مدال طلاي جهان بر گردن ناهيد كياني
دختر ايران‌كه حذف نشد مهاجرت نكرد و تاريخ نوشت
علي ولي‌اللهي
كلمه تاريخ‌ساز در ادبيات رسانه‌اي و بين عموم مردم زياد استفاده مي‌شود، اما فقط در تعداد اندكي از موارد اين لفظ دقيقا منطبق مي‌شود بر آن شخص مورد نظر يا اتفاق رخ داده؛ يكي از اين افراد خاص كه به حق مي‌توان كلمه تاريخ‌ساز را براي او به كار برد، ناهيد كياني است. دختر تكواندوكار ايراني كه بعد از ماجراهايي سراسر دراماتيك مثل قهرمان قصه‌هاي انگيزشي دوباره قامت راست كرد و سرانجام غروب روز يكشنبه خودش را به قله تكواندوي جهان رساند. اويي كه پيش از اين يك‌بار ديگر در مسابقات قهرماني آسيا ايران را براي اولين‌بار در تاريخ صاحب نشان طلا كرده بود حالا تنها زن ايراني است كه مدال زرين مسابقات جهاني را در ويترينش مي‌بيند.
داستان ناهيد كياني در تكواندوي ايران به درد فيلم مي‌خورد. او دو بار تا آستانه فروپاشي و حذف پيش رفت و هر دو بار سربلندتر از دفعات قبل بيرون آمد. در ايام مسابقات المپيك توكيو رويارويي عجيب او با كيميا عليزاده ورزشكار پناهنده ايراني يك وضعيت بي‌نهايت بغرنج خلق كرد. ناهيد كياني بدون اينكه نه سر پياز باشد و نه ته پياز، صرفا به عنوان يك نماينده از ايران درگير يك دوقطبي سياسي بي‌دليل شد و در حالي كه بايد حمايت همه هموطنانش را احساس مي‌كرد، تا حد زيادي تنها ماند.
ناهيد كياني بعد از آن شكست در المپيك كه با بي‌مهري عده‌اي همراه شده بود، مي‌توانست كنار برود. حق هم داشت. خود او در مصاحبه‌اي كه با سالنامه 1401 «اعتماد» داشت و اسفند سال گذشته به چاپ رسيد در اين رابطه و دلخوري از مردم و رسانه‌ها گفته بود: «در يك زماني قبل از المپيك و مقطعي كه از المپيك برگشتم چنين احساسي داشتم. مدام فكر مي‌كردم من دارم به عنوان نماينده اين مردم وارد مسابقات مي‌شوم ولي آنها مرا به عنوان نماينده خودشان نمي‌دانند. فكر مي‌كردند من در مقابل آنها قرار گرفتم. كار به جايي رسيد كه من تمام فضاي مجازي و صفحاتم را بستم كه نبينم اين چيزها را. به اطرافيانم هم سپرده بودم كه چيزي به گوش من نرسد. اما مدتي بعد از المپيك خودشان متوجه شدند كه من نماينده همين مردم هستم. حمايت و دلجويي كه از من كردند خيلي ارزشمند بود. شايد اگر در آن تايم اين همه دلجويي‌هاي مردم و شخصيت‌هاي شاخص نبود، نمي‌توانستم روحيه‌ام را برگردانم.» ناهيد كياني در همان مصاحبه اشاره كرده بود كه ناكامي‌اش در المپيك مي‌توانست به معناي پايان دوران حرفه‌اي او در بالاترين سطح باشد ولي اين تكواندوكار نابغه ايراني توانست مدتي بعد از آن قضايا اولين نشان طلاي تاريخ ايران در مسابقات قهرماني تكواندوي آسيا را كسب كند. ناهيد كياني بعد از آن در مسابقات كشورهاي اسلامي هم طلايي شد و مي‌رفت تا با قهرماني در مسابقات جهاني ماندگار شود، غافل از اينكه دست روزگار پيچش‌هاي داستاني زيادي سر راه او قرار داده.
