منتقدان دلسوز توجيه شدند
شتاب قطار انتخاباتي اصلاحات
محمدحسين مهرزاد/حالا خيال دلواپسان وحدت در اصلاحات هم راحت شده است. هفته‌هاي ابتدايي پس از رونمايي شوراي راهبردي انتخابات با نقدهاي جدي و گاه دلسوزانه برخي چهره‌هاي اصلاح‌طلب گذشت و اصلاح‌طلبان تنها يك نقطه اميدبخش داشتند و آن چيزي جز رهبري واحد نبود. منتقدان و معتقدان در نهايت با وجود تمام اختلاف سليقه‌ها به رهبري واحد اين جريان التزام و اعتقاد داشتند. التزام و اعتقادي كه پيش از اين و در جريان انتخابات 92 به بهترين شكل اثرگذاري‌اش را نشان داد.
برخي چهره‌هاي اصلاح‌طلب معتقد بودند اصلاحات نياز به شوراسازي ندارد و تشكل‌هاي فعلي مي‌توانند بار انتخابات را از روي زمين بردارند. برخي نيز به نحوه مديريت شورا انتقاد داشتند. در اين ميان عده‌اي نيز مي‌گفتند شوراي تازه تشكيل شده نبايد در امر اجرايي انتخابات دخالت كند. عموم منتقدان شوراي راهبردي اعضاي موثر شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات بودند.
فرود نمودار سينوسي
نمودار سينوسي اين انتقادات از رسانه‌اي شدن شوراي راهبردي آغاز شد و با انتقادات بعضي از شخصيت‌هاي اصلاح‌طلب به اوج رسيد و در نهايت طي روزهاي گذشته فروكش كرد. اما مروري بر آنچه رخ داد نه تنها نشان‌دهنده بلوغ اصلاح‌طلبان است كه در خود نكته‌اي قابل تامل نيز دارد. بروز اختلافي كه با دميدن رسانه‌هاي اصولگرا همراه بود تنها چند هفته ادامه يافت و اصلاح‌طلبان توانستند با پويايي و فعل و انفعالات دروني به راحتي از آن عبور كنند.
اختلافات چگونه رفع شد؟
طي روزهاي گذشته اعضاي موثر شوراي هماهنگي و منتقدان اصلي شوراي راهبردي در مصاحبه‌هاي جداگانه‌اي به صراحت هرگونه اختلافي را رد كرده و اعلام كردند از جريان اصلاحات تنها يك صدا بلند مي‌شود.
اما چگونه اين اتفاق رخ داد؟ پس از بروز برخي اختلاف‌نظرها و پديد آمدن سوءتفاهم براي برخي احزاب اصلاح‌طلب، برگزاري جلسات فشرده و منظم در دستور كار قرار گرفت. جلساتي كه عمدتا به رياست رهبري اصلاحات برگزار شد. هدف نهايي اين جلسات اين بود كه احزاب اصلاح‌طلب نسبت به نقش‌آفريني ويژه خود در فرآيند انتخابات آسوده خاطر شوند. آنها تصور مي‌كردند كه قرار است شوراي راهبردي اصلاحات وارد فاز اجرايي انتخاب كانديداها شود. با اين تصور اشتباه نتيجه منطقي حاصل از آن را به زيان جريان اصلاحات مي‌ديدند. آنها به درستي مي‌گفتند در جريان اصلاحات رويكردهاي حزبي و قدرتمند شدن احزاب و نهادها همواره يكي از اصول بوده پس نبايد در بزنگاهي مانند انتخابات اين اصول مسلم را كنار بگذاريم. منطق اين استدلال اگرچه درست بود اما برپايه يك سوءتفاهم بنا شده بود. به همين دليل نيز تقريبا تمامي اعضاي شوراي راهبردي و در راس آنان رهبري اصلاحات به تبيين صحيح كاركرد شوراي راهبردي پرداختند. با روشن شدن اين موضوع كه قرار نيست هيچ گروه و شورايي قيم اصلاح‌طلبان شود و به نوعي اعمال قدرت كند احزاب نيز آسوده خاطر شدند.
آنچه بايد آموخت
اين اتفاق اگرچه در همان هفته‌هاي ابتدايي موجب نگراني برخي هواداران و فعالان اصلاح‌طلب شد اما درس‌هاي بزرگي در خود داشت. همراهي يكپارچه رسانه‌هاي اصولگرا و دميدن آنها در تنور اختلاف ميان اصولگرايان امري نيست كه به راحتي بتوان آن را ناديده گرفت.
رقيب اصولگرا در شرايطي كه خود براي رسيدن به وحدت راه سخت و پيچيده‌اي در پيش دارد از كوچك‌ترين روزنه‌اي استفاده كرد تا به بزرگنمايي اين اختلاف بپردازد. حالا كه همه منتقدان ديروز نسبت به سازوكار مورد نظر رهبري اصلاحات توجيه شده‌اند ديگر خبري از تماس‌هاي مكرر رسانه‌هاي اصولگرا با اصلاح‌طلبان نيست. تلاش چشمگير آنان در هفته‌هاي گذشته براي القاي اختلاف به بن‌بست رسيد تا اصلاح‌طلبان در فاصله كمتر از 9 ماه مانده به انتخابات مجلس بار ديگر با تاكتيك‌هاي رقيب براي اختلاف‌افكني مواجه شوند و از آن درس بگيرند.