تاملات 14 سالگي
جواد دليري
«اعتماد» 14 ساله شد؛ شيرين است و دلنشين براي يك رسانه مستقل كه بتواند دوام بياورد و از گردنه سخت‌ترين سال‌ها، همراه جور و جفاي دوستان و دشمنان با مهر و صفاي نويسندگان و خوانندگانش بگذرد. ما اينك پا به چهاردهمين سال خود مي‌گذاريم، هرچند هنوز آخته‌ايم اما گداخته، گداخته از هرمي بر آمده از نفس‌هايي كه در پستي‌ها و بلندي‌ها پشت سر نهاديم كه گاهي اين نفس به شماره هم افتاد اما اينك هستيم، به مدد پروردگار و سايه بلند مخاطبان. مي‌گويند تاريخ ايران، تاريخ پرتلاطم و آميختگي است. بي‌شك در اين مسير، اعصار و زمان‌هايي بوده‌اند كه نقش تعيين‌كننده در سرنوشت فرهنگ و اجتماع ايران ايفا كرده‌اند و رقم زننده جنبش و رويدادهاي آينده‌اند. به گواه تاريخ و به مصداق گردش تكرارشونده‌اش، دوراني كه در آن به سر مي‌بريم يكي از مقاطع سرنوشت‌ساز تاريخ اين سرزمين است... و در اين بزنگاه پر حليت و هيبت، «اعتماد»دشواري‌هاي اين راه سخت و گران را به جان پذيرفته كه مقام طلب مقصود، بي‌رنج نيست؛ چه در عصر اصلاحات كه پا به ميدان گذاشت و جان گرفت چه در دولت «مهرورز» كه نامهرباني‌ها ديد اما هويت و مسلكش پابرجاماند و چه اكنون در عصر اعتداليون كه با اميد پررنگ شده و ماندگارتر، يك سخن داشت: «دفاع از منافع و مصالح ملي به جاي راه سكوت و عافيت‌طلبي». هرچند«موضع ملي» راهش در رسانه‌هاي ايراني و در فضاي دشواري كه تعريف روشني از«منافع ملي» به دست نيامده سخت و پيچيده است. «اعتماد» در مرامنامه 14 سال پيش خود اينچنين نوشت ؛«روزنامه‌اي حرفه‌اي، اصلاح‌طلبانه و مستقل، مدافع جريان فكري خط امام و اصلاح‌طلبان معتدل، مشوق آزاديخواهان و مخالف و منتقد سرسخت متحجرين و افراطيون» و سر همين نبشته عهد بست با اعتقاد به قانون اساسي، دغدغه قانون داشته باشد، در چارچوب نظام جمهوري اسلامي ايران حركت و از استقلال و تماميت ارضي كشور حراست كند، به آيين و مذهب ملت احترام بگذارد اما مروج آزادي باشد. آن سنگ‌بنايي كه در 23 خرداد 81 نهاد گرفت، امروز به چهاردهمين سال رشد و بالندگي خود مي‌رسد. دو دولت متضاد و چندين دوره مهيب را پشت سر گذاشته‌ايم و اكنون در عصر اعتدال و اعتدالگرايي؛ «اعتماد» به عنوان يك رسانه داراي قدرتي است كه مي‌تواند دولتمردان و مسوولان را به نقد و پرسش گيرد اما قدرت و رسانه همواره دو امر مجزا بايد باقي بمانند چه، اين قدرت است به رسانه نياز دارد و رسانه بايد كه مستقل از آن فرض شود. هرچند در اين روزگار كه رسانه جاي حزب را گرفته، شايد اين مرز باريك شده باشد اما ما روزنامه‌نگاراني كه به عنوان يكي از شؤون روشنفكري و آزادي‌‌خواهي همواره منتقد و معترض شناخته مي‌شويم...
بايد از چارچوب ژورناليسم دفاع كنيم و همچنان پرسشگري را اصل اساسي براي خود قرار دهيم. «اعتماد» با اين باور نهاد گرفته، رسانه‌اي كه پرسشگر نباشد اساسا رسانه نيست. پس ما پرسش را جزو ماهيت خود مي‌دانيم و بر اين عهد تاكيد دوباره مي‌كنيم.
بر اين اساس در دوران اعتدالگرايي كه شاخصه و مشخصه آن دولت حسن روحاني است، «اعتماد» همچنان ابزار حمايت توام با نقد را سرلوحه خود قرار داده، از هيچ پرسشي كه براي افكار عمومي مبهم باشد دريغ نكرده چه مخاطبش دولت بود چه ساير نهاد‌ها و تلاش كرده‌ايم بازتاب صداي افكار عمومي باشيم؛ نه صداي اقليت را فراموش كرديم نه فقط از صداي اكثريت گفته‌ايم. نخواستيم و نمي‌خواهيم نماينده قدرت باشيم هرچند ابايي از اينكه رسانه حامي دولت خوانده شويم نداريم، نه ضبط صوتي و بولتني براي دولت بوديم نه تنها ساز مخالف را زديم، سياست‌مان ابزار حمايت توام با نقد بوده، هست و خواهد بود. در اين سياسي نفي را شايسته نمي‌دانيم، فراموش نكردن تفكر اصلاح‌طلبانه و نقادانه و پرسشگرانه روبه‌رو شدن به سپهر سياست را نيز نقطه قوت خود مي‌دانيم و عهد مي‌بنديم همين راه را ادامه بدهيم.
سال گذشته گفتيم و بازهم بر اين عهد پافشاري مي‌كنيم كه تلاش داريم كند‌و‌كاوهاي اصلاح‌طلبانه و تحول‌خواهانه جامعه، به نقطه‌اي از اميد و تاثير متصل شود. و البته در ازدحام رسانه‌اي و محاصره فضاي مجازي كه رقابت رسانه‌هاي مكتوب با فضاي سايبر را داغ و فشرده ساخته، ايفاي نقش گذشته و تاثيرگذاري لاجرم به حفظ تيراژ و افزايش گستره مخاطبان ممكن خواهد بود. البته در اين مسير خواسته‌ها و مطالبات مردم را فراموش نخواهيم كرد. اولويتي بر سياست به جاي اقتصاد يا فرهنگ بر اجتماع نداريم كه همه را در يك راستا دنبال مي‌كنيم. اين را خوب مي‌دانيم و مي‌خواهيم فضايي جديد در روزنامه‌نگاري ايجاد كنيم كه مخاطب را با روزنامه آشتي دهد و تكنولوژي جديد را به خدمت روزنامه‌نگاري سنتي درآورد. بي‌ترديد گزارش‌نويسي روزانه همراه با بسته‌هاي تحليلي و گفت‌وگوهاي پر نكته و خواندني، سرلوحه كارهاي جديد ما خواهد بود و ارايه صفحات تحليلي‌تر، ضمايم متفاوت‌تر و گسترش ستون‌هاي اختصاصي نيز در همين راستا بوده است. هرچند در اين مسير، تا رسيدن به آنچه زيبنده است، راه دور و درازي در پيش داريم. دراين راه همچنان به اعتماد و اطمينان شما نيازمنديم، اين اعتماد را سرمايه خود مي‌دانيم.