اعتراضات 6 ماه دوم سال گذشته بسياري از بخش‌هاي كشور و از جمله ورزش و ورزشكاران را درگير كرد. خيلي از ورزشكاران در صفحات مجازي خود واكنش‌هايي نشان دادند كه عواقبي هم براي آنها به دنبال داشت. برخي ورزشكاران در اين بين از تيم ملي كنار رفتند و برخي هم ورزش را كنار گذاشتند. ناهيد كياني هم مستثنا نبود. چاپ تصوير او روي بيلبورد پرحاشيه ميدان وليعصر تحت عنوان زنان موفق ايراني، ناهيد كياني را به واكنش واداشت. او از اينكه تصويرش بدون اجازه و در آن مقطع روي آن بيلبورد قرار گرفته بود، شاكي شد و همين كار به صورت دومينووار مشكلات بعدي را براي او به دنبال آورد. كار تا جايي پيش رفت كه تقريبا همه تصور مي‌كردند كياني يكي از ورزشكاراني خواهد بود كه به زودي نامش به عنوان پناهنده يا مهاجر در رسانه‌ها مطرح مي‌شود. كنار گذاشته شدن او از تيم ملي براي مسابقات گرندپري عربستان و بعد انتشار يك استوري جنجالي كه خيلي زود پاك شد همه نشان از اين مي‌داد كه ورزش ايران ناهيد كياني را از دست خواهد داد. در ان مقطع همه مي‌گفتند كياني راه كيميا عليزاده را خواهد رفت. بهمن ماه بود كه اصغر رحيمي، عضو كميته فني فدراسيون تكواندو در مورد غيبت كياني در اردوهاي تيم ملي به تسنيم گفت: «كياني بازيكن بسيار ارزشمندي است و المپين و مدال طلاي آسيا را دارد. كياني غير از بي‌انضباطي درون اردويي، بي‌انضباطي اجتماعي نيز داشته است كه در حال پيگيري هستيم.» بي‌انضباطي اجتماعي! همان كليدواژه‌اي بود كه همه را نگران مي‌كرد. از اينكه آيا يك برخورد سلبي با ورزشكاري چنين موفق كه همه كشورها آرزوي داشتنش را دارند، مي‌تواند يك ضرر ديگر روي دست ورزش ايران بگذارد يا خير؟ با همه اينها خوشبختانه كياني و فدراسيون توانستند به يك تفاهم مشترك برسند. كياني در گفت‌وگو با سالنامه 1401 «اعتماد» همه اين حواشي را سوءتفاهم‌هايي خواند كه قابل برطرف شدن هستند. او در اين رابطه به خبرنگار اعتماد گفت: «دوست ندارم وارد حاشيه شوم. من فقط از حق خودم دفاع كردم. بحث اين نبود كه بيلبورد چي بوده يا كجا بوده. كلا انتقادم اين بود كه استفاده از عكس توسط هر شخصي يا ارگاني بايد با اجازه آن شخص باشد.» از آن سمت فدراسيون هم به موقع فهميد كه بايد برخلاف هميشه راه متفاوتي براي مواجهه با ورزشكاران نخبه پيدا كند. نتيجه اين شد كه كياني در آن مصاحبه سالنامه «اعتماد» با صراحت گفت: «من از تيم ملي حذف نمي‌شوم و مهاجرت هم نمي‌كنم.» ناهيد كياني نه حذف شد و نه مهاجرت كرد. او ماند و در مسابقات قهرماني جهان در باكو تنها طلاي كاروان ورزش ايران، چه مردان و چه زنان را به گردن آويخت. جالب است بدانيد ورزش ايران از 9 سال قبل به اين سو به نشان طلاي تكواندوي قهرماني جهان نرسيده بود و كياني با كسب نشان طلا اين طلسم را شكست. مدالي تاريخي كه نام اين ورزشكار را در رديف بزرگ‌ترين ستاره‌هاي ورزشي ايران قرار مي‌دهد. ناهيد كياني در باكو در ديدار نخست خود رو در روي «اين سوان» از كره جنوبي قرار گرفت و موفق شد با اقتدار او را با نتيجه ۲ بر صفر شكست دهد. كياني در مرحله يك‌هشتم نهايي به مصاف «لوكا پاتافالوي» از مجارستان رفت و در رقابتي جذاب موفق شد ۲ بر يك از سد او بگذرد و راهي مرحله يك‌چهارم نهايي شد. نماينده شايسته ايران در اين مرحله مقابل «نيكا كاراباتيچ» از كرواسي قرار گرفت و با ارايه نمايشي دلنشين ۲ بر صفر حريف خود را شكست داد و به نيمه نهايي راه يافت. شاهكار ملي‌پوش كشورمان مقابل «تاتيانا مينينا» حريفي عنوان‌د‌ار از روسيه كه در اين رقابت‌ها با پرچم فدراسيون جهاني حضور داشت، توانست مقتدرانه ۲ بر يك نايب قهرمان المپيك توكيو 2020 را شكست دهد و راهي فينال شود. درخشش ملي‌پوش كشورمان در فينال مقابل «جو زو» از چين تكميل شد و كياني با نمايش يك مبارزه حساب شده توانست ۲ بر صفر حريفش را شكست دهد و صاحب مدال با ارزش طلا شود. حالا فقط يك قله افتخار فتح نشده ديگر براي ناهيد كياني مانده و آن هم مدال المپيك است. كياني خودش گفته بود بزرگ‌ترين آرزويش رسيدن به طلاي المپيك است و اين براي نابغه تكواندوي زنان ايران اصلا دور از دسترس نيست. اما نبايد فراموش كرد كياني در چه شرايطي موفق به تاريخ‌سازي شده است. نبايد فراموش كرد كه يك اشتباه محاسباتي يا يك تصميم عجولانه مي‌توانست باعث شود چنين نتيجه‌اي خلق نشود. طلاي ناهيد كياني درس‌هاي بسيار زيادي دارد. به ورزشكاران ياد مي‌دهد حتي بعد از سخت‌ترين شكست‌ها هم مي‌توان باز ايستاد و جنگيد و براي تصميم‌گيران عبرت‌آموز است. از اين جهت كه هميشه همه توان خود را براي حفظ نخبه‌ها به كار بگيرند. بفهمند كه سعه صدر داشتن چگونه است و در نهايت مي‌تواند به چه نتايج درخشاني ختم شود؛ نتيجه‌اي در حد تاريخ‌سازي در ورزش ايران.