تفنگت را زمين بگذار
اسماعيل كهرم
لايحه بهبود شرايط محيط‌بانان سه سال و نيم پيش تقديم مجلس شد، اين لايحه در پيچ و خم اداري گير كرده بود اما بالاخره چندي پيش به تصويب مجلس رسيد. بر اساس مفاد اين لايحه، محيط‌بانان به واسطه كشتن شكارچيان در درگيري‌ها اعدام نمي‌شوند. البته در گذشته هم به ندرت چنين اتفاقي مي‌افتاد كه آخرين آنها افضلي، محيط‌بان كرماني بود و پرونده پيچيده‌اي داشت كه در نهايت به اعدام او منجر شد.
محيط‌بانان ما دو يا سه برابر يك كارمند دولت كار مي‌كنند اما حقوق‌شان نصف آنها هم نيست، علاوه بر آن شرايط كاري محيط‌بانان به گونه‌اي است كه بايد بخش عمده‌اي از دوران خدمت‌شان را دور از خانه و خانواده بگذرانند.
در درگيري با شكارچيان و تخريبگران اين سرزمين و حيات‌وحش آن، تاكنون 124 محيط‌بان شهيد داشته‌ايم. نمونه‌اش محيط‌باني در شيراحمد خراسان (سبزوار) بود. زماني كه او در محل خدمتش بود، تيري وسط پيشاني‌اش افتاد كه هنوز هم نمي‌دانند از سوي چه كسي و با چه انگيزه‌اي انجام شد. همسر اين محيط‌بان آن زمان باردار بود و زماني كه دخترش به دنيا آمد، اسم او را آهو گذاشت. اين روزها آهو 19-18 ساله شده است، او پدرش را هرگز نديده و هنوز هم نمي‌داند چرا كشته شده است. در آباده هم شاهد بوديم تيري گلوي محيط‌بان ما را نشانه گرفت يا در گنو بندرعباس كه شكارچي و پسرش پس از زخمي كردن محيط‌بان، بالاي سرش ايستادند و تير خلاص به او زدند. اين خصومت آيا از بين‌رفتني است؟ به عنوان كسي كه 50 سال است در اين حوزه فعاليت مي‌كنم چنين آفتي را ناشي از در دسترس بودن تفنگ مي‌دانم. ما بايد به راه‌حلي برسيم كه نياز نباشد محيط‌بان براي حفاظت تفنگ به دست گيرد و شكارچي را هم پيش‌تر خلع سلاح كرده باشيم.