فيلم‌‌هايي براي آينده‌سازان

سي و سومين جشنواره بين‌المللي فيلم كودكان و نوجوانان در حالي برگزار مي‌شود كه حال هنر هفتم، هنرمندانش و مخاطبانش چندان خوب نيست. به خاطر همين است كه بعضي‌‌ها معتقدند بهتر است هزينه‌هاي جشنواره صرف درمان زخم‌‌هايي بشود كه شرايط خاص اقتصادي به جان فيلمسازان و دست اندركاران هنر -  صنعت سينما زده است. زخم‌‌هايي كه اگر چه به ديده نمي‌‌‌‌آيد اما خودش را هنگام پهن كردن سفره‌هايي كه روز به روز كوچك‌تر مي‌شود، نشان مي‌دهد. با تمام اينها و با آنكه معتقدم جبران كسري بودجه زندگي خانوادهايي كه كوويد19 و اثرات برجام توان زندگي عادي را از آنها گرفته وظيفه اصلي مسوولان مختلف كشوري است و باور دارم هنرمندان زيادي با شرايط حاضر در صف آسيب‌پذيرتر‌‌ها قرار دارند اما هر چه فكر مي‌كنم نمي‌توانم از اندك روحيه و نشاطي كه حركت‌‌هايي مثل جشنواره‌هاي سينمايي ايجاد مي‌كند بگذرم. در اين بين جشنواره فيلم كودك و نوجوان اهميت ويژه‌اي پيدا مي‌كند. جشنواره‌اي كه مي‌توانست سالن‌‌هاي نمايش فيلم را پر از كودكان و نوجوانان سرشار از زندگي و نشاط كند اما با توجه به شرايطي كه ويروس كرونا ايجاد كرده چنين امكاني فراهم نيست. اما برگزاري اين جشنواره مي‌تواند حاوي پيام ‌‌‌مهمي‌‌‌ براي كودكان و نوجوانان باشد. كودكان و نوجواناني كه لابد شما هم نمونه‌هاي نگراني آنها را اين روزها زياد مي‌‌‌بينيد. دست به هرچه مي‌‌‌زنند هراس از آلودگي لذت لمس را از آنها مي‌گيرد. مراقب‌باش‌‌هاي مكرر پدر و مادرهاي نگران هم كه مزيد علت مي‌شود و استرس و اضطراب‌شان را افزون مي‌كند. شايد به خاطر همين اين جشنواره هرچند به تعداد اندكي اين درس را بدهد كه آدمي‌‌‌ مي‌تواند در شرايط دشوار هم به زندگي خود ادامه بدهد. پيامي‌‌‌ كه در فيلم زيباي زنده ياد عباس كيارستمي‌‌‌ (زندگي و ديگر هيچ) به خوبي به تصوير در آمده است. البته بدون شك اين تنها رسالت اين جشنواره نيست. برنامه و ماموريت اصلي‌ترش بقاي سينماي كودك و نوجوان كشور است.  شايد برگزاري اين جشنواره در شرايط خاص بتواند مجالي براي دست‌اندركاران سينماي كودك و نوجوانان كشورمان فراهم سازد تا پس از بهبود شرايط ،فيلم‌‌هاي خوب‌تري براي آينده‌سازان ايران زمين تهيه كنند.