ادامه از صفحه اول
نهادِ چگونه و گذشتن از چراها
هم در مساله نفوذ كلام؛ با ايده ايران فرهنگي از مسلمانان چين و روسيه تا سواحل مديترانه و مصر و تونس، باورها را عوض كند (كه اين يك آرمان است نه يك امر قابل تحقق در شرايط فعلي) مهم‌ترين اختلاف آينده‌پژوهان با دوستاني كه ادبيات تند و كند دارند اين است كه من با وقوف به همه ضعف‌ها، فسادها، ديكته‌طلبي‌ها و مداح‌منشي‌ها و عقبه بعضا فاسد برخي افراد يا گروه‌هاي سياسي و اقتصادي؛ از نهاد چگونه ايده مي‌گيرند نه از چرا‌هاي ارتجاعي. اين ماشين ايران بايد حين حركت تعمير شود و توقف با جدال‌هاي شبه‌جنگ داخلي، توقف اصل زندگي در ايران است.
نهاد چگونه مي‌گويد چطور مي‌شود در ايلام، خرم‌آباد، كرمانشاه نرخ چند برابري خودكشي را پايين آورد؟ نهاد چرا مي‌پرسد چرا خودكشي كردند و فورا هم به جواب مي‌رسد: فقر، فساد، دزدي مسوولان. در واقع اقسام مختلف مقالات معطوف به نهاد چرا است. مهم‌ترين نهادهاي امنيتي ما دنبال چرا هستند. چرا انتخابات پرشور نشد: دشمن، تبليغاتش، ناكارآمدي، نااميدي و هركس از پايگاه سياسي‌اش جوابي مي‌دهد. اما وقتي مي‌پرسي چگونه مي‌شود انتخاباتي پرشور داشت: به چرخ‌هاي ريز يك موتور فكري براي رسيدن به اين ساحت مي‌رسي. نهاد چرا، راحت جواب مي‌دهد ولي معضل‌ياب و ايدئولوژيك است. جواب‌ها در عملكرد گذشته است. بايد گروهي مجازات و اعدام و حبس و حصر شوند. نهاد چگونه نگاه به حال و آينده دارد. چه كاري ممكن است؟ چه راه‌حلي عملي وجود دارد؟ نتايج يك امنيت پايدار و توسعه كشور چگونه ايجاد مي‌شود؟ مشورت، تفكر، برآيند‌هاي انديشه و استراتژي‌ها از اين چگونه‌ها برمي‌خيزند. ما در ايران درگير چرا هستيم. انگار هيچ نيروي سياسي ده صفحه راه‌حل قابل تحقق و اجماع‌ساز ندارد. گروه‌هاي داخلي و خارجي تند به هر ميزان تند‌تر هستند، در نهاد چرا غرق هستند و به هر مقدار مشاركت و وحدت غايي ايران را مي‌خواهند، دنبال نهاد چگونه و راه‌حل‌ها هستند. جمهوري اسلامي بايد ميل به چرا را به ميل چگونه مسيريابي كند. نوع سوال است كه به قول هوسرل، نوع جواب را تعيين مي‌كند.
سفر سرنوشت‌ساز گروسي
مي‌تواند مانع از افزايش فشار به كشورمان شود. هر چند بايد در نظر گرفت سفر آقاي گروسي لزوما نتيجه خاصي - چه مثبت و چه منفي - به همراه نخواهد داشت؛ چراكه سفر مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به ايران آغاز مسيري طولاني براي حل اختلافات و اعتمادسازي دوباره ميان ايران و آژانس است. در مجموع اما نفس اين سفر مثبت است؛ زيرا نمايانگر آن است كه هر دو طرف يعني هم جمهوري اسلامي ايران و هم آژانس بين‌المللي انرژي اتمي آماده همكاري با يكديگرند و تصميم گرفته‌اند كه از طريق گفت‌وگو و در فضايي سازنده به حل اختلافات بپردازند. همين موضوع باعث مي‌شود ديگر كشورها امكان سوءاستفاده از اختلافات را پيدا نكنند.