي‌خوانند، روزي در گوشه‌اي دست به اين كار ارزشمند بزنند.از بين بردن كارهايي كه در سنت‌هاي ما ريشه دارد و الزاما هميشه خوب نيست، كار سختي است اما اصلاح كردن آنها آسان اگر نباشد امكان‌پذير است. تهيه دو هزار كتاب براي يك فرد يا نهاد كار سختي به نظر مي‌رسد، اما براي دو هزار نفر اصلا سخت نيست.