چند جمله در باب اين روزهاي فرهنگ، خاصه تئاتر
زمانه عمل به مسووليت اجتماعي است
بابك احمدي
مرضيه برومند در گفتوگو با ايسنا از تعويق برگزاري جشنواره تئاتر عروسكي يزد خبر داد. او همچنين پيشبيني كرده كه فاصله زماني تا برپايي مجدد جشنواره حداقل سه تا چهار ماه ادامه پيدا كند. به اين ترتيب دلخوشي جمعي از هنرمندان و هنردوستان بهويژه فعالان تئاتر عروسكي در سراسر ايران كه از مدتها قبل خود را براي برگزاري اين رويداد آماده كرده بودند، فعلا تا اطلاع بعدي رنگ باخته است. اما حضور برومند در مقام مشاور همراه بنفشه بديعي، دبير جشنواره از پيش يك برگ برنده به حساب ميآيد، چراكه باتوجه به سابقه او در زمينه اداره رويدادهاي تئاتري قطع به يقين با فردي طرف هستيم كه از تهديد فرصت ميسازد. به گفته رسانهها «برومند بنا داشت براي روحيهبخشي به مردم و شاد كردن آنان، برنامه شادپيمايي را كه در سه دوره دبيري او در جشنواره بينالمللي نمايش عروسكي تهران مبارك برپا شده بود، در يزد نيز برگزار كند.» نكتهاي كه بايد به آن توجه داشته باشيم همينجا خودنمايي ميكند؛ روحيهبخشي. وقتي به فقر برنامهريزي و اظهارنظرهاي سرگيجهآور مسوولان نگاه ميكنيم گويي مساله روحيهبخشي عمومي در پايينترين رتبه اهميت قرار دارد. در حالي كه مردم نه تنها با مشكلات اقتصادي كه با اضطراب ناشي از شيوع بيماري مبارزه ميكنند. شرايط، شرايط جنگي است. اما توجه به روحيه و احوال جامعه معلوم نيست به كدام زمانه تعلق دارد، چون حتي به برنامهريزي زمانه صلح هم شبيه نيست. بگذريم.
تئاتر هم در روزهاي اخير مشابه بسياري نقاط و مراكز كشور شرايط ويژه دارد و نيازمند توجه و رسيدگي است. وزير فرهنگ و ارشاد، معاون امور هنري، مديركل هنرهاي نمايشي نبايد منتظر تماس رسانهها باشند تا درخصوص حمايت از جامعه تئاتر اظهارنظر كنند؛ الان وقت روحيهبخشي است!
همين روز گذشته حميدرضا نعيمي، نمايشنامهنويس و كارگردان تئاتر كه در آستانه آوردن تجربه تازهاش در سالن اصلي تئاترشهر قرار دارد، سكوت بلندمدتش را شكست و در گفتوگو با ايلنا از وضعيت گذشته و حال فرهنگ و تئاتر گفت؛ اظهاراتي كه مثل هميشه تاحدي نقادي هم در پي داشت: «به مسوولان هشدار ميدهم، كاري كنيد قبل از اينكه دير شود. اگر تئاتر و سينما و موسيقي ما پويا و جاري نباشد ما هيچوقت نميتوانيم در جهان نقش تعيينكنندهاي داشته باشيم. تنها چيزي كه ميتواند ما را در جهان بر قله بنشاند، فرهنگ و هنرمان است كه سالهاست به بوته فراموشي سپرده شده. اگر ميخواهيد ملتي آرام، مودب و قانونمدار داشته باشيد اول بايد آنها را از يكسري هيجانها دور كنيد. اين ملت به آرامش نياز دارد از اضطراب و تشويش رها نميشود، مگر اينكه به كنسرت برود، تئاتر ببيند و فيلم تماشا كند. اميدوارم مسوولان قبل از اينكه دير شود، بيدار شوند.» نفس صحبتهاي نعيمي قابل تامل است، گويي فرهنگ در اين روزها تعطيل شده، مردم امكان چنداني ندارند و مجموعههاي فرهنگي غيردولتي هزينههاي سنگين ميپردازند. آنها چيزي طلب نميكنند جز عمل مديران به مسووليت اجتماعي.