پاييز سخت!
جعفر گلابي
تهديدها و جنگ‌ها و چالش‌ها و بحران‌ها و دردها و بيماري‌ها وقتي مزمن شوند، آسيب‌ها را عميق مي‌كنند. جنگ درازمدت ولي محدود به ظاهر آسيب‌هاي فوري و گسترده ندارد اما زخمش تا عمق جان يك كشور نفوذ مي‌كند چنانچه خلاصي از آن شايد تا سال‌ها ادامه پيدا كند. در زمان جنگ تحميلي پس از آرامش نسبي در جبهه‌ها كم‌كم تمركز از آن رو به كاهش نهاد و گاهي رفتار و كنش‌ها چنان مي‌نمود كه گويي كشور درگير يك بلاي خانمانسوز نيست و موضوع جنگ عادي! شده بود و گاهي مسائل داخلي مثل انتخابات تا جبهه‌ها هم امتداد مي‌يافت تا اينكه رهبر فقيد انقلاب با هشدارهاي جدي خود رسما اعلام كردند كه موضوع جنگ در راس امور قرار دارد و همه ملت بايد به آن توجه كنند. هنوز دقيقا بررسي نشده است كه طولاني و ضمني شدن جنگ و عدم دريافت يك نتيجه قاطع و تمام‌كننده و سريع تا چه حد حاصل عدم تمركز روي دفاع مقدس بود ولي روشن است كه اگر همه امكانات و ظرفيت‌هاي مادي و معنوي و زماني و انساني و عقلايي روي جنگ متمركز مي‌شد احتمالا پايان آن براي كشور زودتر و موفقيت‌آميزتر رقم مي‌خورد. اكنون كه نزديك به 7 ماه از همه‌گيري كرونا گذشته و شاهد افت و خيز آمار مبتلايان و قربانيان بوده‌ايم، بيم جدي و مسبوق به سابقه وجود دارد كه موضوع براي بسياري از مردم و مسوولان عادي شود و به اين درد رسيدگي عاجل و همه جانبه نشود و هر از چندي مناسبتي بيايد و آمارها فوران كنند و... و همه چيز از نو شروع شود! به جز نيوزيلند، كره جنوبي، ژاپن و چين كه موفقيت‌هاي خيره‌كننده و نسبتا سريع به دست آوردند، وقتي به روند و آخرين آمار قربانيان كرونا در برخي كشورهاي غربي نظر كنيم، مشاهده مي‌شود كه اين كشورها پس از شوك و غافلگيري اوليه تا حدود زيادي كنترل اوضاع را به دست گرفتند و روند تدريجي و نزولي مبتلايان به خصوص درگذشتگان كه نقطه خطر اين اپيدمي است را حفظ كردند. به آخرين آمار فوتي‌ها در تاريخ جمعه 7 شهريور در برخي از اين كشورها كه اتفاقا در ابتدا شاهد آمار انفجاري بودند، توجه كنيد: كانادا 4 / ايتاليا 5 / آلمان 7/ انگليس 12/ اسپانيا 25 / تركيه 26
مهم‌تر از نزول قابل توجه در تعداد قربانيان، حفظ روند آن است كه مدت‌هاست در همين حدود نگه داشته شده و مي‌توان عنوان كرد كه در اين كشورها، زهركشنده اپيدمي تا حدود زيادي گرفته شده است. به عبارت ديگر اگر در هر كشوري يك استراتژي مشخص و قاطع و مستمر و همه جانبه تدوين و به مورد اجرا گذاشته شود، نتيجه در دسترس خواهد بود كمااينكه مقابله با اين اپيدمي به صورت پراكنده و بي‌برنامه و باري به هر جهت نه تنها مطلوبي حاصل نمي‌كند كه خطر بزرگ مزمن شدن آن را در پي خواهد داشت.
با توجه به شواهد موجود با توجه به سوابق برخوردهاي ما با مسائل و بحران‌هاي مختلف با توجه به رفتار و خلقيات ما ايرانيان و علاقه خاصي كه به تعليق مسائل داريم اين خطر كه كرونا به بحراني مزمن براي كشور مبدل شود و براي مدت طولاني با ما بماند كاملا وجود دارد. خطري كه از اصل شيوع و اوج‌گيري آن بيشتر است. ادامه اوضاع كج‌دار و مريز كنوني قطعا اثرات زيانبار اقتصادي بيشتري خواهد داشت و اندك سرمايه‌گذاري‌ها را هم بيشتر خواهد پراند و توليد را با ركود ديرپا مواجه خواهد كرد. طبيعت با هيچ كس از جمله با ما شوخي ندارد، آيا وقتي با وجود همه هشدارها سفرهاي ميليوني داريم و دولت هم اراده جدي و عملي براي جلوگيري از آن را ندارد، وقتي نمي‌توانيم براي مدتي هم كه شده، تجمع‌هاي عزا و عروسي را متوقف كنيم و هنوز هم در فضاهاي سربسته ماسك زدن رايج نشده است، انتظار بعيدي است كه ما جزو آخرين كشورهايي باشيم كه از چنگال كرونا رها مي‌شويم؟
در آستانه فصل پاييز كه بنا بر نظر قريب به اتفاق كارشناسان، خطر ابتلا اوج مي‌گيرد و آنفلوآنزا هم به ياري كرونا خواهد آمد، احتياج به يك برنامه كاملا سختگيرانه و وضع مقررات اضطراري و تمركز روي آن حداقل براي چند هفته كاملا ضروري مي‌نمايد و استنكاف از آن ممكن است منجر به فاجعه شود و معنايش رها كردن موضوع به امان خداست.
همراه با كارشناسان و دلسوزان و متوجهان بگوييم و بنويسيم و هشدار بدهيم تا ثبت شود كه در اين خصوص گفتني‌ها گفته و انذارها داده شده است: مي‌دانيم كه حتي اگر واكسن كرونا در آخر سال ميلادي به بازار بيايد-كه معلوم نيست چه زماني به دست ايرانيان برسد- و مي‌دانيم كه بهترين واكسن‌ها فقط حدود 70 درصد مصونيت ايجاد مي‌كنند و مي‌دانيم كه كادر درماني كشور به شدت خسته و فرسوده شده‌اند و مي‌دانيم كه خطر فروپاشي سيستم درماني يك خطر ساده و بعيد نيست پس راهي جز دفع خطر با امكانات موجود و اهتمام و اراده و بسيج ملي وجود ندارد و اين دولت است كه بايد مجدانه سردمدار يك حركت همگاني شود. مي‌شود با يك برنامه كارشناسانه يك ماهه و رياضت‌گونه، سطح خطر اين بيماري را به نقطه قابل قبولي پايين آورد و با كنترل نسبي اوضاع به استقبال واكسن رفت. آيا چنين برنامه‌اي تدوين و عملي خواهد شد؟
٭ صحيفه امام خميني «جلد 17» صفحات 254