دربي مارادونا در معبد سن‌پائولو
تيم‌هاي ناپولي و بارسلونا در مرحله يك‌هشتم نهايي ليگ قهرمانان، در ورزشگاه شهر ناپل در حالي به مصاف يكديگر رفتند كه اهميت اين بازي تحت‌الشعاع اهميت نام ديه‌گو مارادونا قرار گرفته بود. مارادونا ستاره بي‌چون و چراي تاريخ باشگاه ناپولي است. بسياري از هواداران ناپولي، به مناسبت ورود مسي به شهر ناپل براي شكست دادن تيمي كه نامش به نام مارادونا گره خورده، باب مقايسه مسي و مارادونا را باز كردند و از تحقير مسي در برابر ديه‌گوي كبير هيچ كم نگذاشتند. هوگو كاتي، دروازه‌بان اسبق بوكاجونيورز و تيم ملي آرژانتين، كه همبازي مارادونا هم بوده، با قاطعيت تاكيد كرد مارادونا بسيار بهتر از مسي بود. او حتي دي استفانو و رونالدينيو را هم بهتر از مسي دانست؛ نظري كه چندان هم نادرست به نظر نمي‌رسد. لورنزو اينسينيه هم گفت: «از نظر من مسي بهترين بازيكن حال حاضر دنياست ولي او در حد و اندازه مارادونا نيست. من اهل ناپولي هستم و ديه‌گو مارادونا براي من مقدس است.» اما جدا از اين كري‌خواني‌ها، نبرد ناپولي و بارسلونا را دربي مارادونا بايد ناميد. گاردين‌اسپورت از اين مصاف با عنوان دربي دلامارادونا ياد كرد. دلامارادونا بر وزن و سياق دلامادونينا. دلامادونينا دربي شهر ميلان است و دلامارادونا، اگرچه شهرآورد نيست، ولي دربي مارادوناست. دربي مارادونا يعني مصافي كه مارادونا براي هر دو طرفش اهميت داشته. مارادونا اولين فوق‌ستاره امريكاي‌جنوبي بود كه وارد بارسلونا شد. مدير وقت باشگاه بارسلونا بعد از چهار سال تلاش، سرانجام در 1982 موفق شد ديه‌گو را از آرژانتين به شهر رويايي بارسلون بياورد. با اين حال مارادونا در بارسا بدشانس بود. او اسير ادو لاتك و آسيب‌ديدگي شد. ادو لاتك، مربي آلماني بارسلونا بود كه مثل اكثر مربيان آلماني نمي‌توانست با فوق ستاره تكنيكي و دريبل‌زني مثل مارادونا كنار بيايد. او احتمالا بازيكني مثل برند شوستر را به مارادونا ترجيح مي‌داد. يك سال از حضور مارادونا در بارسا، صرف سر و كله زدن با ادو لاتك شد. لاتك از مارادونا با عبارت «اين بچه، ديه‌گو» ياد مي‌كرد. او كلا به نيروي جوان اعتقاد چنداني نداشت. در 1984 وقتي كه بكن بائر، سرمربي آلمان شد، ادو لاتك جزو مخالفانش بود و بعيد مي‌دانست آلمان با بكن بائر به جاي بلندي برسد. ولي قيصر دو بار به فينال جام جهاني رسيد. با فتح جام جهاني 1990 نشان داد كه ادو لاتك بهتر بود دهانش را ببندد! باري در فصل دوم حضور مارادونا در بارسا، ادو لاتك اخراج شده بود و لوئيس سزار منوتي سرمربي بارسا شده بود. مارادونا در اين دو فصل بازي‌هاي درخشاني در بارسا داشت و يك جام حذفي، يك جام اتحاديه و يك سوپرجام براي بارسا به ارمغان آورد. او قهرماني در فينال جام حذفي و جام اتحاديه را هم با شكست رئال‌مادريد رقم زد، ولي در مجموع در بارسا چنان نبود كه بايد. جدا از مشكل تاكتيكي با ادو لاتك، آسيب‌ديدگي هم مانع درخشش ويژه ديه‌گو در بارسلونا شد. او در بارسلونا در 36 بازي 22 گل زد و بعد از كتك‌كاري با بازيكنان اتلتيكو بيلبائو در فينال جام حذفي 1984، سه ماه محروم شد و سپس به ناپولي رفت. داستان درخشش مارادونا در ناپولي را همه مي‌دانند. ورزشگاه شهر ناپل را معبد سن‌پائولو مي‌نامند؛ معبدي كه خدايش مارادونا بود. هم از اين رو ديه‌گو پيش از بازي ناپولي و بارسا در پاسخ به اين سوال كه طرفدار كدام‌يك از اين دو تيم است، گفت: «درست است كه اين بارسلونا بود كه درهاي ورود به فوتبال اروپا را برايم باز كرد اما من با ناپولي تاريخ‌سازي كردم. قلب من با ناپولي است. من از طريق بارسلونا وارد فوتبال اروپا شدم كه روياي همه فوتباليست‌هاي آرژانتيني است. در آنجا اما با مشكلات فيزيكي فراواني مواجه شدم. در ناپولي سال‌هاي فوق‌العاده‌اي داشتم كه هم به نفع اين تيم و هم به نفع تيم ملي بود.»